Triatlete Maya Kingma grijpt een zeldzame kans in Maastricht, en blijft tussen hoop en vrees leven

Maya Kingma houdt haar linkervoet schuin omhoog. Ze leunt op één been bij de finish van de triatlon in Maastricht, waar zij net de olympische afstand over 1,5 kilometer zwemmen, 40 kilometer fietsen en 10 kilometer hardlopen glansrijk heeft gewonnen. Kingma kwam na 2 uur, 4 minuten en 13 seconden als eerste vrouw over de eindstreep. Het enige wat de 25-jarige triatlete eraan overhoudt, is een gigantische blaar. Ze tilt haar van de kou blauw geworden tenen op en laat het afgescheurde vel zien.

Afgezien van de blaar is er bij Kingma geen spoor van ongemak te bespeuren. In het seizoen dat het coronavirus bijna alle triatlons van de kalender veegde, bereikte ze deze maand op de paar resterende wedstrijden een nieuw, hoger niveau. Ze werd op de WK sprint in Hamburg zesde en stond met een derde plek voor het eerst tussen de wereldtop op het podium bij een World Cup. Met de winst in Maastricht erbij hoopt Kingma dat ze het niveau heeft laten zien voor een startplek voor de uitgestelde Olympische Spelen in Tokio, volgend jaar.

Clementie

Volgens de omroeper op de kade in Maastricht, kan het ticket naar Tokio de voormalig zwemster niet meer ontgaan. Ze moet echter hopen op clementie van sportkoepel NOCNSF, want aan de nationale eisen heeft ze nog niet voldaan.

In 2019 miste Kingma de olympische kwalificatie op zeven seconden. Voorlopig is Rachel Klamer de enige vrouw die zeker lijkt van Tokio. Als Kingma zich ook plaatst, doen er voor het eerst sinds 2012 weer twee vrouwen mee op de olympische triatlon. ‘De kansen op kwalificatie zijn dit jaar stilgezet’, zegt Kingma. ‘Volgend jaar begint het weer. Maar je weet nooit of de wedstrijden dan wel door kunnen gaan. Het is afwachten wat er door kan gaan en of ze dit, wat ik nu heb laten zien, voldoende vinden.’

Enorme motor

De basis voor haar sportcarrière werd gelegd in haar jeugd in Breda waar ze begon met diplomazwemmen. Kingma stroomde door vanuit reddingszwemmen naar wedstrijdzwemmen, waar haar enorme motor opviel. Ze blonk uit op de lange afstanden en richtte zich op het openwaterzwemmen. Dat is zondag te zien in de zijtak van de Maas, waar Kingma bijna een minuut voor de nationale topper Sarissa de Vries uit het water komt.

Om in haar jeugd beter te worden in zwemmen, deed Kingma ook aan mountainbiken en hardlopen. Daar hoorde voor de lol af en toe een wedstrijd bij. Toen ze prompt nationaal juniorenkampioen werd op de crossduathlon in Etten-Leur, kreeg Kingma telefoon van de Nederlandse triatlonbond met een uitnodiging om in Sittard met een groep talenten mee te trainen. ‘Ze zochten zwemmers die ook konden hardlopen. Ik ben toen verhuisd naar Sittard om het in die groep te proberen.’

Vaak geblesseerd

Kingma was in de eerste periode na de overstap vaak geblesseerd omdat ze moest wennen aan een andere sport. ‘Mijn lichaam had zoiets van ‘ho, wat is dat, zwaartekracht? Dat weten we niet.’ Ik hield lang last van mijn knieën bij het hardlopen door de belasting, ik kon daardoor niet genoeg kilometers maken. Je bent die klappen niet gewend als zwemmer. Ik loop pas de afgelopen twee jaar blessurevrij.’ Haar soepele zwemmersenkels waren de hardlooptikken niet gewend.

De combinatie topsport en studie bleek lastig binnen het bondsteam. Kingma voelde zich niet helemaal thuis bij de nationale selectie. Ze wilde haar studiewens niet opgeven voor een onzeker bestaan als triatleet. Ze verliet de bondsgroep om haar eigen weg te gaan in Maastricht. Dit jaar haalde ze haar masterdiploma cognitieve neurowetenschappen. Ondertussen werkte ze met verschillende trainers aan haar sportcarrière. Louis Delahaije, de coach van wielrenster Annemiek van Vleuten, schrijft haar trainingsschema’s.

Eigen manier

Kingma doet veel op haar eigen manier, maar het was een teamprestatie die haar de zekerheid gaf om door te kunnen gaan met haar sport. Op de WK voor teams haalde ze met het Nederlandse team in 2018 de vijfde plek op de gemengde estafette, een nieuw olympisch onderdeel. Daardoor kreeg ze een A-status plus minimumloon van NOCNSF. ‘Dat gaf veel lucht. Ik moet alles zelf betalen. Van mijn fiets tot mijn schoenen. Veel sponsors heb ik niet.’

Ook de fiets waarmee ze in Maastricht wint, is een geleend exemplaar. Kingma had tot twee weken geleden nog nooit op een tijdritfiets gezeten. De triatlonafstand waarop zij uitblinkt, de olympische afstand, wordt op racefietsen gereden omdat er gestayerd – het in elkaars wiel rijden in groepen – mag worden.

Met drie goede resultaten achter haar naam in internationale wedstrijden is het uitgestelde zomerseizoen nu voorbij. Kingma hoopt dat ze in een leeg en vreemd seizoen genoeg heeft laten zien.