Laatste video's
Daar trapt een jonkvrouw niet in, ziet Hans Aarsman
Wat staat er op de zoom van het blauwe kleed van het paard dat meedoet met het steekspel op een middeleeuws toernooi in Sydney? Een heel verhaal lijkt het, maar het is twee keer dezelfde zin, non est malum hoc facere ius. Het is nooit verkeerd om het goede te doen. Ja, zo lust Hans Aarsman er nog wel een paar. Daar trappen de jonkvrouwen niet in.
Daar trapt een jonkvrouw niet in, ziet Hans Aarsman
Wat staat er op de zoom van het blauwe kleed van het paard dat meedoet met het steekspel op een middeleeuws toernooi in Sydney? Een heel verhaal lijkt het, maar het is twee keer dezelfde zin, non est malum hoc facere ius. Het is nooit verkeerd om het goede te doen. Ja, zo lust Hans Aarsman er nog wel een paar. Daar trappen de jonkvrouwen niet in.
Hoe laat moet iedereen naar bed? Dat bepalen de kinderen
‘De droom van ieder kind’, noemt Zena (9) het zelf mogen bepalen van haar bedtijd. Samen met haar broertjes blijft ze niet tot half 9 op, zoals normaal, maar tot 3 uur ’s nachts. De ouders worden vroeg naar boven gestuurd. Moeder Laila, na de eerste nacht: ‘Ik vond ’m vrij rampzalig.’
Elke avond friet? Dat valt wel mee – Kinderen de Baas
In het gezin Koek mogen Tomas (7) en Meike (9) een poosje bepalen wat zij én hun ouders eten. Vader is positief verrast door de zelfstandigheid van zijn kinderen. Al is het wel direct exit boontjes.
Jonathan en Spike bepalen zélf of ze hun huiswerk maken
Moeder Diana moet geregeld op haar strepen staan om zoons Jonathan (11) en Spike (13) hun huiswerk te laten maken. Gaat dat dus wel goed, als zij daar zélf de baas over worden? ‘Het was soms wel fijn, niet de hele tijd mama die zeurt.’
Niet aan, maar ónder tafel de tosti’s opeten
Mats (8) en Joch (6) weten het wel: waarom het avondeten thuis opeten, als dat ook gezellig bij de buren kan – of niet aan, maar ónder tafel? Bekijk hier wat er gebeurt als niet ouders, maar kinderen de baas zijn over de huishoudelijke taakjes.
Hoe Roos de bitterkoude Hongerwinter overleefde
De kleine Roos wist samen met haar zusjes – zónder ouders – de bitterkoude Hongerwinter te overleven. Ze prijst zich gelukkig dat ze nu, 75 jaar later, in vrijheid mag leven. ‘Kijk eens naar minderjarige asielzoekers. Als mensen nou eens één keer zouden denken: wat als ik een van hen was?’
