Olympiërs ten strijde tegen de vergrijzing
Het IOC-congres in Kopenhagen zal de geschiedenis ingaan als dat van de jeugd.
Olympische congressen zijn zeldzame bijeenkomsten met vaak richtinggevende besluiten voor de internationale sportwereld. De belangrijkste was in 1894 in Parijs. Het leidde tot de instelling van de moderne Olympische Spelen, twee jaar later in Athene.
De congressen, toen nog sessies van strenge heren met bolhoeden, werden na de Tweede Wereldoorlog met een steeds grotere interval gehouden. Het congres van Kopenhagen, editie 13, was pas het vierde in het naoorlogse tijdperk: 1973, 1981, 1994 en 2009.
De besluiten in die vier uitverkoren jaren hielden gelijke voet met de snelle maatschappelijke ontwikkelingen. In ’73, in Varna, werd betaling van amateurs toegestaan. Twintig jaar later stonden er professionals op de Spelen.
In 1981, in Baden-Baden, werd de atletencommissie ingesteld. Atleten, de dragers van het olympisch goed, kregen eindelijk hun stem in de door officials gedomineerde bestuurlijke wereld.
In 1994, het IOC was terug in geboortestad Parijs, ging het over het milieu. Sindsdien moeten kandidaat-steden een groene paragraaf indienen bij hun plannen voor de Olympische Spelen.
Het congres van Kopenhagen zal de geschiedenis ingaan als dat van de jeugd. Het IOC, geleid door een 67-jarige voorzitter en een 89-jarige erepresident, ziet de jeugd van de sport vervreemden. Kinderen, tieners en adolescenten zitten achter de computer. Het sportveld lijkt braak te liggen.
De kinderen vervetten. Hun overgewicht, obesitas, is een grote zorg van de hele westerse wereld, maar bij het IOC zelfs in meerdere opzichten. De voornaamste: als door het verblijf op de luie stoel geen nieuwe generatie sporters ontstaat, wie moet er dan over tien of twintig jaar als topsporter op de baan of het veld de aandacht van de wereld trekken?
Nog beroerder volgens de reclamejongens en tv-mannen die maandag aan het woord kwamen: zal er met de dreigende desinteresse voor sportbeelden onder jongeren straks nog wel een publiek voor de olympische tv-programma’s blijven bestaan? Ofwel: wie betaalt straks die drie miljard dollar aan tv-rechten?
Minder jeugd leidt op termijn tot minder kijkers en ten slotte tot een geringere opbrengst van de tv-rechten die sportorganisaties als het IOC als hun voornaamste levensader beschouwen. Daar moet prudent mee worden omgesprongen.
Richard Carrion, de onderhandelaar van het IOC, durfde echter een wilde optie aan. Geef de jeugd via internet meer gratis beelden, waarmee ze hun eigen digitale wereld kunnen scheppen. Want meer zien op internet leidt ook tot meer kijken naar tv, zo wezen cijfers van de Amerikaanse omroep NBC tijdens de Spelen van Peking uit.
Die ‘eerste echte internet Spelen’ leidde tot 6 miljard unieke bezoekers van de olympische website. Via dat medium, met nieuwe zaken als Facebook en Twitter, moet de jeugd geactiveerd worden, zoveel is het IOC wel duidelijk.
Voor de input in het congres van Kopenhagen werden via online videokanaal YouTube bijdragen gevraagd. Wat denkt de jeugd van het olympische gedachtegoed? Zijn ze er nog wel mee bezig? Naast honderden filmpjes werden er duizenden bijdragen via de website van het IOC ingestuurd.
Het zal niet bij die ene kennismaking blijven. Op voorstel van Sebastian Coe, de voorman van de Olympische Spelen van Londen 2012, zal er een jeugdcommissie bij het IOC aanschuiven. Coe is de man die in 2005 de Spelen voor zijn stad binnenhaalde door een cohort jeugdigen naar de olympische uitverkiezing in Singapore mee te slepen. Het IOC was tot tranen toe geroerd.
Voorzitter Rogge verzekerde na het congres dat de nieuwe jeugdcommissie geen verzameling ambtenaren en bobo’s gaat worden. De stem van de jongeren zal worden gehoord. Er komen jeugdige vertegenwoordigers, zoals er 25 in Kopenhagen waren uitgenodigd.
Tegelijkertijd, om toch vooral niet de snelle mediaontwikkelingen te missen, zal er een Digital Task Force, komen, een taakgroep die de digitale technologie gaat monsteren.
Vooralsnog krijgt de jeugd per 2010 zijn eigen versie van de Spelen: de Jeugd Olympische Spelen in Singapore. Iedereen die daarheen komt moet jong zijn, ook begeleiders. En er zijn aanpassingen om de jeugd te interesseren. Het basketbaltoernooi wordt drie-tegen-drie, een straattoernooi.
