Sterkste vrouw schrikt van mannelijk geweld

Als Jessica Elsinga onder het stof op haar motor de ovalen arena uitrijdt, pinkt ze eerst een traantje weg. Een zalig gevoel tintelt nog even na. Heeft ze toch maar mooi een stelletje kerels achter zich gelaten.

Het pak van leer waarin ze is gehuld, biedt niet veel bewegingsvrijheid, maar toch hupt ze behendig van de motor. Een droom is bewaarheid. Voor het eerst in de historie van het grasbaanracen weet een vrouw zich voor de finale bij de mannen te plaatsen.

Met haar 250 cc Yamaha-crossmotor, voorzien van alleen achterremmen en op bruikbaar vermogen getuned door Hendrik Bruggen uit Jubbega – een specialist op dit gebied – domineert ze al jaren de grasbaanracerij onder vrouwen.

Tijdens wedstrijden om het Nederlands kampioenschap in het Drentse Roden bevestigt ze deze rol en laat de concurrenten Kelly Velda en Harriët Zwiers ver achter zich. Het levert de zoveelste beker op waar ze nooit meer naar zal omkijken en een bos bloemen die ze aan haar moeder schenkt.

‘De snelheid en adrenaline die je voelt, het verleggen van grenzen, de wil om steeds beter worden’, daar ligt haar passie voor de grasbaansport die zich in Nederland niet verder dan de noordelijke provinciën wil ontwikkelen. Motorcrossen, wat haar broertje doet, vindt ze ook mooi. ‘Alleen kan ik dat niet zo goed.’ Ze heeft hoogtevrees en durft onder geen beding van die hoge bulten af te springen.

‘Jessica is een klasse apart’, zeggen ze in het rennerskwartier dat tussen maart en oktober elk weekeinde ergens anders neerstrijkt en waar men elkaar door en door kent. ‘Ze is echt heel goed. Ze gaat vloeiend door de bochten waar anderen moeten harken en remmen. In elke bocht pakt ze meters winst.’

Op rechte stukken bereikt de Friezin snelheden van bijna 120 km per uur. Ze lijkt volgroeid met haar motor die precies doet wat ze wil. ‘In elke bocht kan ze gas geven’, legt vader Harry uit. ‘De machine is zo afgesteld dat ie er nooit bruut uitkomt.’

Als de crème de la crème van de Nederlandse grasbaanracerij zich opmaakt voor het slotstuk van de dag sluit Jessica als enige vrouw wat onwennig aan. Ze is blij dat ze het mag meemaken, maar tegelijkertijd geïmponeerd door de aanwezigheid van coryfeeën als Berry de Vos, Sytze Hilleger en de oude vos Hans Gebben. Na een voorspoedige start wordt ze door iedereen voorbij gereden en eindigt ze als tiende.

Toch kan de dag niet meer stuk. ‘Nog nooit reed een vrouw de A-finale van de topstars. Vaak was ik er dichtbij. Nu is het eindelijk gelukt. Maar ik heb mijn mogelijkheden niet afgetast, omdat ik het best eng vond tussen al die grote en sterke mannen.’

Jessica, 26 jaar, werkloos mode-verkoopster uit Wolvega, heeft nooit geleerd wanneer ze gas moet geven, remmen of iemand inhalen. Een natuurtalent, roemen kenners haar kwaliteiten. Zelf haalt ze haar schouders daarover op. ‘Het gaat om het gevoel dat ik op mijn motor heb. Dat kan ik niet beredeneren. Het gaat gewoon vanzelf.’

In een race komt het aan op concentratie, zegt ze. ‘Je moet goed weten wanneer je ergens langsgaat en snel handelen. Het is ook een psychologisch spel. Als het een ronde slecht gaat moet je er niet in blijven hangen.’

Grasbaanraces domineren het leven van de vijfvoudig nationaal kampioene meer dan haar lief is. Dagelijks staat ze met haar gedachten meermalen stil bij de volgende wedstrijd. ‘Dan vraag ik me af, hoe kan ik me motiveren, vertrouwen stellen in mezelf? En als ik het goede gevoel te pakken heb, denk ik, hoe heb ik dit bereikt? Dat probeer ik ook in een wedstrijd toe te passen.’

Ze is nog niet over de angst heen na een valpartij waarbij ze onder twee motoren belandde en een hersenschudding opliep. Korte tijd later werd ze op de baan in Stadskanaal gesneden en gelanceerd. Het gevolg waren enkele gekneusde ribben en opnieuw een hersenschudding. Toch stapte ze op en reed door. ‘Bij de volgende wedstrijd in Loppersum was ik doodsbang en heb ik heel voorzichtig gereden. Nu keert het zelfvertrouwen langzaam terug.’

Internationale krachtmetingen voor vrouwen zijn er niet in deze sport. Dus hoopt Elsinga haar ultieme uitdaging in eigen land te verwezenlijken. Bij de topstars bij de eerste drie eindigen. Ze weet dat het moeilijk wordt. Mannen zijn veel krachtiger en het gaat er vaak heftig aan toe. ‘Toch vind ik het prettiger bij de mannen te rijden. Vrouwen zijn onberekenbaar. Mannen niet.’