'Wandelen met ouderen geeft me rust'

Dat moet een apart gezicht zijn. De van strijdlust overlopende topscorer van AZ die doodgemoedereerd bij de receptie van een verzorgingshuis komt vragen of er nog een eenzame bejaarde is die behoefte heeft aan een wandeling en een goed gesprek.

Wout Weghorst (24) laat volle stadions striemend fluiten door zijn expressieve mimiek. Het lijkt of er in zijn binnenste iets ontploft als hij scoort of als hij vermoedt dat hem onrecht wordt aangedaan. De lange, getatoeëerde armen en haarlok zwiepen alle kanten op. Ogen en mond spuwen vuur.

'We waren thuis met vier broers, allemaal gevuld met doorzettingsvermogen. Maar ik ben wel de extreemste', vertelt Weghorst in het AZ-stadion.

De spits praat zacht, laag en bedachtzaam. Ook zijn woorden corresponderen niet met zijn woeste imago. Neem de schets van zijn ideale leefomgeving: een kluswoning in een dorp, met een kerk en een verzorgingshuis in de buurt. Over die laatste behoefte: 'Wandelen met ouderen geeft me rust en voldoening.' Hij kwam erachter toen hij op tv Gerard Joling en Gordon hobby's zag zoeken voor eenzame ouderen. Weghorst gebruikt de term 'supervet' om het gevoel aan te duiden dat hem bekroop.

Op een vrije middag kuierde hij naar een naburig bejaardenhuis. 'Ik werd voorgesteld aan een oud menneke. Het klikte. Daar ben ik mee gaan wandelen. Onderweg praten we wat.' 'Ik wil het wandelen hier in de buurt weer oppakken. De aanvraag loopt.'

Hier is in Westbeemster waar hij met zijn vriendin de bovenverdieping van een oude slagerij eigenhandig renoveerde. 'Zes lagen behang eraf getrokken. Daarna de vloerbedekking. Kwam er een schitterende, houten vloer tevoorschijn.'

Het is een metafoor voor hemzelf. De op het oog zo excentrieke spits is wars van haantjesgedrag, glamour en narcisme. Hij steekt liever een kaarsje op in de kerk dan dat hij de vruchten plukt van zijn rijzende status in een Amsterdamse loungeclub.

Tegen het geloof liep hij aan, vertelt hij. 'In Borne, mijn geboortedorp, was een kapelletje. Daar ben ik eens gaan kijken. Ik vind het prettig dat daar boven iemand is. Zoek er niet te veel achter. Het is gewoon een beetje bidden in mijn eentje.'

In zijn eentje is hij graag. Als kind al. Het gevolg, vermoedt hij, van de scheiding van zijn ouders. 'Buiten het veld keer ik bij teleurstellingen in mezelf. Soms iets te veel. Ik had geen vriendjes. Nog steeds niet eigenlijk. Ik ben niet sociaal. Niet op de gangbare manier althans.'

De voetbalwereld bevalt hem slechts ten dele. 'Het mooie aan profvoetbal is dat je kinderen en echte liefhebbers blij kunt maken. Maar het is ook een wereld waarin niet iedereen even oprecht, puur en direct is. Als je dat wel bent, ga je botsen. En het is ook: aandacht en macho en stoer, stoer, stoer.'

Deels gaat hij erin mee. 'Om te overleven. Maar ik heb geen tattoo's omdat veel voetballers die ook hebben. Er staan boodschappen op voor mezelf. Die geven me rust.'

Rust zoekt hij ook wat meer op het veld. 'In mijn beginperiode als prof reageerde ik op alles heel fel. Nu is dat veel minder, maar van dat stempel kom ik moeilijk af. Scheidsrechters en tegenstanders zoeken me, merk ik.'

De voorbije zomer verruilde hij Heracles voor AZ. Bij AZ sprak hij met de trainers af: fluit tijdens trainingspartijtjes maar niet als er een overtreding op me wordt gemaakt. 'Ik wil stoïcijnser worden, al mijn energie aanwenden om zo goed mogelijk te voetballen. Daar praten we over. Het gaat goed. Jij mag vinden dat ik nog steeds te vaak bij opstootjes ben, maar dat is niet waar. Tegen Heerenveen waren er vier waar ik niet bij was, terwijl ik keihard werd aangepakt. Trainers en ploeggenoten waren heel positief over hoe ik reageerde. Tegen Go Ahead ging ik pas op het derde opstootje af, omdat ik Alireza (Jahanbaksh, ploeggenoot, red.) in toom wilde houden.'

Hij kreeg geel. Zijn trainer Van den Brom sprak van een 'domme' kaart. 'Ik ben het daar niet mee eens.'

Strijdvaardigheid is óók zijn grote kracht. Op zijn 17de speelde hij nog bij NEO, derdeklasser uit Borne. Op zijn broers na geloofde niemand erin dat hij prof zou worden. 'Ik werd uitgelachen als ik tijdens de derde helft aan een frisje zat en extra ging trainen.'

Hij frequenteerde op eigen kosten een personal trainer, een diëtist en hij nam yogalessen. Nu bij AZ hangt hij aan de lippen van de fysieke trainers en maakt hij lange dagen in het futuristische trainingscentrum.

Weghorst had al miljonair kunnen zijn als hij bij het Engelse Reading had getekend. 'Ik ben geen voetballer geworden voor het geld. Ik wil het beste uit mezelf halen. Bij AZ kan dat. Ik beweeg beter, voetbal beter mee en scoor meer.'

Vanavond, als Olympique Lyon op bezoek komt in de tweede ronde van de Europa League, kan Weghorst zich aan Europa tonen. In grotere competities lijkt rauwheid voor een spits (zie Ibrahimovic, Costa, Aguëro en Suarez) juist een pre. 'Het is een beetje Nederlands om spitsen af te rekenen op hun gedrag. Ik hoor weleens dat ze het gif dat ik meebracht, missen bij Heracles. Zeker in zo'n wedstrijd als tegen Lyon moet je niet terugdeinzen. Dan kun je het vergeten.'