Die alledaagse gewone-mensenitems op autoweek.nl: dat is pas échte, ongekunstelde autoliefde
Elke twee weken schrijft Sheila Sitalsing of Chris Buur over wat hun is overkomen of opgevallen op de weg en in de berm.
Aan de ene kant van het autoprogrammaspectrum heb je Top Gear en The Grand Tour. Dat laatste is het programma dat Jeremy Clarkson, James May en Richard Hammond twee jaar geleden op Amazon begonnen nadat de BBC Clarkson uit Top Gear had gekegeld en met een nieuw drietal verder ging. Resultaat: twee rivaliserende shows, die elkaar overschreeuwen met gein en spektakel - waardoor beide een wat vermoeide pastiche zijn geworden op wat Top Gear ooit was: lekker anti-autoritaire, spektakelgedreven originele mannenlol met autoliefde.
Geestig zijn beide shows nog steeds best, maar je uithoudingsvermogen als kijker raakt ook een beetje op als er wéér een Alfa Romeo Giulia Quadrifoglio met een helikopter over tien brandende Aston Martins wordt geworpen of Hammond met een XXL-SUV een club nudisten door het kleurgecorrigeerde kitschlandschap van bochtige bergweggetjes moet vervoeren, in een competitie met May die dezelfde route in een oude stoomlocomotief aflegt en aan het eind nét zes seconden eerder blijkt te zijn aangekomen. Hele draaidagen lijken op te gaan aan shots waarin presentatoren samen in slappe lach moeten uitbarsten.
Nee, dan de andere kant van het spectrum: de heerlijk directe filmpjes op autoweek.nl. Sinds het onder licentie van AutoBild uitgegeven tijdschrift zichzelf een jaar of tien geleden de opdracht gaf veel persoonlijker autojournalistiek te bedrijven, lukt dat vooral op de site heel erg goed. De presenterende redacteuren zijn een tikje camera-ongemakkelijke nerds die héél veel over auto's weten en daar ook gefundeerd wat van vinden. En ook de experts zijn types die je herkent, in a good way. Mecanicien A heeft die charmante grijns die zo'n mix van goede wil en neerbuigendheid typeert van van kennis doordesemde vakmannen, mecanicien B heeft dat droge sarcasme dat, nouja, diezelfde mix typeert.
De sleutel: heel goeie, heel alledaagse gewone-mensenitems. In 'Klokje rond', bijvoorbeeld, laat een autobezitter zijn bezit met 300- of 400.000 kilometers op de teller testen. Mécanicien B laat soms geen spaan heel van de conditie van het oude beestje ('niet alleen de motorolie lekt, ook de remvloeistof is gitzwart en dat hoort niet eens te kunnen'). Waarop de bezitter niet zelden reageert met een aandoenlijke vorm van denial ('gezien de leeftijd viel het me mee. Ik laat de remmen checken en dan hoop ik er nog een paar jaar mee door te kunnen'). In zijn wat volhardende blik zit de échte, ongekunstelde autoliefde.