Het Dorp dreigt nu ook z’n café te verliezen

Gehandicapten en niet-gehandicapten die samen een kroeg runnen. Hoe noem je dat? Integratie? Emancipatie misschien? Directeur Henny Blanke van beheerder Siza Dorp Groep ziet het anders. Hij heeft nieuwe plannen met het Bruine Café in (het voor gehandicapten opgezette) Het Dorp bij Arnhem. Na 31 jaar van autonomie wil hij het café inlijven bij zijn organisatie en het verplaatsen. Dat schreef hij de vrijwilligers van het café .

‘De brief viel rauw op ons dak’, zegt Gonnie van Ulden (61). ‘Er is geen enkel overleg geweest. We zijn echt ontdaan.’ Vrijdagmiddag was er daarom een demonstratie van ongeveer tachtig verontwaardigde bewoners van Het Dorp.

‘Alles wordt de nek omgedraaid’ zegt Van Ulden. Ze zit in een rolstoel en mist een deel van haar arm. Ze woont al dertig jaar in Het Dorp. De laatste jaren heeft ze alles wat de dertig straten met gehandicaptenwoningen tot een echt dorp maakte, zien verdwijnen. Het begon bij het opheffen van het benzinestation, daarna sloot het winkeltje in de weekenden, stopten de films, het theater en de bingo’s. Er is geen internationale uitwisseling meer – ‘Jordanië, Hongarije, overal kwamen ze vandaan’ – en recentelijk zijn de aangepaste logeerwoningen opgeheven.

De Siza Dorp Groep is juist met een grote ‘herontwikkeling’ van Het Dorp bezig, zegt directeur Henny Blanke. Op de plaats van het café is een lunchroom met terras gepland. Daar kan de valide automobilist die Het Dorp voorbijrijdt en zin krijgt in een versnapering, integreren met zijn invalide medemens. Echtgenoot Bert van Ulden (58): ‘Net zo’n plan als die twee flats met koopwoningen voor validen aan het begin van Het Dorp. Nou, we zien ze nooit.’

Vroeger, vertelt een rokend gezelschap een dag voor de demonstratie, was er nog een heus restaurant en een heus café. Nu gebruikt Stichting Het Bruine Café het rookgedeelte van het restaurant vrijdags, zaterdags en zondags. ‘Het is het enige wat we hebben’, zegt Harm Dunnik (45), ‘in het weekend is het hier verder een dooie boel.’ Er komen 20 tot 25 klanten. Voor de bardiensten zijn er zestien vrijwilligers: zes bewoners en oud-bewoners, aangevuld met vrienden en familie.

Carla Stoorvogels (39) woont nu in een aangepaste woning in de stad maar komt nog elk weekend. ‘Ik ben geen thuiszitter, ik houd van gezelligheid.’ Ze probeert wel eens een kroeg op de Korenmarkt uit. ‘Dat gaat nauwelijks. Alleen in mijn eentje lukt het me soms. Ik begrijp dat wel; ze zitten echt niet te wachten op vier rolstoelers die de doorgang blokkeren.’

De zelfredzaamheid die de Dorpsbewoners met hun kroeg hebben bereikt, was het doel waarvoor Nederland in 1962 grif 23 miljoen euro gaf tijdens de tv-show van Mies Bouwman. Zondag is dat 44 jaar geleden. Uit protest is het café open en gaat niemand naar het feest in het cultureel centrum.

Maar de boosheid van de bewoners heeft geen enkel effect op directeur Blanke. Hij legt steeds weer uit dat het café kan blijven bestaan, maar dat de Siza Dorp Groep ‘gewoon’ de eindverantwoordelijkheid wil vanwege de risico’s. Blanke wil ‘sturing’ geven aan het café. Dat is echt iets anders dan de baas worden, zegt hij.

Maar oud-bewoonster en vrijwilligster Nicole Kuster vertrouwt het niet. ‘We mogen met één recreatieve avond in de week beginnen. Klinkt als een gezellig uitje, hè?’

Wat de reden is dat de horeca ‘in eigen beheer moet’, daar komen de vrijwilligers niet achter. Is het een kwestie van veiligheid, vergunningsregels of winstbejag? Ze weten het niet.

Kuster wil best meewerken aan het opheffen van de stichting, als de plek en het aantal avonden maar hetzelfde blijven. ‘Anders bloedt het café dood.’ Maar, vrezen de anderen, inlijving zal meteen de prijs van het bier (nu 80 cent) flink onder druk zetten.

Videoverslag

Protest tegen sluiting café>vk.tv