Schultz maakt rentree na jaar afwezigheid

Op Roland Garros speelde ze vorig jaar haar laatste partij toen een rugblessure haar dwong te stoppen. Schultz nam eerst rust, maar besloot in oktober toch tot een ingreep. Drie maanden liet ze haar rackets links liggen. Daarna werkte ze met steun van een aantal Amerikaanse coaches, fysiotherapeut Richard Griffioen en Amstelpark-speler Sander Hommel aan een terugkeer.

Te veel in de toekomst kijken durft Schultz nog niet. Voorlopig speelt ze in Parijs, Rosmalen en Wimbledon. 'Als ik pijn krijg, houdt het op. Ik moet voluit kunnen spelen. Ik wil een service van 200 kilometer kunnen slaan. Anders heeft het geen zin. Ik moet dan kiezen voor mijn gezondheid.'

In haar voorbereiding op Roland Garros, waar ze twee keer de vierde ronde bereikte, heeft Schultz geprobeerd de situatie straks in Parijs na te bootsen. 'Maar eigenlijk kan dat niet. Ik geef nu 100 procent, in zulke partijen moet dat 200 zijn. Ik heb dan die adrenaline weer, misschien kunnen er dan nog leuke dingen gebeuren.'

Schultz bereikte in mei 1996 met een negende plaats haar hoogste ranking ooit. In Parijs begint ze als nummer 31 van de wereld. Deze positie heeft ze voor acht toernooien van de WTA gekregen. Als niet geplaatste speelster kan ze wel direct op een topper stuiten. De Noord-Hollandse heeft haar voorkeuren, maar vreest niemand. Ze vindt niet dat er bij haar afwezigheid binnen het circuit veel is veranderd.

'De zusje Willliams hebben zich gemeld, maar verder zijn alle andere namen hetzelfde gebleven. Steffi Graf en Arantxa Sanchez draaien ook nog steeds mee aan de top. Waarom zou ik het dan niet kunnen? Ik hoor steeds dat die jonge meisjes zo hard slaan. Maar als ik dat zie, denk ik, wacht maar tot ik straks weer op de baan sta.'