Olympische Spelen
Tien potentiële gouden medaillewinnaars van Nederland in Tokio
Zestien gouden medailles voorspelt cijferbureau Gracenote voor Nederland. Wie gaan ervoor zorgen dat het recordaantal wordt bereikt? Tien belangrijke kanshebbers.
Harrie Lavreysen, 24, baanwielrennen
Met zijn status van drievoudig wereldkampioen op de wielerbaan, is het niet zo gewaagd te voorspellen dat de Brabander gaat grossieren in eremetaal. Op de WK in Berlijn begin maart 2020 reed hij naar een hattrick: goud op de teamsprint, de sprint en de keirin. Dat hij sindsdien geen wedstrijd meer gereden heeft, zit hem niet dwars. Zijn onderbouwing: tot dusver ben ik elk jaar beter geworden, waarom zou me dat nu nu ook niet lukken? Uit Omnisport, de wielerbaan in Apeldoorn waar de baanselectie trainde, sijpelden berichten dat hij zijn niveau inderdaad nog wat verder omhoog heeft geschroefd. Dat belooft weinig goeds voor de concurrentie.
Sifan Hassan, 28, atletiek, 1500, 5000, 10.000 meter
De geboren Ethiopische kan in Tokio een eind maken aan een langdurige droogte in de Nederlandse atletiek op de Spelen: 29 jaar nadat Ellen van Langen in Barcelona de 800 meter won, kan zij goud winnen. De vraag is alleen op welke afstand. Hassan loopt waarschijnlijk de 5000 en de 10.000, de onderdelen waarop ze in 2019 wereldkampioen werd. Ze twijfelt nog over deelname aan de 1500 meter. Dat ze het alleen al overweegt, illustreert niet alleen haar nagenoeg ongenaakbare reputatie van de laatste jaren, het zegt alles over haar ambitie. Notitie in de kantlijn: Van Langen is in dienst van Hassans management.
Femke Bol, 21, atletiek, 400 meter horden
De speakers op internationale wedstrijden verheffen steevast hun stem als ze haar aankondigen. De 21-jarige Amersfoortse maakte het afgelopen indoorseizoen grote indruk op de 400 meter. Op de Spelen kiest ze voor haar favoriete onderdeel: de 400 meter horden. Sinds ze weer in de open lucht loopt, gaat het almaar harder over de tien hekjes, met als klapstuk de 52,37 op 4 juli in Stockholm. Alleen Dalilah Muhammed en Sidney McClaughlin, beiden ook in Tokio, zijn wel eens sneller geweest. Dat de Amerikanen haar kloppen is niet vanzelfsprekend. Wie weet, passeert Bol zichzelf met alweer een persoonlijk record. Zie daar maar eens overheen te komen.
Mathieu van der Poel, 26, mountainbiken
De voormalige geletruidrager in de Tour de France gaat het opnemen tegen de specialisten op de dikke banden. Dat hij de elite van de mountainbikers aankan, heeft hij al bewezen. In 2019 troefde hij ze in enkele wereldbekerwedstrijden allemaal af, onder wie olympisch kampioen Nino Schurter. Dit jaar won hij nog niet. In Albstadt werd hij zevende, in Nové Mesto was de kleine Brit Tom Pidcock hem de baas. Maar het behalen van goud in Tokio weegt voor Van der Poel het allerzwaarst en zijn tegenstanders weten maar al te goed wat het betekent als de alleskunner ergens zijn zinnen op heeft gezet.
Laura Smulders, 27, BMX
Haar zus Merel, zelf ook olympiër, geniet als zij op de BMX-baan rijdt. Zo rustig, zo precies. Laura Smulders uit Wychen werd er in 2018 wereldkampioen mee en won van 2016 tot en met 2019 vier keer achtereen de wereldbeker. Tokio worden haar derde Spelen. In Londen was er brons, in Rio de Janeiro ging ze onderuit in de laatste bocht. In Japan is ze gebrand op een vervolg dat recht doet aan haar erelijst. Volledigheidshalve de mededeling dat bij de BMX-mannen ook potentiële gouddelvers de startheuvel afschieten: Twan van Gendt is de wereldkampioen van 2019, Niek Kimman won in dat jaar de wereldbeker.
Maya Kingma, 25, triatlon
De triatleet uit Maastricht heeft haar ambities recentelijk zelf maar wat bijgesteld: van een plek binnen de top 10 naar een podiumplaats. Dat komt er nu eenmaal van als je een wedstrijd wint in de World Triathlon Champions Series, vorige maand in Leeds. Dan heb je in de hoogst aangeschreven competitie in haar sport de wereldtop verslagen. De belangrijkste verklaring: Kingma is eindelijk blessurevrij. Nog een voordeeltje: voor de reeks van 1,5 kilometer zwemmen, 40 kilometer fietsen en 10 kilometer lopen, is de start met het oog op de hitte vervroegd naar 6.30 uur in de morgen. Kingma heeft het niet zo op extreme temperaturen.
Kiran Badloe, 26, windsurfen, RS:X.
Hij is de enige en ware opvolger van Dorian van Rijsselberghe, de tweevoudig olympisch kampioen windsurfen van 2012 en 2016. De selectiestrijd over drie wereldkampioenschappen werd door Kiran Badloe in diens voordeel beslist. De Almeerse plankzeiler werd in 2019 en 2020 wereldkampioen. In 2018 had Van Rijsselberghe de onderlinge strijd nog in zijn voordeel weten te beslechten. Daarna was Badloe in zijn jeugdige frisheid onhoudbaar. Ook dit voorjaar werd hij weer wereldkampioen, waarmee hij zijn status als topfavoriet onderstreepte. De drie op een rij tekent voor zijn rijke talent. Badloe, 1.96 lang, opgegroeid op Bonaire, is het kind van de wind dat zonder tegenslag gaat oogsten op het olympische water van Enoshima.
Marit Bouwmeester, 33, zeilen, Laser Radial
Ze is kilo’s spier aangekomen voor het karwei in Japan. Marit Bouwmeester geldt als vleesgeworden perfectionist in het zeilen. Niemand was eerder in Enoshima dan zij. In 2016, twee maanden na haar olympische goud van Rio, was zij met haar Laser Radial, een kleine boot waar atletische kracht en gevoel voor wind en water tellen, al in Japan. Broer Roelof is haar begeleider. Elk jaar deed de Friezin, uit Wartena, Enoshima aan, maar na 2019 kwam dat verkenningsplan stil te liggen. Haar verplichte lockdown bracht ze door in krachthonken en op zee bij Scheveningen. Via Portugal en de Canarische Eilanden kwam Bouwmeester weer op stoom voor de olympische campagne.
Sharon van Rouwendaal, 27, zwemmen, openwater.
Niemand in Nederland traint harder dan zwemster Sharon van Rouwendaal. Ze haalt soms de 100 kilometer per week, een onmenselijk geachte afstand in zwemmen. Ze verdraagt het om vijf keer per jaar op hoogtestage te gaan. Na de voorbije Europese titelstrijd in Hongarije, met goud op 5 en 10 kilometer, bracht Van Rouwendaal vijf weken door op hoogte in de Sierra Nevada. De Nederlandse trainde zeven jaar in Frankrijk en is sinds vorig jaar in handen van de Duitser Bernd Berkhahn. In de baai van Tokio, in smerig warm water, zal zij haar olympische titel van 2016 trachten te verdedigen. Toen met een solo, nu mogelijk met een krachtige eindsprint.
Hockeyploeg, vrouwen, coach Alyson Annan.
Het Nederlands hockeyelftal domineert al decennia de internationale podia. De vrouwen van bondscoach Alyson Annan maakten dit decennium één grote misstap. In Rio verloren ze na shoot-outs van Groot-Brittannië. De olympische kampioenen van 2008 en 2012 konden het in de reguliere speeltijd niet afmaken: 3-3. Het waren de laatste dagen van een grote generatie, Maartje Paumen, Naomi van As en Ellen Hoog. In 2018 werd Nederland al weer wereldkampioen. De Europese titels van 2017, ‘19 en ‘21 waren ook voor de oranje rokjes. In de hitte van Tokio wordt het een conditionele uitputtingsslag, waarin de juist van blessures herstelde toppers Eva de Goede en Lidewij Welten de zware kar zullen moeten duwen en trekken. De rol van topscorer lijkt toebedeeld aan Fréderique Matla.
