nieuws
Ook in de laatste bergetappe van de Giro blijft het sprokkelen met seconden
De Colombiaan Buitrago soleert op de slotklim van Tre Cime di Lavaredo naar de zege in de negentiende etappe van de Giro. Maar ook na 183 kilometer klimmen verandert het algemeen klassement nauwelijks.
Ze weigerden elkaar een duimbreed toe te geven, Geraint Thomas en Primoz Roglic, toen ze vrijdag met z’n tweeën op hun tandvlees de top naderden van de monsterlijke Tre Cime di Lavaredo, op een hoogte van 2.304 meter. Eerst viel de Sloveen aan, daarna probeerde de Brit het. Op het moment dat Roglic leek te breken, vond hij toch nog ergens in de spelonken van het gestel restanten energie. Op de finish van de koninginnenrit, in de schaduw van de drie intimiderende rotspieken, snoepte hij nog 3 seconden van de rozetruidrager af.
Over de auteur
Rob Gollin schrijft sinds 2016 over sport voor de Volkskrant, vooral over wielrennen. Eerder was hij algemeen verslaggever, kunstverslaggever en correspondent in België.
Het sprokkelen met seconden illustreert het verloop van deze Giro d’Italia. Drie slopende bergetappes in de slotweek leidden in de top van het klassement niet tot grote verschillen. Telkens hielden de favorieten hun kruit droog tot de allerlaatste kilometers. Een alles-of-niets aanval ontbrak. Ze keken vooral naar elkaar.
De beslissing valt pas zaterdag, in de klimtijdrit op de Monte Lussari. Thomas verdedigt daar een voorsprong van 26 seconden op Roglic en een kleine minuut op de Portugees João Almeida, die vrijdag nog wat verder achteropraakte.
Acht renners
De negentiende etappe was voor Jumbo-Visma, de ploeg van Roglic, de laatste mogelijkheid het overtal in de koers uit te buiten - als enige ploeg heeft het team nog de beschikking over acht renners.
Het kwam er niet van. Ze waren op de voorlaatste klim nog met vijf renners van de partij, met onder anderen Sepp Kuss en Koen Bouwman, terwijl Ineos, die de roze trui verdedigde, nog maar drie man over had. Naast Thomas waren dat Laurens De Plus en Thymen Arensman. Almeida van Team Emirates had alleen de Amerikaan Brandon McNulty aan zijn zijde.
Ineos hield het tempo hoog genoeg om gecoördineerde aanvallen in de kiem te smoren. Toen Roglic 1,5 kilometer voor de top dan toch aanzette, mondde dat meteen uit in een man-tegen-mangevecht tussen de drie grootste kanshebbers. De rit winnen was er niet meer bij, de Colombiaan Santiago Buitrago kwam als eerste boven, hij hield 1.46 minuut over op Roglic, die vierde werd, en 1.49 op Thomas.
Enorme plensbui
Ineos had in het peloton al veel langer de snelheid bepaald, nadat een kopgroep van vijftien in het begin was weggereden, met daarin ook de latere ritwinnaar Buitrago. Weinig bleef de renners bespaard. Voor de Tre Cime di Lavaredo moesten ze vier bergen over: de Campolongo, de Valparola, de Giau (2.236 meter hoog) en de Tre Croci. In de slotfase kregen ze een enorme plensbui over zich heen, niet voor het eerst deze kletsnatte Giro.
Jumbo bleek nog een troefkaart achter de hand te hebben: ook de techniek werd nog aangewend om Roglic meer tijdwinst te bezorgen. In de straten van Cortina d’Ampezzo, met nog twee beklimmingen te gaan, wisselde de kopman plotseling van fiets. Daarop was maar één voorblad gemonteerd in plaats van de gebruikelijke twee – het is een verzet waarmee de laatste tijd veel mountainbikes zijn uitgerust. Het bleek niet het wapen waarmee het verschil kon worden gemaakt.
Bijzonder schouwspel
Afgezien van de strijd om de seconden in de tijdrit op zaterdag, belooft de etappe sowieso al een bijzonder schouwspel te worden. De renners moeten na een betrekkelijk vlakke aanloop van elf kilometer een heuse pestkop op: de Monte Lussari is 7,3 kilometer lang met een gemiddelde stijging van 12,1 procent. Zowel aan het begin als aan het eind moeten ze zelfs 22 procent doorstaan.
Het leidt ertoe dat de deelnemers niet omhoog mogen met de zwaardere tijdritfiets, waarop ze in een aerodynamische houding rijden. Aan de voet van de klim is een wisselzone uitgetekend, waar ze zullen overstappen op de lichtere en comfortabelere klimfiets met een klein verzet. Die zal daar al klaarstaan. Over een lengte van 25 meter kunnen assistenten van de ploeg de renners aanduwen.
Volgwagens mogen niet naar boven, er is te weinig ruimte. In plaats daarvan rijdt een motor mee, met achterop een mecanicien die een reservefiets op de schouder draagt. Het gevaar dat het noodlot de uitslag bepaalt, wordt bezworen door de top-15 in het klassement, de dragers van leiderstruien en hun directe concurrenten te laten vergezellen door twee motoren met assistentie.
