Wout van Aert dwingt succes af in modder van Zolder

Dolgelukkig waren de Belgen. 'Waar is het feestje', klonk het met dwingende stem. Slechts één antwoord was toegestaan. Hier, op het racecircuit van Zolder, was dat feestje. Nergens anders.

Veldrijden is zo langzamerhand het toneel geworden van de Derby der Lage Landen. Een weekeinde lang hongerde een Vlaamse Leeuw naar succes, zozeer dat het Nederlandse exemplaar er bijna timide van werd. Een WK teruggebracht tot een botsing op microniveau.

Misschien moet de conclusie na een weekeinde moddervechten wel zijn dat succes afdwingbaar is. Vooraf leek de Belg Wout Van Aert kansloos tegen de superieur geachte Mathieu van der Poel. Gedurende de koers leek Van Aert kansloos in zijn achtervolging op Lars van der Haar. Maar op de streep werd al dat hunkeren dan toch beloond. Vanaf de start ging het tussen de blauwen en die van oranje, een steekspel waarin de meerderheid voortdurend wisselde en zodoende de wedstrijd bepaalde. Zelden zal het ploegenspel zo'n grote rol hebben gespeeld in een veldrit.

Langzaam drukker aan het front

Van Aert draaide meteen de gashendel open. Dat had een averechts resultaat. Geen ploeggenoot kon hem bijhouden, maar wel genoemde kopmannen uit het Nederlandse kamp. Langzaam maar zeker werd het drukker aan het front. België boog de 2-1-achterstand om in een numerieke voorsprong van 4-2 en vervolgens 5-3.

Een ongelukje, met nog vier ronden te gaan , doorbrak de patstelling. Op het moment dat Van der Haar voluit in de aanval ging, maakte landgenoot Van der Poel een stuurfout. Hij sneed een bocht te scherp aan en kwam met zijn voorwiel dwars op het zand te staan.

Van Aert reed op hem in. Zeker 10 seconden waren ze hulpeloos aan elkaar vastgeketend. De schoen van Van der Poel zat vast in de spaken van Van Aerts voorwiel. In nationaal opzicht was het weinig minder dan een meesterzet. Lars van der Haar kon een ruime voorsprong nemen. Voor de derde achtereenvolgende keer zou België het onderspit delven in een sport die het land zich toegeëigend dacht te hebben.

Opgejaagd

Maar tegen zoveel hunkering was geen kruit gewassen. Opgejaagd door gans het Vlaamse gewest dichtte Van Aert het gat en lichtte vervolgens zijn hielen. In het tweede gedeelte van de zwaarste beklimming blokkeerde Van der Haar, geveld door een schakelfout. 'Ik dacht dat mijn ketting op het binnenblad lag, maar dat was dus niet zo.'

Terwijl de toeschouwers zo hard mogelijk vroegen naar de locatie van het feestje, stond de regenboogfiets van Mathieu van der Poel werkeloos te blinken. Een jaar mocht hij er de blitz mee maken. Nu is dat afgelopen.

Teleurgesteld meldde de eigenaar zich bij de camper, trok de deur achter zich dicht en deed hem pas na een uur weer open. Het viel de gedoodverfde winnaar duidelijk zwaar. Al vanaf het begin liep het niet zoals gedacht en na het oponthoud ontbrak hem de wilskracht zaken nog recht te zetten. In zijn teleurstelling liet Van der Poel er zelfs het brons voor schieten. De Belg Kevin Pauwels mocht daarvoor het erepodium completeren.

Op en neer

Vader Adrie van der Poel kon het maar matig waarderen. Aan de andere kant: 'Laten we niet vergeten dat Mathieu van een zware blessure is teruggekomen. Ik heb altijd gezegd dat het op en neer zou gaan. Nu was het dus neer.'

Van der Haar kon wel vrede hebben met zijn tweede plek. Minder te spreken was hij over het gedrag van sommige toeschouwers. Spuug en bier waren zijn deel tijdens de solo die even de winnende leek te zijn. 'Ik snap het ergens wel, maar het hoort er niet bij natuurlijk.' Kan hij troost vinden in het landenklassement? Gerekend over alle wedstrijden was Nederland net beter dan België: zilver om brons. 'Mooi hoor, maar wat heb ik daaraan?'

_{Ontvang elke dag de Volkskrant Avond Nieuwsbrief in uw mailbox, met het nieuws van vandaag, tv-tips voor vanavond, en alvast zes artikelen uit de krant van morgen. Schrijf u hier in.}