Yvette had een ‘kook-writer’s block’, nadat ze had aangeboden iets Hollands te maken voor een grote groep

Een vriendin belde. Samen met haar man en hun twee zonen zijn ze varkenshouders en bosbouwers. Hun biggen lopen vrij rond in hun eigen bos, achter de boerderij. Ze wonen twee heuvels verderop.

Of we kwamen eten.

Dat wilden we wel, want ze kan lekker koken en een grote tafel vol Ierse familie, oma’s en aanhang op een gezellige late zondagmiddag sla ik sowieso nooit af.

‘Ik maak Hollandse toet!’, riep ik enthousiast. Een uitspraak waar ik later spijt van kreeg, want na vlaflips en dingen met speculaas, kwam ik op niks. Iets feestelijks verzinnen, iets ‘meeneem- en deelbaars’ voor een groot gezelschap, dat ook nog intens Nederlands was, vond ik nog best lastig. Hangop, verzon ik, hopjesvla, arretjescake, bitterkoekjespudding (zonder bitterkoekjes want die verkopen ze hier niet zo), griesmeelpudding, mehhh… niet uitbundig genoeg om mee te nemen naar een groot diner. Ik liep vast.

Een wonderlijk probleem, want ik heb eigenlijk nooit een writer’s block als het om koken gaat. Maar nu was het dan zover.

Op weg naar de boerenmarkt liep ik de man van mijn vriendin tegen het lijf. Of we een uur eerder kwamen, dan hadden we meer tijd, want boeren gaan vroeg slapen. Wel ja, nog een uur minder had ik dus. Ik dacht terug aan wat we misten toen we vroeger hier woonden, waar verlangde mijn moeder naar, wat miste ze het ergst. Niet veel zei ze, hagelslag, dat kon je in Ierland alleen als taartversiering kopen. Dropjes, die koesterde ze ook als bezoek het voor ons meenam. Een kroket uit de automatiek. En Limburgse vlaai.

Daar was hij, de inspiratie! Een vlaai. Een taart gemaakt met een bodem van gistdeeg, dat is in Ierland al behoorlijk ongewoon. Ik dacht aan mijn favoriete wintervlaai en kwam toen uit op kruimelvlaai, met zelfgemaakte banketbakkersroom erin en een laag voorgebakken (Ierse) appelblokjes onder de kruimellaag.

Trots zette ik die middag mijn versgebakken vlaai op tafel, want het was veel werk geweest. Meteen daarop stoof iedereen naar de keuken om eigen baksels erbij te zetten en binnen een mum van tijd stond de tafel vol met toeten: cheesecake, roomijs, karamelsaus, shortbread, flapjacks met zelfgemaakte jam ertussen, kleine chewy brownie-cakes, kommen vol slagroom. Ik was even vergeten hoeveel en hoe makkelijk de Ieren bakken. Maar mijn Zuid-Nederlandse vlaai ging er goddank ook grif in. Met ijs en slagroom erop en al, hop, stapelen maar.

Jam jacks

Het recept voor kruimelvlaai is jammer genoeg veel te lang om hier te delen, maar staat wel in mijn boek Home Baked. Dus hierbij een receptje voor ander lekkers dat ook op tafel stond.

Verwarm de oven voor op 170 graden. Vet een vierkante brownievorm van, zeg, 18 bij 18 cm in, knip een strook bakpapier op maat, laat de randen overhangen, vet die ook in.

Meng havervlokken, bloem, suiker, kaneel, bakingsoda en zout met elkaar. Schep de gesmolten boter en het vanille-extract erdoor. Het mengsel moet, als u erin knijpt, net bij elkaar blijven, anders moet u nog ietsje boter toevoegen.

Druk driekwart van het mengsel op de bodem van de bakvorm goed uit. Druk met de achterkant van een lepel zodat het mooi glad wordt.

Smeer een laagje jam gelijkmatig over de koekbodem uit. Bestrooi dan met de rest van het mengsel. Dit mag een beetje losjes. Bak de koek 25 minuten tot hij net gaar is maar nog niet te donker kleurt aan de randen. Laat dan helemaal afkoelen en til hem aan het papier uit de vorm. Snij in repen.

Bewaartip:

Bewaar de repen met laagjes bakpapier ertussen in een luchtdichte doos op een koele plaats. Ze blijven zeker een week goed. Ook lekker in kleine blokjes gesneden voor bij de koffie.