. . . en een bescheiden stap
De kredietcrisis mag de aandacht voor het klimaatprobleem niet doen verslappen. In plaats daarvan zou de kredietcrisis, net als de voedselcrisis en de energiecrisis, moeten worden aangegrepen de economie op een andere, duurzame leest te schoeien....
Adviezen met deze strekking konden de afgelopen maanden worden opgetekend uit de mond van een reeks critici van het ‘casinokapitalisme’. Hoe waar hun woorden ook mogen zijn, geconfronteerd met het acute probleem van bedrijven in nood, vergt het grote wilskracht van politici hieraan vast te houden. Die wilskracht bezaten helaas niet alle Europese leiders op de top in Brussel.
In weerwil van de grote woorden na afloop – EU-voorzitter Sarkozy repte niet voor het eerst over een ‘historisch akkoord’ – wisten zowel Polen als Duitsland, de twee grootste dwarsliggers, belangrijke concessies in de wacht te slepen, die hun industrie meer tijd moet geven aan de Europese doelstellingen – 20 procent minder CO2-uitstoot in 2020 – te voldoen.
Dat de EU-landen uiteindelijk toch nog op een lijn kwamen, mag op zich een succes worden genoemd. Het neemt niet weg dat het accent door de kredietcrisis verschoof naar het beschermen van nationale economische belangen op de korte termijn. De bravoure waarmee Sarkozy het klimaatakkoord aan de rest van de wereld ten voorbeeld stelde – ‘nu is het jullie beurt’ – kan amper verhullen dat het moeite zal kosten de streefcijfers te halen.
De Eurotop viel ongelukkigerwijs samen met de VN-klimaatconferentie in het Poolse Poznan, ter voorbereiding van de grote VN-klimaattop in Kopenhagen eind 2009. In Polen waren de verwachtingen zo mogelijk nog lager gespannen, niet alleen omdat de EU haar kruit drooghield, maar omdat het succes van Kopenhagen mede zal afhangen van Amerika’s nieuwe president. Dan moet blijken of, zoals Obama’s waarnemer John Kerry het in Poznan uitdrukte, er vergeleken met Bush inderdaad sprake zal zijn van een verschil tussen dag en nacht.
