De cijfers liegen niet. Als je pro-life bent dan ben je vóór het recht op abortus

Volgens uitgelekte berichten wil het Hooggerechtshof in de Verenigde Staten het federale recht op abortus afschaffen. Niet omdat na een democratische verkiezing de overheid besloot dit punt uit het verkiezingsprogramma om te zetten in een wet, maar omdat een team van negen rechters bestaande wetten anders ging interpreteren dan in de afgelopen vijf decennia. Nu heeft u natuurlijk geen statistiekcolumnist nodig om u te vertellen dat het gevaarlijk is om het lot van dergelijke mensenrechten in handen van de uitleg door slechts n = 9 personen te leggen.

Zeker omdat die negen personen geen representatieve afspiegeling van de bevolking vormen. De samenstelling van het Hooggerrechtshof hangt van politieke spelletjes en toevallige overlijdensdata aan elkaar. Overlijdt een rechter wanneer de Republikeinen toevallig de meerderheid hebben, dan schuift het hof naar rechts; en bij de Democraten naar links.

In het huidige, met name door Republikeinen gevulde, Hooggerechtshof zitten met name zwaar conservatieve rechters. De gemiddelde Amerikaan wordt hiermee niet vertegenwoordigd. De publieke opinie over abortus onder de Amerikaanse bevolking is echter al decennialang verrassend stabiel: een flinke meerderheid vindt dat dit legaal zou moeten zijn. Die meerderheid zie je bij vrouwen en mannen, stad en platteland, jong en oud, en bij elk opleidingsniveau. Zelfs onder bijna alle religies is hier steun voor: de evangelisten zijn de enige uitzondering.

De anti-abortusbeweging beweert dat zij gedreven is door de missie om het (ongeboren) leven te beschermen. Dat terwijl een groot deel van die groep, zowel in de VS als bijvoorbeeld de SGP hier, tegelijkertijd voor de doodstraf is. Die tegenstrijdigheid is al lange tijd bron van wetenschappelijk onderzoek. Die onderzoeken laten zien dat het deze mensen helemaal niet om pro-life te doen is, maar dat het doel is om de eigen moraal aan de ander op te dringen.

Collega-statisticus Ruben van Gaalen wees op Twitter op een recente studie waarin gemodelleerd werd wat in de Verenigde Staten de gevolgen zouden zijn van een abortusverbod. Door zo’n verbod komen circa 140 vrouwen te overlijden door complicaties bij de zwangerschap, dit komt boven op de sterfgevallen bij complicaties bij gewenste zwangerschappen.

En dat aantal houdt nog niet eens rekening met de extra gezondheidsrisico’s die alle niet-legale manieren tot abortus opleveren. In het nummer Over Tijd uit 1977 beschrijft Annie M.G. Schmidt tientallen van dergelijke mogelijkheden (‘Achter op de motor rijden, over hobbelige keien. Aldoor van de trap afglijden, op je billen, tree voor tree, honderd keren naar benee’): stuk voor stuk gezondheidsrisico’s voor de vrouw. Een abortusverbod leidt ook tot extra zelfdodingen: in El Salvador, waar zelfs abortus na verkrachting verboden is, plegen honderden tienermeiden per jaar zelfmoord omdat ze niet zwanger van hun verkrachter willen zijn.

De cijfers liegen niet. Als je pro-life bent dan ben je voor het recht op abortus.

Daarnaast: de efficiëntste manier om abortussen tegen te gaan, is investeren in het tegengaan van ongewenste zwangerschappen. Armoedebestrijding, seksuele voorlichting en actiever beleid tegen misbruik en verkrachting. Alle studies laten zien dat die aanpak de statistieken van legale en illegale abortussen het meest omlaag brengt.

Casper Albers is hoogleraar statistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen