Schalken blijmoedig, Van Lottum verongelijkt onderuit
De één berustend, de ander mokkend, namen Sjeng Schalken en John van Lottum woensdag afscheid van het grastoernooi in Rosmalen, na confrontaties in de tweede ronde waarin beiden zich slechts 'een moment' kansrijk mochten wanen....
Dat Schalken zijn meerdere moest erkennen in de Slovaak Kucera lag in de lijn der verwachtingen. Op de wereldranglijst gaapt tussen beiden een gat van 32 plaatsen en ook hun staat van dienst in de grote toernooien vertoont grote verschillen. Kucera was eenmaal halve finalist en tweemaal kwartfinalist op een Grand Slam, terwijl Schalken op de grote podia nog nooit verder kwam dan de derde ronde.
Die statistische gegevens vertaalden zich gisteren in een tweesetter (5-7, 2-6) die Schalken naderhand tot een reële analyse bracht. 'Hij is gewoon een betere speler, dat bleek uit alles. Je merkt dat hij precies weet wat hij in bepaalde situaties moet doen. Hij laat je voor elk punt werken, terwijl het lijkt alsof het bij hem geen kracht kost.'
En dat terwijl Schalken naar eigen zeggen zijn 'beste partij ooit op gras' had gespeeld. Slechts één manco kon hij in zijn spel ontdekken, de service, maar uitgerekend die factor is op gras van een doorslaggevende betekenis. 'Ik kon daar te weinig druk mee maken.' En aangezien Kucera tot de beste retourneerders van het circuit behoort, was ontsnappen voor Schalken onmogelijk.
Kortstondig wekte Schalken de indruk het duel een verrassende wending te kunnen geven, toen hij van 1-4 terugkwam naar 5-5, maar even gedecideerd en geslepen zette Kucera vervolgens de partij weer naar zijn hand. 'Op die momenten gooit-ie gewoon het tempo iets omhoog. Ik vind hem echt een mooie, slimme speler', zei Schalken.
De resterende dagen tot Wimbledon benut Schalken om aan zijn service te schaven. 'Normaal ben ik niet zo afhankelijk van mijn service. Op hardcourt en gravel vang ik dat wel met mijn slagen van de baseline op. Maar op gras krijg je daar de kans niet voor, daarvoor gaat het te snel. Mijn service moet op Wimbledon krachtiger zijn, want mijn tegenstander, Sanguinetti, is geen makkie. Die jongen stond vorig jaar wel in de kwartfinale.'
Zoveel zelfkennis ontbeerde John van Lottum. Na zijn solide overwinning op de openingsdag op Siemerink verloor het enfant terrible van het Nederlandse tennis zich gisteren in een klaagzang over allerlei randzaken. Met uiteraard fatale gevolgen. Al tijdens de warming-up bestempelde hij court 5 als 'een kutbaan' en even later heten enkele 'achterlijke' toeschouwers schuldig te zijn aan zijn groeiende ergernis.
Wie evenwel twee setpoints (5-4, 40-15) verprutst door een dubbelfout én een zwakke volley, dient in de eerste plaats de schuld bij zichzelf te zoeken. Van Lottum deed het niet, verloor zichzelf daarentegen in zelfmeelij, en werd aldus geslachtofferd door de Deen Carlsen die wèl de concentratie bewaarde: 5-7, 1-6.
De Nederlande vrouwen Miriam Oremans en Kristie Boogert kweten zich eveneens naar behoren van hun taak. Door zeges op respectievelijk de Duitse Osterloh (6-3, 6-1) en de Francaise Dechaume-Balleret (6-1, 7-6) verdienden beide speelsters een plaats in de kwartfinale waarin ze, evenals vorig jaar, op elkaar stuitten. Vorig jaar ging de zege naar Oremans, die vervolgens ook doorstootte naar de finale.
De kans op hernieuwd Nederlands succes steeg gisteren doordat veel van de beoogde favorieten afhaakten. De als eerste geplaatst Testud verloor, evenals Huber (zevende), Black (achtste) en Rittner (negende).
Van de geplaatste speelsters is slechts de Belgische Dominique van Roost, als tweede ingeschaald, nog van de partij. Omdat zij in de 'andere' speelhelft zit, hoeven Oremans en Boogert eventueel pas in de finale voor de Vlaamse te vrezen.
