Via Donetsk en Jeruzalem terug naar huis

Het is één groot politiek spel, dat is hem inmiddels duidelijk. TonCaanen vertrekt bij Beitar Jeruzalem omdat hij zijn trots heeft en omdathij geen zin heeft met een paar Fransen op het veld te staan met wie hijtotaal niet kan opschieten.

Hij stelde de Russische president van Beitar voor de keuze: deassistent-manager en de conditietrainer uit Frankrijk weg, óf hijzelf zouvertrekken.

'De president begreep me, maar hij heeft gekozen voor de Fransen.' Wantdie Fransen zijn het gevolg van manager Luis Fernandez, een beroemdheid.Vroeger als speler de motor op het legendarische Franse middenveld metPlatini, Giresse en Tigana. Als trainer actief geweest bij onder meerAthletic de Bilbao en Paris Saint-Germain.

Maar Ton Caanen, 39 jaar, die kent zelfs in Nederland bijna niemand. InIsraël maakte hij snel naam: acht duels gespeeld, zes gewonnen, eentjegelijk. 'We wonnen bij Maccabi Tel Aviv. Dat is alsof je met Groningen inde Arena wint. We klommen van de zevende naar de tweede plaats, terwijl ikniets bijzonders doe. Ik geef spelers vertrouwen en ga uit van eenaanvallende tactiek. De spelers vreten het gras op.'

Caanen zegt dat hij over de eerste teleurstelling heen is. 'Ik heb hierzeventien kranten voor me liggen met een paginagroot artikel over TonCaanen. Ik kan ze niet lezen, maar degene op de plaatjes ben ik.

'Sommige mensen zeiden dat ik meer in het nieuws ben dan Sharon. Declubpresident vond dat ik zijn naam gebruikte om mijn populariteit op tebouwen. Ik antwoordde dat het altijd zo is: de eigenaar en de coach staanin de belangstelling.

'Er is een website voor me geopend met steunbetuigingen en tijdens depraatprogramma's op de televisie spreken oud-profs en de Mart Smeets en TomEgbers van Israël schande van deze zaak. Het is een politiek spel. Depresident zei dat hij Fernandez en diens naam nodig heeft om de Fransemarkt te veroveren.'

Het hoge spel dat Caanen de laatste dagen speelde is dus afgelopen. 'Aantwee dagen bedenktijd had ik genoeg. Ik vertrek dus.' Vandaag heeft hij eenafrondend gesprek in Jeruzalem en geeft hij een persconferentie. Depresident heeft hem beloofd twee seizoenen salaris mee te geven.

'Ik heb mijn trots', zegt Caanen, die tot de kerst in Jeruzalem blijft,eventueel om elders een contract te tekenen. Hij wilde vooral niet meerwerken met de assistent-manager en de condititietrainer. Ze luisterden nietnaar hem en bekokstoofden alles met Fernandez.

'Vorige week heb ik een hoog oplopend conflict gehad met dieconditietrainer. We spraken af de volgende dag om 11.00 uur te trainen inhet stadion. Hij kwam opdagen voor de laatste vijf minuten en vroeg waaromik niets had gezegd.

'Vervolgens begon hij te schelden. Ik zei tegen Fernandez dat dit nietdoor de beugel kon en dat ik die man niet meer wilde zien op het veld. MaarFernandez zei alleen dat híj dat bepaalde. Er gebeurde van alles achtermijn rug om.'

Zeker is dat zich hier een wonderlijke loopbaan voltrekt. Je wilttrainer worden, het liefst in Nederland, maar vrijwel niemand kent je alsvoormalig jeugdtrainer van Roda JC. Via een manager kom je terecht bijMetallurg Donetsk in Oekraïne. Na bijna twee jaar haal je het hoogstetrainersdiploma in Keulen en beland je via diezelfde manager in een anderland: Israël dus.

Daar is, net als Abramovitsj bij Chelsea, een Rus neergestreken,luisterend naar de naam Arkadi Gajdamek. Schathemeltjerijk, handelaar indiamanten en agrarische produkten, vast van plan van Beitar een Europesetopclub te maken.

Hij laat Caanen de club doorlichten en vraagt hem vervolgenstechnisch-directeur te zijn. Maar Caanen staat aan het begin van zijnloopbaan en wil op het veld staan.

Zes weken heeft hij daar geglorieerd. 'Met de kerst ben ik weer thuis.'