Geroosterde asperges met gestoomde piepers en hartige saffraansaus: Yvette heeft lentekriebels

Het klinkt alsof een oldtimer uit een kostuumfilm de claxon luidt. Een soort krakende, roestige schreeuw. U zou hem nooit bij een prachtvogel plaatsen, maar toch is het zo: de fazant heeft een wonderlijke roep. Het is vaak het eerste geluid dat ik ’s morgens hoor in de tuin in West Cork, maar u hoeft er echt niet de boot voor op te stappen, want als we met de hond boven Amsterdam een natuur- of recreatiegebied inlopen, hoor ik ze ook: fazanten.

In recreatiegebied Het Twiske rennen er zoveel over het fietspad dat ik soms met angst en beven zie dat het maar net goed gaat. Nu het vaak zo’n prachtig lenteweer is, pakt de fitte man of vrouw graag de sportfiets en zien we de fietsers in colonnes door de veenlanden schieten, vaak met die fazantjes ernaast. Die rennen behoorlijk hard overigens, ik sta er nogal eens van te kijken. Ze kunnen ook vliegen, maar rennen vinden fazanten leuker. Gedreven door hormonen zien ze de wielrenner soms als liefdesconcurrent en rennen ze mee om ’m weg te jagen. Maar zeker is dat niet, misschien zijn ze gewoon heel tam, want hoewel het al bijna twintig jaar hartstikke verboden is, worden ze nog steeds uitgezet voor de jacht. Een tamme vogel schiet je nu eenmaal makkelijker neer dan een wilde. Misschien vinden ze de fietsers gewoon heel interessant, wie zal het zeggen.

Pas dus in elk geval op met uw fiets of auto, fazanten zijn zulke mooie vogels en dat gekrakeel is om in te lijsten – zo’n gezellig geluid. U krijgt er meteen de lentekriebels van, een lenteknaller op uw bord zal dus niet misstaan. Maar aangezien het nu geen jachtseizoen voor fazanten is, eet u dit zonder vogel (deed ik) of u geeft er een stukje (warm) gerookte vis of ham van een goed gehouden varken bij.

Geroosterde asperges, gestoomde piepers en hartige saffraan-anglaise

Zet de room op terwijl u de asperges schilt. Voeg de knoflookteen en de saffraan toe en laat de room zeker 20-30 minuten trekken op het allerlaagste pitje. Laat de room niet koken. Klop de eieren los en schuimig met de citroenrasp en een snuf zout. Giet de room uit de pan al roerende bij de eieren en giet dan de boel terug de pan in. Blijf er nu bij, want de saus mag niet koken: roer nu op laag vuur tot de saus net wat dikker wordt; zo, dat u op de achterkant van de lepel een pad erdoor kunt trekken, dat zich niet meteen weer sluit. Giet de saus daarna direct door een zeef in een schaal om iets af te koelen. Breng hem op smaak met zout, peper en een drup citroensap. Roer af en toe om velvorming tegen te gaan.

Stoom of kook de aardappeltjes net gaar in ongeveer 15 minuten, afhankelijk van de maat. (Ik ‘kook’ ze tegenwoordig in de magnetron: ongeveer 8 minuten afgedekt met een los dekseltje = perfect gegaarde piepers.)

Verhit de grillplaat of -pan tot hij gloeit. Wrijf een drup olijfolie over de asperges en gril ze tot ze mooie bruine plekjes krijgen en net garen. (Ze behouden een ‘crunch’, wilt u liever heel zachte asperges, dan kookt u ze op de traditionele manier.)

Roer de gehakte bieslook door de hartige anglaise. Snij de aardappeltjes en de asperges in stukken. Giet een laagje saus op voorverwarmde borden en verdeel de groente erover.

Opmaaktip

De saus die over is, mengt u met groente die over is of met een ander restje groente (spinazie!). Bak het geheel in een passende, ingevette en met bakpapier beklede bakvorm, vanaf (afhankelijk van de grootte) een minuut of 12-15 op 180 graden tot een fantastisch lunchtaartje.