AnalyseFranse tennis
Roland Garros, waar het Franse tennis doodbloedt
Jaarlijks wordt een nieuw streepje gezet achter de naam van de laatste Franse winnaar op Roland Garros. Sinds de triomf van Yannick Noah in 1983 wacht Frankrijk al 35 jaar op een nieuwe kampioen. Het lijkt uitgesloten dat de banvloek bij deze editie wordt doorbroken. Roland Garros is het toernooi van de weemoed geworden.
Als enige van zijn generatie bereikte Jo-Wilfried Tsonga de finale van een grandslamtoernooi, tien jaar geleden bij de Australian Open. In 2008 won Richard Gasquet voor het laatst een set van zijn jeugdvriend Rafael Nadal. Hij zal zich vandaag met een deprimerende score van 15-0 voor de titelverdediger geen illusies maken voor hun ontmoeting in de derde ronde op Roland Garros.
Met Noah als charismatische captain won Frankrijk in 2017 voor het eerst sinds 2001 weer de Davis Cup, maar ondanks de jaarlijkse revenuen van Roland Garros heeft de tennisfederatie geen grote kampioen opgeleid. ‘Goede spelers hebben we voldoende, winnaars zitten er niet tussen’, vertelde Patrick Mouratoglou, de Franse coach van Serena Williams, vorig jaar aan de Volkskrant. ‘Ik mis de ambitie bij de huidige generatie. Al in 2006 riepen ze allemaal dat het onmogelijk was om grandslamtitels te winnen, zolang Federer en Nadal aan de top stonden. De Fransen willen niet hard werken, ze zijn lui.’
Kapsel
De tennissers hebben het genadeloze oordeel van Mouratoglou nauwelijks weten te weerleggen. Noah selecteerde in 2017 acht spelers voor de Davis Cup en maakte er een hechte groep van. Toch zal ook hij hebben geconstateerd dat de Fransen in het laatste decennium te weinig hebben gewonnen. Tsonga ontbreekt na een knieoperatie op Roland Garros, zijn lichting loopt op haar laatste benen.
Julien Benneteau hield na zijn laatste optreden op Roland Garros een fraaie, emotionele redevoering, maar de 36-jarige hardhitter vloog er roemloos uit tegen Juan-Martin del Potro. Gilles Simon was kansloos tegen Kei Nishikori en mijmerde over wellicht nog één lentebriesje in zijn aflopende carrière. Benoit Paire benadrukte wederom dat hij zich drukker maakt om zijn imago dan om zijn spel.
Paire is de goochelaar van het Franse tennis, die het liefst tien drop-shots in een rally slaat. Hij verloor eveneens van Nishikori, maar was al blij dat zijn kapsel werd gewaardeerd. Het blijft bizar om een toptennisser na een nederlaag te horen praten over een kleurspoeling voor de partij en de ideale shampoo. Paire heeft zelfs een sponsor voor zijn getrimde baard. Mouratoglu zal zijn snoeiharde betoog bevestigd hebben gezien.
De eigenzinnige Gaël Monfils ontbrak vorig jaar al in de Franse Davis Cupselectie, maar hij staat dan ook model voor de grilligheid van zijn generatie. Zijn cv leest als een medisch bulletin: knie, heup, pols, teen, enkel, ribben; welk lichaamsdeel of gewricht van Monfils moest niet helen? Monfils werd door oud-prof Andy Roddick ooit de grootste atleet van de ATP Tour genoemd, maar hij is vooral de beste entertainer.
Monfils klaagde over pijn in zijn knie en voelde zich ziek. In Stade Suzanne Lenglen moest hij geregeld even bijkomen na een lange slagenwisseling met David Goffin. De partij werd na 1-1 in sets vanwege de regen gestaakt . Lucas Pouille is als nummer 16 van de wereld nu de kopman van Frankrijk, maar gravel is zijn minste ondergrond. Hij moet vandaag tegen de Rus Karen Chatsjanov een 2-0 achterstand in sets zien zien te repareren.
Cocaïne
In Stade Philippe Chatrier mag het Franse publiek Richard Gasquet uitzwaaien. Alleen in zijn jeugd ‘mocht ik mezelf vergelijken met Nadal’, vertelde de 31-jarige baseliner. De foto’s van Gasquet en Nadal als jochies van twaalf jaar zijn vertederend. Bij zijn debuut op zijn vijftiende werd Gasquet nog een wonderkind genoemd. Maar de baseliner met zijn prachtige, enkelhandige backhand leeft als prof in een andere wereld dan de sloper met zijn verwoestende forehand.
In 2005 gold Gasquet nog als de hoop van Frankrijk, toen hij op Roland Garros tegenover Nadal stond. Het publiek toonde zich van zijn slechtste kant, maar Nadal pareerde op weg naar zijn eerste grandslamtitel in Parijs ook het Franse chauvinisme. In warme bewoordingen spreekt Nadal over zijn Franse vriend. ‘Ik sta altijd achter hem.’
Zoals in 2009, toen hij Gasquet te hulp schoot na een positieve dopingtest. Gasquet werd op het gebruik van cocaïne betrapt. Volgens de Fransman had hij in een nachtclub een vrouw gekust, die cocaïne had gebruikt. Nadal steunde zijn verweer en Gasquet kwam ermee weg. Na tweeënhalve maand stond hij weer op de tennisbaan. De onderlinge hiërarchie werd slechts verstevigd.
De Fransen zijn voorname slachtoffers van de hegemonie van Nadal en Federer. Gasquet spant de kroon met 0-15 tegen Nadal en 2-17 tegen Federer, zoals alle Fransen meer nederlagen dan overwinningen kunnen overleggen tegen de nummers 1 en 2 van de wereld. Op Roland Garros zal die trend niet worden bijgesteld.