Sharon van Rouwendaal mist brons, protest tegen teamgenoot mag niet baten

Muller, een tempobeul uit de Elzas, was in het finishtraject van 250 meter hinderlijk geweest voor Van Rouwendaal die meende dat ze 'gesneden' was. Nadat ze het assistent-coach Thijs Hagelstein had uitgelegd - er gingen plastic flesjes van links naar rechts bij het naspelen van de gebeurtenissen - werd het protestformulier ingevuld. Even later begon de huldiging toch, met Muller op het tweede treetje.

Een uur nadien bleek het protest niet gehonoreerd. De prijs van het optreden van Van Rouwendaal zal een nog meer vergiftigde relatie met haar trainingsmaatje Muller zijn. Sinds februari praten de twee, bij hun clubteam in het Zuid-Franse Narbonne, niet meer met elkaar. Van Rouwendaal zegt dat Muller begonnen is met het doodzwijgen. Muller zegt dat ze de Nederlandse topzwemster nog altijd 'apprecieert'.

Wat het verzoek tot diskwalificatie van woensdagochtend extra pijnlijk maakte, was dat Muller vorig jaar al eens een belangwekkende zilveren medaille kwijtraakte door zo'n reglementaire declassering. Toen werd de Française tweede op de olympische 10 kilometer van Rio, achter de solerende winnares Van Rouwendaal, maar zij werkte zich bij het finishen na een foute navigatie ('acht slagen met het hoofd onder water', aldus van Rouwendaal) over de Italiaanse Bruni heen richting de beslissende aantik.

Muller heeft geen lelieblanke reputatie in het openwaterzwemmen. In 2010 verloor ze het WK-brons door onsportief gedrag bij de finish. In 2015 duwde ze Van Rouwendaal de kant in toen die in Kazan haar finale spurt had ingezet. De Nederlandse moest toen achterlangs passeren en wist zich geklopt voor de wereldtitel 10 kilometer. De nederlaag werd toen met een buiging geïncasseerd. Muller was ook van trainer Philippe Lucas en 'zij was beter' die dag, was de keurige vaststelling van Van Rouwendaal.

Woensdag was het niet meer zo keurig tussen het tweetal van Le Groupe-Lucas. Zondag was Muller op de 10 kilometer wereldkampioen geworden en de van een genegeerde ziekte van Pfeiffer herstellende Van Rouwendaal eindigde slechts als zestiende. De stemming was ijzig. De twee konden het niet opbrengen elkaar te feliciteren.

Drie dagen later, op de 5 kilometer, herstelde Van Rouwendaal zich formidabel, maar het beulswerk in het groene water van het Balaton leidde niet tot medailleoogst. Wel, na een finishfoto, tot de vierde plaats die haar volgend jaar een verlenging van Nederlandse financiële steun - het topsportstipendium van NOCNSF - oplevert.

Dat ze dat geld in een ander land dan Frankrijk gaat besteden, is plots een meer dan serieuze optie. De ruzie met Muller is één reden. Zij kwam begin 2015, anderhalf jaar na van Rouwendaal, van Canada naar Narbonne en dingt meer dan ooit naar het plekje van coachlieveling. Dat dacht Van Rouwendaal te bezitten. 'Ze zien me hier in Frankrijk als een soort van ster', sprak zij zondag.

Coach Lucas is de spil in het gebeuren. Hij zou moeten optreden in de ontsporing. Maar de semi-hippie, de trainer die Van Rouwendaal een kampioen maakte, heeft het hoofd bij andere zaken. Hij verhuist in augustus met zijn groep stayers van Narbonne naar Montpellier. Hij krijgt daar anderhalve ton ondersteuning van stad en departement.

In een gesprek met de Franse pers zei Lucas dinsdag dat al zijn zwemmers zullen meeverhuizen, 'behalve één'. Dat zou Sharon van Rouwendaal zijn. Sharon zou het na vier jaar Zuid-Frankrijk zat zijn. Ze zou liever in Nederland zijn. 'Misschien heeft zij het verlangen naar Nederland terug te keren. Ik kan het me voorstellen na vier jaar zware training', was een letterlijke tekst.

Van Rouwendaal sms'te van niets te weten. Als ze naar Nederland terugkeert, zal ze bij Marcel Wouda en de stayers Weertman en Schouten aansluiten. Wat daar zeker beter zal zijn, is de medische verzorging. Op de vraag of die er is in Narbonne, antwoordde Van Rouwendaal woensdag 'geen'. Of er weleens een fysiotherapeut of dokter in het bad verscheen, was het antwoord 'nee'.