Onwennige linksbuitenrol Malen toont dat aanvalspuzzel bij Oranje nog niet gelegd is

Donyell Malen is een goede aanvaller. Sterker, in de eredivisie geldt hij zelfs als een uitstekende aanvaller. In zijn laatste 40 competitieduels was hij, als schutter of aangever, bij 32 doelpunten uit open spel (dus exclusief penalty's) betrokken: ruim het meest van alle eredivisiespelers in hun laatste 40 wedstrijden. Weinig spelers met de Nederlandse nationaliteit zijn sneller op de eerste meters dan de spits van PSV.

Dat Malen er in het Atatürk-stadion in Istanbul 69 minuten lang verloren bijloopt, en dat Oranje pas begint te draaien nadat hij wordt gewisseld, zegt nagenoeg alles over het desastreus verloren kwalificatieduel. De aanvalstactiek van bondscoach Frank de Boer, met Steven Berghuis op rechts, Memphis als vrije spits en Malen op links, werkt simpelweg niet tegen Turkije.

Overbelast

Al snel wordt duidelijk dat Malen, die 65 duels geleden bij PSV – op de slotspeeldag van het seizoen 2018/19 – voor het laatst als vleugelspeler speelde in clubverband, op de linkerflank niet uit de verf zal komen in Istanbul. Niet alleen speelt de PSV-spits niet op zijn vaste positie, ook wordt er uit tactisch opzicht botweg te veel van hem gevraagd.

Ten eerste moet Malen continu de vuile meters maken, die sterspeler Depay in staat moeten stellen om als ‘vrije’ spits over het gehele veld te blijven zwerven. Wil Depay uitwijken naar de linkerflank, dan haast Malen zich richting de opengevallen aanvalspunt. Voegt Depay zich juist in het drukbezette centrum, dan moet Malen juist wijken richting zijlijn.

Depay is overigens niet de enige medespeler waar Malen tactisch rekening mee moet houden. Om de diepe loopacties van linksback Owen Wijndal te compenseren, mag Malen niet zoals hij in Eindhoven gewend is constant de diepte zoeken met sprints, maar moet hij ook dikwijls de balans bewaken op de linkerflank door wat verder achter te blijven.

Waar de PSV-spits in balbezit al rollen moet vertolken die hij totaal niet gewend is in Eindhoven, is dat bij balbezit van de Turken nog meer het geval. Malen moet tot ver op de eigen helft mee terugverdedigen. Vooral omdat rechtsback Zeki Celik in aanvallend opzicht een van de mannen met de beste ideeën is bij de thuisploeg. Malens onwennigheid kost Oranje uiteindelijk een doelpunt, wanneer hij de opgekomen controleur Okay Yokuslu in het strafschopgebied neerlegt, waarna uitblinker Burak Yilmaz vanaf de stip 2-0 maakt.

Vis op het droge

Malens cijfers uit dit WK-kwalificatieduel laten zien dat De Boers plan met de PSV-aanvaller verkeerd uitpakte. Malen kwam van alle startende spelers aan Nederlandse zijde het minst aan de bal (53 keer). En van die 53 balcontacten vonden er welgeteld drie in het Turks strafschopgebied plaats – nou juist de plek waar Oranje de meest scorende Nederlandse eredivisionist aangespeeld zou willen hebben.

Malen lijkt een van de tactische slachtoffers van het teleurstellende kwalificatieduel te zullen worden. Met Luuk de Jong als spits, Davy Klaassen ‘op 10' en Depay als linksbuiten komt Oranje in de slotfase nog wel twee keer tot scoren. Het zou geen verrassing zijn als De Boer het volgende duel in die samenstelling start.

Maar eigenlijk was Malen al tijdens dit duel het grootste slachtoffer. Door een complexe rol op de flank te moeten bekleden die niet bij zijn kwaliteiten past.