Simon Yates, de man in het roze, laat zich vooralsnog niet gek maken

Wie de belangrijkste concurrent van Tom Dumoulin is voor de eindzege in deze Giro d’Italia? Zonder twijfel Simon Yates van Mitchelton-Scott, zeggen ze eensgezind bij Sunweb. Na de winst op de Etna liep hij zondag nog verder uit op zijn concurrenten door de etappe naar Gran Sasso te winnen.

Deze Giro moet de grote doorbraak als klassementsrenner worden voor de 25-jarige Yates. Vorig jaar werd hij zevende in de Tour de France en won hij bovendien de witte trui, het klassement voor de beste jongere. Met zijn zevende plek in de openingstijdrit in Jeruzalem, slechts 20 seconden achter Dumoulin, liet hij zien dat hij dit jaar weer beter is geworden.

Yates - muizig gezicht, vriendelijke oogopslag - is met zijn 1 meter 72 en 59 kilo onmiskenbaar een klimmer. De roze trui zit strak om de bovenarmen, die doen denken aan luciferhoutjes. Op de verplichte persconferenties na de race beantwoordt Yates de vragen met Britse beleefdheid, een beetje behoudend. ‘Nee, echt een spraakwaterval is hij niet’, zegt zijn ploegleider Matthew White. ‘Maar ’s avonds aan tafel wordt veel met hem gelachen. Simon heeft namelijk ook van die typisch Britse, droge humor.’

Talentvolle broertjes

White herinnert zich nog de eerste keer dat hij Simon en zijn tweelingbroer Adam Yates ontmoette zo’n vijf jaar geleden. De twee vrijwel identieke renners boden zich aan bij de ploeg. Lang hoefde White niet te twijfelen: hij had de twee aan het werk gezien in de Tour de l’Avenir, een van de zwaarste etappekoersen voor beloften. Een goede graadmeter: eerder al wonnen onder andere Joop Zoetemelk, Miguel Indurain en Nairo Quintana de meerdaagse Franse wedstrijd. Adam werd in 2013 tweede in het algemeen klassement, Simon won twee etappes.

Broedertwist legde op jonge leeftijd de basis voor het succes van de talentvolle Yates-broertjes. Trainingsritjes op de geaccidenteerde wegen rondom hun geboorteplaats Bury, net buiten Manchester, eindigde steevast in een wedstrijd. Adam, in een interview met ProCycling: ‘Elk klimmetje probeerde je net iets harder dan de ander te fietsen. Net een banddikte voorsprong te nemen. Dat werd binnen de kortste keren een wedstrijd. We leerden eerder racen dan trainen.’

De twee jongens lijken zo op elkaar dat de grap al meermaals gemaakt is: zouden ze niet gewoon stiekem om-en-om een etappe fietsen? Televisiecommentatoren moet het doen met ezelsbruggetjes als de kleur van het brilmontuur.

Zoals bij meer Britse topwielrenners begon de carrière van Simon Yates op de wielerbaan. In 2013, voordat hij zich volledig ging toeleggen op het wegwielrennen, werd hij wereldkampioen op de puntenkoers. Een jaar later werd Yates voor vier maanden geschorst na een positieve dopingtest tijdens Parijs-Nice voor een ‘onbedoelde overtreding’. Yates kreeg het middel terbutaline ter behandeling van astmaproblemen. De ‘administratieve fout’ lag bij de teamarts, die was vergeten vrijstelling aan te vragen voor het middel.

Yates ging diep door het stof. ‘Maar hij laat zich niet gek maken’, zegt performance manager Alex Camier, die in aanloop naar de Giro dagelijks met Yates trainde. ‘Hij laat het fietsen niet zijn leven dicteren. Dat zal niet veranderen als hij de Giro wint.’