nieuws
Tempo hockeyvrouwen is Duitsland uiteindelijk te machtig
Uiteindelijk konden de Duitse hockeysters het niet meer belopen. Vier minuten voor tijd profiteerde Nederland van een fout, maakte het 2-0 en bleef kampioen van Europa.
Het is een doodnormale terugspeelbal, bedoeld om de aanval opnieuw op te zetten. Zo heeft de Duitse aanvoerder Selin Oruz er al talloze gehad. Maar juist in deze wedstrijd, de finale van het EK in Amstelveen, schiet de bal van haar stick. Het leidt het definitieve verlies van de Duitsers en de elfde Europese hockeytitel voor Nederland in. De derde op rij na 2017 en 2019.
Oruz keert zich na haar misser om en holt geschrokken achter de bal aan, maar in haar kielzog komt Frédérique Matla met reuzenpassen aan denderen. Opgejaagd probeert Oruz de bal nog weg te werken, maar gaat daarbij onderuit en speelt onbedoeld Marloes Keetels aan. Zij schuift door naar Matla, die met een gelukkig afzwaaiende bal zichzelf maar toch vooral de Duitse keeper Julia Sonntag verrast. Het is 2-0 en met nog vier minuten te spelen is het gedaan.
Een klein uur lang weet Nederland zich flink onder druk gezet. De regerend wereldkampioen en verdedigend Europees kampioen heeft in de eerste minuut met Matla de kans op een snelle openingsgoal gemist en daarna is het lang wachten op de volgende mogelijkheid. De Duitsers verdedigen goed, de Nederlanders doen hetzelfde. Uitgespeelde aanvalspogingen zijn er nauwelijks.
De wedstrijd wordt opengebroken in het tweede kwart als Caia van Maasakker bij een strafcorner bewust naast het Duitse doel pusht. Daar loopt Keetels, die de bal rollend langs haar stick naar het doel van Sonntag stuurt. Echt hard gaat de bal niet, maar effectief is het wel. ‘Subtiel’, noemt de speelster van Den Bosch het.
De strafcorner is geen bijkomstigheid bij een gedwarsboomde of mislukte aanval, maar een welbewuste tactiek, legt Keetels uit. Natuurlijk is de gedachte achter elke aanval een doelpunt, maar als het offensief strandt, dan is de strafcorner het beste alternatief. ‘Als onze aanval wordt stilgezet, zoals wij dat noemen, dan spelen we op de corner. Dan zijn er veel voetjes vrij in de cirkel.’
Niet dat het eenvoudig is om in het heetst van de strijd die keuze te maken, zegt de 28-jarige middenvelder. ‘Je natuur is om voor de goal te gaan. Maar we trainen erop, want onze strafcorner draait als een malle.’
Na de 1-0 van Keetels schakelen de Duitsers over op aanvallender spel. Ze moeten wel. Ook hun ballen in de cirkel zijn vaker voetzoekers dan op het doel gericht. Maar liefst acht keer mogen ze aanleggen, maar ze komen geen enkele keer tot scoren. De Nederlandse keepers Josine Koning en Anne Veenendaal en de uitlopende verdedigers weten telkenmale de Duitse inzet te keren.
Met slechts één doelpunt verschil moet de ploeg van bondscoach Alyson Annan op zijn qui-vive blijven, terwijl de Duitsers steeds fysieker worden. Kunnen ze niet om hun tegenstanders heen, dan proberen ze er dwars doorheen te lopen, zo lijkt het. Keetels: ‘Eerst probeerden ze het mooi te doen, later met geweld.’
Hun aanpak werkt. ‘Het is lang zo geweest dat wij de middellijn niet over kwamen’, zegt Keetels. Ze spreekt van een ‘stroeve wedstrijd’.
Maar in hun onbehouwen spel zijn de Duitsers onnauwkeurig. Aanvoerder Eva de Goede, uitgeroepen tot beste speelster van het EK, kijkt daar niet van op. De tactiek van Nederland was niet alleen gericht op zelf scoren, maar ook om de tegenstanders uit te putten. ‘We weten dat wij lang een hoog tempo kunnen volhouden en dat zij het uiteindelijk niet kunnen belopen.’
Het duurde langer dan ze hoopte, maar uiteindelijk krijgt De Goede gelijk. Uit de vermoeidheid bij de Duitsers komt de fout van Oruz voort en dus het doelpunt van Matla, die met acht doelpunten EK-topscorer wordt.
De Goede heeft de blik al op Tokio, waar ze het zilver van vier jaar geleden wil inwisselen voor goud. ‘Daar gaan we echt voor’, zegt ze. Maar wie die ‘we’ zijn is nog niet bekend. Bondscoach Annan maakt haar olympische selectie, die kleiner is dan voor het EK, komende week woensdag publiek.
Het zorgde voor spanning in de EK-ploeg, merkte De Goede. In de groepswedstrijden, bij de 10-0 tegen Schotland, zag ze hoe sommige speelsters duidelijk voor eigen kans gingen, om zich in de kijker te spelen. ‘Er zat spanning in de groep. Ik snap dat wel. Dat kun je niet uitschakelen. Iedereen zit tegen dat selectiemoment aan te hikken.’
‘Voor mezelf maak ik me geen zorgen’, zegt de 32-jarige routinier, die in april haar pols brak, maar snel en goed van die blessure terugkeerde. Zij weet wel dat ze erbij zal zijn om te proberen om weer olympisch goud te pakken, net als in 2008 en 2012. ‘Vanaf nu gaat het om die derde titel.’
