Van der Poel slaat toe en draagt de gele trui als eerbetoon aan opa ‘Poupou’

Vooraf gold hij als favoriet voor de zege in een van de eerste twee Touretappes en mogelijk geletruidrager. Nederlands wielerhoop Mathieu van der Poel maakte dat gisteren op fenomenale wijze waar. Het ‘geel’ pakte hij voor opa Raymond Poulidor.

De emoties waren van het gezicht van Mathieu van der Poel te scheppen nadat hij zondag niet alleen de etappe won, maar eerst en vooral de gele trui. Het altijd opvallende shirt van de leider in het algemeen klassement in de Ronde van Frankrijk is al zwanger van symboliek, Van der Poel heeft daar de afgelopen dagen nog een flinke schep bovenop gedaan. Zozeer dat hij het niet drooghield toen vijf minuten na de ritwinst het besef kwam dat hij het geel had gepakt. De online persconferentie daarna kon wat de Nederlander betrof niet snel genoeg afgelopen zijn. ‘Ik ben eigenlijk sprakeloos dat het gelukt is, de gele trui. Je kunt ervan dromen, maar als het dan uitkomt: behoorlijk ongelooflijk.’

Een uurtje daarvoor had hij gerekend, gepokerd en gezegevierd op de Mûr-de-Bretagne, een twee kilometer lang, in het begin steil oplopend klimmetje zonder bochten. De route van de tweede etappe zondag voerde twee keer over deze heuvel van derde categorie en de organisatie had het lumineuze idee gehad om bonusseconden uit te delen aan de eerste drie renners van béide klimmen.

Voor de start had de Belgische ploeg van Van der Poel, Alpecin-Fenix, in de bespreking in de bus zitten rekenen. De leiding kwam tot de slotsom dat hun kopman alleen de gele trui over kon nemen van de Fransman Julian Alaphilippe, die hem zaterdag veroverde, als Van der Poel beide keren als eerste over de Mûr-de-Bretagne zou gaan. Daarmee zou hij eigenlijk en passant de rit moeten winnen. In elk ander scenario hoefde Alaphilippe, die 18 seconden voorstond op Van der Poel, om zijn gele trui te behouden alleen maar in het wiel van de Nederlander te hangen, ook als die de etappe zou winnen.

Onrealistisch

Het ploegenplan, hoewel volgens de uitvoerder ‘eigenlijk onrealistisch’, slaagde. Van der Poel ‘won’ de eerste doorkomst en pakte acht bonificatieseconden, ‘boni’s’. ‘Deze dag was mijn enige kans op het geel, het was alles of niets.’ Vervolgens liet hij zich terugzakken en zag het er voor zijn concurrenten uit alsof hij geprobeerd had weg te komen, maar teleurgesteld moest constateren dat hij, net als zaterdag, de benen niet had.

Bij de tweede en laatste keer ‘Mûr’ wachtte ‘MVDP’ tot circa 700 meter met zijn aanval die aan duidelijkheid niets te wensen overliet. Hij won de etappe inclusief nog eens tien seconden en wees bij het passeren van de finish naar boven. ‘Dat was naar mijn opa natuurlijk’, zei hij, waarna de tranen vloeiden.

Want het is een familiekwestie, die gele trui. Van der Poels vader, Adrie van der Poel droeg hem één dag in 1984 op 25-jarige leeftijd. Maar door een fout van de organisatie, werd senior niet gehuldigd, nog altijd tot zijn chagrijn. ‘Zijn gele trui zit ergens in een doos, boven’, vertelde zijn zoon (26), ‘ik heb hem één of twee keer gezien. Ik ga de mijne ergens ophangen, niet in een doos opbergen. Realistisch gesproken draag ik hem tot en met woensdag, de dag van de eerste tijdrit.’

Mathieus opa, Raymond Poulidor, geboren in 1936, stond tussen 1964 en 1976 in Parijs acht keer op het podium: drie keer tweede en vijf keer derde. Hij vond vaak Jacques Anquetil en Eddy Merckx, die beiden de Tour vijf keer wonnen, naast zich op de hoogste trede. Poulidor won zeven etappes, maar kreeg nimmer in zijn imposante Tour-oeuvre het geel omgehangen.

Speciaal shirt

De in Frankrijk nog altijd mateloos populaire ‘Poupou’ overleed in 2019. Zijn kleinzoon, die vloeiend Frans spreekt, heeft de populariteit van zijn opa in Frankrijk geërfd. Helemaal na een gevoelige documentaire op de Franse tv met beelden waarbij portretten van Poulidor overgaan in het gefilmde gezicht van zijn kleinzoon, ondersteund door dramatische muziek. Alleen voor Alaphilippe werd zaterdag bij de ‘Grand Depart’ in Brest harder geapplaudisseerd dan voor ‘Matsjie Van De Poelah!’

De ploeg van Van der Poel buitte diens familiesentimenten de afgelopen dagen slim uit. Het team presenteerde zich donderdag in een speciaal paarse en geel-oranje retrotenue. Het was een imitatie van het shirt van Mercier, de ploeg van Poulidor. Een dubbelportret van de kleinzoon en de opa in bijna hetzelfde shirt en dezelfde pose, met een flesje water in de hand, zittend op de motorkap van een ploegleiderswagen, ging viraal. Van de internationale wielerfederatie UCI mochten de Alpecin-Fenix-renners het speciale shirt alleen dragen op de eerste, in ogen van de ploeg, rampzalig verlopen koersdag.

Pas toen Mathieu van der Poel zondag in zijn gewone tenue, liggend op het asfalt, volledig leeg na zijn grote inspanning de bevestiging kreeg dat hij het geel had gepakt, kwamen volgens hem de emoties. Het was na de mislukte poging een dag eerder dan toch gelukt een eerbetoon te brengen aan zijn grootvader, als surrogaat voor zijn door zijn kleinzoon zozeer betreurde afwezigheid. ‘Ik was zó graag met hem in mijn gele trui op de foto gegaan’, zei Van der Poel zichtbaar aangedaan met geknepen stem, ‘echt heel jammer.’