Tegen Ndjofang begint de opmars

Maar donderdag 16 oktober, de laatste van de twee dagen waarop er een dubbele ronde geprogrammeerd stond, zou het toernooi voor mij een wending ten goede nemen. In de ochtendronde, die om tien uur begon maar pas 's middags om vier uur eindigde, versloeg ik - voor de tweede maal binnen een halfjaar - de Kameroener Jean-Marc Ndjofang. En in de avondronde (aanvang: half vijf) won ik van Ndiaga Samb.

Daarmee kon mijn 'debuut' in het Bijlmer-toernooi eigenlijk al niet meer stuk. Mede doordat ik de volgende dag - maar dat was toen nauwelijks een verrassing meer - óók voormalig wereldkampioene Zoja Goloebjeva een nederlaag wist toe te brengen, finishte ik alsnog onbedreigd op de tweede plaats, één punt slechts achter winnaar Tsjizjov.

Van mijn drie winstpartijen-oprijwaren die tegen Samb en Goloebjeva speltechnisch wellicht het interessantst. Maar de eerste, die tegen Ndjofang, was in psychologisch opzicht veruit de belangrijkste. Bovendien hangt het er maar van af hoe men het begrip 'interessant' wenst te definiëren.

Het is waar: anders dan tegen Samb en Goloebjeva deden zich in het zware positionele duel met Ndjofang géén opsluitingen van hetzij de rechter, hetzij de linker vleugel voor. Maar die constatering op zich maakt de partij nog niet minder inhoudrijk: ik schat dat alleen al met de analytische mogelijkheden die de beide diagramstanden bevatten, dit hele (sport)katern moeiteloos zou kunnen worden gevuld!

Overigens: op het moment dat onderstaand treffen plaatsvond, stond Ndjofang, die van Samb en Van Ballegooijen had gewonnen, met 7 punten op de (ongedeelde) tweede plaats! Die omstandigheid zou een verklaring kunnen zijn voor de haast timide manier (2.37-32; 4.34-30) waarop mijn tegenstander in dit uitzonderlijke geval de openingsfase behandelde.

Ndjofang-Sijbrands (Bijlmer-toernooi 2003) 1.32-28 16-21 2.37-32 21-26 3.41-37 18-23 4.34-30 12-18 5.30-25 20-24 6.40-34 14-20 7.25x14 9x20 8.34-30 20-25 9.31-27 25x34 10.39x30 10-14 11.44-39 15-20 12.30-25 5-10 13.37-31 26x37 14.42x31 17-22 15.28x17 11x22 Als zwart eerst zijn ontwikkeling voltooit (14...10-15, 15...4-9) komt het niet meer van deze aanvalsmanoeuvre: wit bezet de velden 44 en 42 en staat dan klaar om 17-22x22? met 18/20.33-29! 23x34 19/21.39x30 te bestrijden!

16.50-44 6-11 Ziedaar het verschil: op 17.47-42 heeft zwart nu 17...11-17 bij de hand.

17.31-26 22x31 18.26x37 8-12 19.46-41 11-17 20.36-31 4-9 21.41-36 7-11 22.31-26 10-15 23.37-31 2-7 24.31-27 1-6 25.48-42 3-8 Door zijn kroonschijf op te spelen en de laatste gelegenheid voor de bevrijdende opstoot 24-29x29 onbenut te laten, zet zwart alles op één kaart: de aanval over 22.

26.44-40 17-22 27.47-41 22x31 28.26x37 11-17 29.37-31 6-11 30.31-27 17-22

Eén van de vele lastige keuzemomenten die deze partij telt. Ik keek ook naar 30...11-16, om pas op 31.41-37 met 31...17-22 te vervolgen: na bijvoorbeeld 32.37-31 (op 49-44 gaat vaak grote kracht uit van 23-29!!) 32...12-17 33.31-26 22x31 34.36x27 8-12! had zwart voortreffelijk gestaan.

Maar wit kan het veel beter doen, en wel door 31.41-37 te vervangen door 31.42-37! Het cruciale verschil komt aan het licht na 31...17-22 32.37-31 12-17? (hier moet maar 32...23-28 33.32x23 19x28) 33.31-26! 22x31 34.36x27! 8-12 35.41-36! 17-22 (hoe wit na 35...24-29 36.33x24 20x29 37.35-30! -met behulp van het Sargindetail nog wel! -uiteindelijk gaat winnen, laat ik volgende week zien) 36.49-44!! (nu pas) 36...22x31 37.36x27! 23-29 38.32-28! 7-11 (opnieuw de enige: 38...18-23? 39.35-30!! 23x21 40.26x8 24x35 41.33x24 met dam op 4 of 3!) 39.39-34! 24-30 (helemaal rampzalig is 39...11-17? 40.34x23 18x29 41.44-39 +) 40.34x23 18x29 41.25x23 16-21 42.27x18 13x22 43.28x17 19x50 44.17-12 50-11 45.43-39 11x50 46.12-7 en zwart gaat een zorgelijk eindspel tegemoet.

31.41-37 22x31 32.37x26!?

Ndjofang geeft blijk van een uitstekend stellingsbegrip. De tekstzet is inderdaad beter dan 32.36x27?!, waarna zwart zijn zin zou hebben gekregen met 32...11-17!, bijvoorbeeld 33.37-31 en nu 33...17-22 of ook 33...17-21 34.27x16 23-28 35.33x22 18x36 36.42-37 13-18.

32...18-22!?

Gespeeld om te voorkomen dat schijf 9 blijft 'hangen', zoals na zowel 32...11-17? 33.32-27! als (zelfs) 32...12-17 33.32-27! 8-12 34.42-37 17-22 35.37-31(!!) het geval was geweest.

33.32-27 22x31 34.26x37 11-17 35.37-31 Wit speelt het zodanig dat hij een ontijdig 34/37...13-18(?) steeds met 40-34! (9-13) en 34-29x30! kan beantwoorden.

35...17-22 36.31-27 22x31 37.36x27 12-17!? 38.42-37 Ndjofang stelt de manoeuvre 38.27-22(?) 17x28 39.33x22 terecht uit: na 39...8-12 kan hij tóch niet 40.38-32? spelen wegens 40...7-11! 41.43-38 12-17! en nu ofwel 42.32-27 17x28 43.38-33 24-29! +, ofwel 42.42-37 17x28 43.38-33 24-30!! gevolgd door 44...19-24!, 45...23-29, 46...24-30 en 47...20x38 +.

38...8-12 39.37-31 7-11 Zie diagram 1

40.27-22(?) Maar hij had er verstandiger aan gedaan deze opstoot überhaupt achterwege te laten. Realistischer was 40.31-26 of 40.40-34. In beide gevallen overwoog ik overigens serieus om -nu wél -een klaverblad-opsluiting van mijn linker vleugel toe te laten.

40...17x28 41.33x22 De partij gaat, zowel op het bord als op de klok (beide spelers verkeerden inmiddels in hevige tijdnood), naar een climax toe. Maar mijn ruimte is helaas op. Daarom geef ik het slot, dat in werkelijkheid nog een kleine twee(!) uur in beslag nam, zonder commentaar. Volgende week leg ik uit waaruit mijn beste winstkans bestond, hoe Ndjofang vervolgens remise kon maken én waarom de witspeler het 6x6 schijveneindspel dat na de klokcontrole overbleef, altijd moest verliezen. Natuurlijk staat niets de lezer in de weg zélf alvast een antwoord op al die vragen te bedenken!

41...24-29! 42.40-34 29x40 43.35x44 20-24? 44.45-40! 15-20?!! 45.40-35! 24-29 46.35-30? 12-17! 47.30-24(!) 19x30 48.25x34 17x28 49.31-27(!) 29x40 50.44x35 13-18! 51.38-33 28-32! 52.27x38 18-22!

Zie diagram 2

53.39-34 22-27! 54.35-30 11-17 55.33-29 27-31! 56.29x18 31-36 57.34-29 36-41 58.43-39 41-47 59.29-24 47x12 60.24x15 14-20 61.15x24 12-34 62.30-25 34x48 Wit geeft het op.