Rendell: overdaad

Rendells visie - Wexfords visie - is vaak tamelijk rechtlijnig en soms zelfs wat zedenprekerig. Storend is het zelden omdat er zoveel moois aan taalgebruik, plot en oplossing tegenover staat.

Ook de nieuwe 'Wexford' - Harm Done (Hutchinson, import Van Ditmar; fl. 44,95) - is weer zeer actueel. De ontvoering van twee tienermeisjes is natuurlijk van alle tijden, net als de ogenschijnlijke kidnapping van een kleuter. Maar Rendell weeft door die gebeurtenissen de opstand van een volkswijk wanneer daar een pedofiel-op-leeftijd na acht jaar cel terugkeert, plus de belevenissen in en rond een tehuis voor mishandelde vrouwen. En vooral via de buren die maar al graag bereid zijn de man te lynchen, schetst Rendell een hedendaags tijdsbeeld, dat ook in Nederland niet meer helemaal onbekend is. (Overigens verkrachtte de pedofiel niet alleen jongetjes, hij heeft ook een slachtoffertje vermoord.)

Wanneer je dat allemaal bij elkaar optelt, is in Harm Done sprake van overdaad. Ieder van de vier onderwerpen - en dan wordt er ook nog een agent vermoord - bevat al voldoende stof voor een thriller. Rendell maakt er een vierluik van, dat tot halverwege een teveel aan ballast meetorst.

Pas wanneer ze Wexford het raadsel van de ontvoerde meisjes laat oplossen - de ontknoping is nogal zwak - en wanneer de gemoederen rond de pedofiel wat bedaren, krijgt Harm Done de vaart en de spanning die we van haar gewend zijn.

Op ingenieuze wijze weet Ruth Rendell uiteindelijk de twee overgebleven verhaallijnen in elkaar te vlechten, zodat de lezer toch weer zeer tevreden na bladzijde 394 het boek dichtdoet.