Onbelicht ‘Ik loop niet voor de hoempapaband uit’

Het is een combinatie van ritmische gymnastiek, turnen en ballet, zeg ik altijd. Bij ritmische gymnastiek gebruiken ze ballen en knotsen, wij gebruiken zo’n majorettestokje: een baton. Twirl komt uit de Verenigde Staten en betekent om je as heen draaien.

Twirl is topsport, majorette is breedtesport. Er worden daar wel talenten vandaan gehaald. Maar als een majorette op de televisie zegt dat ze aan twirl doet, is dat slecht voor het imago. Dat roept toch het beeld op van voor de hoempapaband uitlopen.

Dit jaar ben ik voor het eerst allroundkampioene geworden bij de EK. Alle onderdelen waaraan ik deelnam, heb ik gewonnen: drie solistisch en twee in teamverband. Afzonderlijk had ik de verschillende titels wel al gehaald. In totaal zijn er elf onderdelen, waarvan vier individueel.

Er zijn twee bonden bij twirl. Ik heb geen idee hoe dat is ontstaan, het is in alle landen zo. Er zijn ook twee EK’s en twee WK’s. Bij het andere EK ben ik in 2005 zevende geworden. Dat is echt heel goed, ik had twee Italianen verslagen. Samen met de Fransen staan zij met elk vier sporters, het maximaal aantal deelnemers, normaal gesproken bovenaan. Zij doen alleen aan dit EK mee.

Dat er twee bonden zijn, is ook de reden dat we nog niet zijn aangesloten bij NOC*NSF. Die wil één aanspreekpunt hebben. Voor mijn eindstage heb ik onder meer onderzocht waarom er zo weinig animo is voor twirl. Ik ben ook met afgevaardigden van de twee bonden met NOC*NSF om de tafel gaan zitten. Het comité heeft toen gezegd: kom maar terug als jullie eruit zijn.

De bonden moeten gaan samenwerken. Een van de twee bobo’s zal een stapje opzij moeten doen of in elk geval een poging doen tot samenwerken. Als dat eerder was gebeurd, had ik nu de A-status kunnen hebben.

Ik steek geen energie meer in het lid worden van NOC*NSF. Het is toch een beetje vreemd als je zelf ook nog actief sporter bent. Maar als ik gestopt ben, wil ik het wel weer oppakken. Het zou al een demonstratiesport zijn bij de Spelen van dit jaar. Maar dan moest twirl in minimaal vijftien landen zijn aangesloten bij het nationale olympische comité. Dat was niet zo, ze hebben overal dezelfde problemen.

Ik train twee volle dagen en drie avonden. In het weekeinde komt daar nog een wedstrijddag bij. En dat naast een baan van 32 uur. Ik ben topsportcoördinator bij de Johan Cruyff University. Ik regel het maatwerk voor de leerlingen en ben het aanspreekpunt voor clubs en bonden.

Zelf heb ik op de Cruyff University commerciële sporteconomie met recht gedaan. Het werk is goed te combineren met het trainen en ik heb het naar mijn zin. Maar dit is niet het einddoel. Ik zou later wel een functie bij NOC*NSF willen. Of bij O’Neill, meer de commerciële kant.

Sponsors heb ik niet, ik kan niets voor ze betekenen. Giften krijg ik wel. Vroeger ging ik op mijn fietsje met een foto langs de industrieterreinen. Ik geef ook wel eens demonstraties, als ik word gevraagd en het in mijn schema past. Ik wil in elk geval de reiskosten vergoed hebben, maar het is ook weleens een zakcentje.

Ik heb wel een sociaal leven, maar heel groot is dat niet. Ik ga weleens stappen en dan moet ik de volgende ochtend vroeg op. Daar heb ik alleen mezelf mee. Maar doe je het helemaal niet, dan heb je ook geen leven.

Zondag is de selectie voor het volgende EK. Ik moet me wel gewoon eerst kwalificeren. Als ik mijn normale niveau bereik, plaats ik me. Je kunt een slechte dag hebben en het is en blijft een jurysport.

Voor deze sport ben ik al oud en bejaard. Nee serieus, zolang ik er plezier in heb en nog vooruitgang boek, ga ik door. Maar in 2009 is het wel klaar.