Vrouwen kunnen bijvoorbeeld niet koppen

Deze week begon de Eredivisie Vrouwen. Ik ontkom er niet aan om daar zo eerlijk mogelijk over te schrijven. Ik moet dapper zijn.

Zou ik graag opstaan met een voetballende vrouw? Samen de voetbalschoenen uitkloppen op het balkon, dat lijkt me wel gezellig. Maar dan. Zou ik durven vragen of ze haar crèmespoeling wel in haar tas heeft gedaan? Ik weet het niet.

Aan het ontbijt zal het net zoals anders over de politieke situatie in Senegal gaan, maar of dat lekker praat, met iemand die zich thuis al in haar keeperskleding heeft gestoken? ‘Schat, tegen wie speel je vanmiddag? Emmen? Is dat niet met die politieagente centraal op het middenveld?’ Wennen, ik geef het toe.

Vrouwen op een voetbalveld. Geen grotere afknapper voor voetballende jongetjes als hun directe tegenstander een meisje blijkt te zijn. Ik heb mijn zoon bij de F-jes meerdere malen tegen een razendsnel meisje zien spelen.

Ze liet hem alle hoeken van het veld zien. Bal tussen zijn benen, ze won kopduels, ving hem op bij de zestien. En dan ook nog eens de geschreeuwde aanwijzingen van zijn trainer.

‘Hé, man laat Anita nou niet steeds uit je rug lopen!!’ Dat deed wel iets met mijn zoon. Uit zichzelf legde hij ‘s avonds uit dat tegen vrouwen voetballen waardeloos was. Je kon er niet lekker inkleunen.

Daar moest ik hem wel gelijk in geven. Je schopt een voetballende vrouw niet keihard voor haar poten. Als Anita aan de bal was, kon ze dartelen bij het leven. Geen jongen durfde haar aan te raken. Een schouderduw zou al snel kunnen worden uitgelegd als verkering. Het is voor jongetjes lastig voetballen tegen een meisje met hele mooie lippen, dat zag ik wel.

Ik word nog iets eerlijker. Wetenschappers zullen stellen dat het heel anders ligt en dat het vooral in mijn zieke kop zit, in dat domme mannenhoofd vol zinloze voetbalfeitjes, maar vrouwenvoetbal ziet er anders uit dan mannenvoetbal. En dan bedoel ik vooral slechter.

Zet mij op 1400 meter van een voetbalveld en in één oogopslag zie ik of er vrouwen voetballen. Ik weet niet wat het is. Een bal wordt over vijf meter verplaatst en het is duidelijk. Twee vrouwen met een bal.

Ja, is de uitleg, dat komt door de andere fysiek. Minder spierkracht. Het is gewoon dezelfde sport, maar dan anders.

Ik geloof dat niet. Vrouwen kunnen bijvoorbeeld niet koppen. Ik zie liever John de Wolf die een voetballeven lang met heel zijn lichaam een kopduel aanging en daardoor nu nog steeds verdwaasd op zoek is naar de voordeur van zijn zeven jaar geleden failliet verklaarde pizzarestaurant, dan een koppende vrouw. Is een heel ander verhaal. Zonder modder op je voorhoofd de lucht ingaan en eigenlijk liever niet willen koppen.

Ingooien, hetzelfde. Je ziet het meteen. Een vrouw. Ik kan het niet eens uitleggen. Het is als met relirockers. Zelfde akkoorden, zelfde poses, zelfde versterkers en toch weet je meteen: ze zingen over God.

Maar goed, zo denk ik er over. De KNVB ziet het gelukkig heel anders. Directeur betaald voetbal Henk Kesler voorspelt dat deze competitie een groot succes gaat worden. Volle stadions.

Bondscoach Vera Pauw denkt dat deelname aan een Europees kampioenschap het land Oranje zal kleuren. En ze is boos op Calvé, omdat er geen voetballend meisje in hun reclame voorkomt. Volgende keer leg ik uit waarom jongens ook veel beter boterhammen kunnen smeren.