Pepijn Lijnders, assistent-trainer Liverpool: ‘We zijn boos als we de bal niet hebben’

Als assistent-trainer bij Liverpool beleeft Pepijn Lijnders (37) een seizoen van superlatieven. Dinsdag wacht Atlético in de Champions League.

Overal in voetballiefhebbend Liverpool leeft de hunkering naar de eerste landstitel in dertig jaar, al vergeet geen supporter de zege in de Champions League in 2019. ‘De overwinning van vorig jaar heeft enorme impact’, zegt Pepijn Lijnders, de assistent-trainer van Jürgen Klopp. Supporters dromen nog weg bij de prachtige reizen naar onder meer Parijs, Napels, München en Barcelona, plus de finale in Madrid, in het nieuwe stadion van Atlético, waar Liverpool dinsdag de eerste achtste finale speelt.

Bovendien is de landstitel al bijna binnen, door de astronomische voorsprong op Manchester City, 25 punten met één duel meer gespeeld, en krijgen de supporters bijna eindeloos de tijd om alvast te wennen aan het eerste kampioenschap sinds 1990. Het is een seizoen van superlatieven. Nog geen competitieduel is verloren.

Lijnders: ‘We hebben het nooit over records die we breken. We praten alleen over hoe we de problemen van de volgende wedstrijd oplossen. Dat hebben we geleerd in de laatste jaren. Puur focussen op dat wat je kunt controleren. Al het andere onbelangrijk proberen te maken.’

De weg naar succes

De Limburger ontvangt in Melwood, het trainingscomplex van Liverpool aan de rand van de stad. Hij spreekt vrijuit over de weg naar succes. Zo hield Liverpool de selectie voor het eerste elftal bewust klein door geen grote aankopen te doen in de zomer. ‘Dat deden we om iedereen continu te kunnen gebruiken en om onze jonge talenten goed te kunnen begeleiden.’

In de winterse transferperiode kocht Liverpool de Japanner Takumi Minamino van Salzburg. ‘We weten nu zeker dat hij gaat spelen. Hij laat ook anderen beter voetballen, want hij is een verbinder op het veld. Iedere speler moet voelen en weten dat er een moment komt dat hij belangrijk wordt voor het elftal. Sherdan Shaquiri, bijvoorbeeld, heeft dat vorig seizoen super ingevuld. Hij was beslissend in veel wedstrijden, terwijl hij lang niet altijd in de basisploeg staat.

‘Vergeet niet: we speelden thuis tegen Barcelona in de halve finale met Shaquiri, Sadio Mané en Divock Origi.’ Ook Origi is vaak reserve. De Belg scoorde twee keer tegen Barcelona en ook nog eens in de finale tegen Spurs. ‘Origi speelt elke training de pannen van het dak.’

Lijnders was eerder werkzaam bij Liverpool en keerde daar na de verloren finale tegen Real Madrid in 2018 terug, na een half seizoen als hoofdtrainer bij NEC. ‘Jürgen haalde me terug als nummer 2, nadat Zeljko Buvac was vertrokken. Hij belde: ‘Oké Pep, ik heb geen lijstje gemaakt. Ik wil alleen jou. Denk even na. We worden samen verantwoordelijk voor het trainingsproces.’

Zonder alle druk

‘Dus Jürgen is eindverantwoordelijk en ik ben voor de planning, het organiseren van het weekprogramma, de trainingsvormen, de training zelf, de voorbereiding op wedstrijden. Jürgen zei: ‘Je kunt hoofdtrainer bij mij zijn, zonder alle druk en commotie.’ Ik ben hier op mijn plek. We vertrouwen elkaar honderd procent. Elke dag zijn er tientallen beslissingen te nemen. Je moet precies weten wat je wilt.’

Hij noemt Klopp een vriend. ‘Je kunt je geen betere leider voor deze club voorstellen dan Klopp. Als motivator. Qua leiderschap. Qua innovatie. Hij geeft iedereen vertrouwen en vrijheid. Hij kan mensen hard raken in hun ziel. Direct. Het lijkt alsof er geen ego bestaat bij ons, terwijl dat natuurlijk wel zo is. Want iedere speler moet elke dag voor zijn plek vechten.

‘Klopp kan als geen ander problemen oplossen voordat die problemen ontstaan. Door te benoemen wat de problemen gaan worden. Hij bespreekt alles met de ploeg. Hij is een vriend van de spelers, maar niet de beste vriend. Ik probeer continu kleine dingen te veranderen om spelers te prikkelen. En alles wat we doen gaat over pressing en counterpressing, om de bal zo hoog en snel mogelijk op het veld te winnen of terug te winnen. Elke minuut van de training gaat om die twee eigenschappen.’

De laatste twee meter

Altijd speelt Liverpool 4-3-3, in variaties. ‘Elke ploeg speelt pressing. Het grote verschil tussen ons en andere ploegen is de laatste stap. Wij willen geen druk zetten om fouten te forceren. Nee, wij willen de bal winnen. Het gaat daarbij om de laatste twee meter. Iedereen maakt acht meter tot de speler met de bal. Maar het gaat niet om die acht meter, het gaat om de laatste twee meter. Heel veel ploegen spelen pressing om niet uitgespeeld te worden. Bij ons is het: als ík de bal niet win, is daar de volgende om hem te winnen. Of anders weer de volgende. Hunting in packs, noemen we dat.’

Hij prijst het positiespel van het elftal met Virgil van Dijk en Georginio Wijnaldum, de eindeloze reeks passes en de vele mogelijkheden in de meeste wedstrijden. ‘Hoe vaker we met simpele passes het spel versnellen, des te meer tijd Bobby (Firmino), Sadio (Mané) en Mo (Salah) hebben om de juiste posities te kiezen. En des te vaker Trent (Alexander-Arnold) en Andrew (Robertson) kunnen overlappen.’ De twee vleugelverdedigers fungeren soms bijna als rechts- en linksbuiten.

Liverpool is een machine met alles kunnende middenvelders. ‘In ons totaalvoetbal heeft iedere speler een allroundtechniek en spelinzicht op een hoog niveau. Gini, bijvoorbeeld, herbergt al onze benodigde kwaliteiten. Hij kan inzakken als een nummer acht om het spel te maken vanaf de laatste linie. Hij kan draaien en combinaties spelen, hij kan in het strafschopgebied komen om te scoren. Het is mooi dat hij in Oranje aanvallender speelt dan bij ons en scoort. Ik ben zo blij en trots dat hij de waardering krijgt die hij verdient.’

Continu beter worden

Lijnders weet nog hoe Alexander-Arnold kwam, in de ogen van menigeen een van de beste rechtsbacks ter wereld nu. ‘Hij geeft kleur aan ons elftal. Hij was mijn aanvoerder van Liverpool onder 17 jaar, toen ik van Porto naar Liverpool kwam en werkte op de academie als trainer van de B1. Ik heb hem aanvoerder gemaakt. Onze band was zo sterk. Wat hij doet maakt me trots, maar ook hoe hij is als persoon. Continu beter willen worden.

‘Een natuurlijke vorm van lef en drang om te presteren. Elke dag. Echt een jongen van de straat, een Scouser (iemand uit Liverpool). Hij staat dicht bij de supporters. Dat is belangrijk in Liverpool, waar we veel willen met jonge spelers, met de opleiding, met de relatie tussen de stad en de ploeg. We willen de stad zien in de ploeg, we werken hard. We vechten. We zijn boos als we de bal niet hebben.’

De jonge spelers laten zich gaarne begeleiden door de routiniers. ‘Als jij als jonge jongen bij ons eerste elftal komt, kun je je geen betere rolmodellen voorstellen dan Henderson, Milner, Virgil en Gini. Zij kennen de ongeschreven regels rondom trainingen. Wat te doen bij de fysio, wat voor de training. Hoe om te gaan met krachttraining of beleving. Elke training bij ons is een wedstrijd. Elke training.

Juiste dingen doen

‘Waarschijnlijk ligt de intensiteit nog hoger dan bij wedstrijden. Daarom kunnen de jongens die niet of weinig spelen zo makkelijk mee. Adam Lallana, Divock Origi, Sherdan Shaquiri. Zelfs een simpele rondo is competitief. Dat eisen we ook. Want als je op onze manier wilt spelen, moet je ook op onze manier trainen. Een andere weg is er niet. We kunnen alleen consistent zijn door elke dag de juiste dingen te doen. Dat start als ze hier binnen komen. Als ze slapen. Met de juiste voeding. Zoals Jürgen altijd zegt: herstel begint in het hoofd.’

Ze hebben leren leven met het drukke programma. ‘De training is enorm scherp, maar nooit zo lang. Maar dan vliegen de pannen van het dak. Niet normaal. Een van onze basisprincipes is: iedereen is verantwoordelijk voor alles. Elf spelers zijn tegelijkertijd verantwoordelijk voor verdedigen, elf spelers zijn tegelijkertijd verantwoordelijk voor aanvallen.

‘Iedereen roept: jullie zijn zo goed in dit of dat. Maar voor mij is de grootste ontwikkeling van de afgelopen anderhalf jaar dat we continu compact zijn. Continu samen. Of we de bal hebben of niet. We zijn continu een agressief blok.

‘Er is geen ontsnapping mogelijk aan onze manier van spelen. Onze voorste drie (Salah, Firmino en Mané) zijn verantwoordelijk voor vijf of zes spelers, om die te verdedigen. En dat kan ook. Een speler kan twee spelers verdedigen. Door timing, door passlijnen af te schermen, door samen te werken. Voor mij is het grote verschil tussen een goed team en een topteam de voorste drie, de individuele kwaliteit, en dat zij tevens het team boven zichzelf kunnen stellen.’