Nors kijkende helden
Deze rubriek belicht wekelijks alledaagse dingen met een kunstblik. Vandaag: boksgala-posters...
Ze hangen in sportscholen, in bedrijfskantines en bij de sigarettenautomaat in een bepaald slag cafés en discotheken. En in boksclubs natuurlijk: posters ter promotie van bokswedstrijden, -gala’s en –evenementen. Met stoere strijders in gevechtshouding, met gespierde bovenlijven die veelal voorzien zijn van imposante tatoeages. Een enkeling toont trots zijn kampioensriem.
Ze staan in vrijwel identieke houding, of het nu om ‘gewoon’ boksen gaat, om kickboksen of om muay thai: de armen over elkaar of in gevechtshouding, met twee gebalde vuisten. Tientallen naast elkaar, meestal niet al te fraai vrijstaand gemaakt, met om hun hoofd een glow, een soort stralenkrans, die helder afsteekt tegen de doorgaans diepzwarte, dreigende achtergrond. De belangrijkste, sterkste vechtjas staat in het midden, of is iets groter afgebeeld. Onder de boksers staan hun namen, soms gekoppeld aan een tegenstander. De naam van het gevecht staat meestal in grote kapitalen, en laat ook al weinig aan de verbeelding over: Victory or Hell, Slamm! of GLORY. Helemaal onderaan de poster prijken de logo’s van de sponsors die het evenement mogelijk hebben gemaakt: bouw- en tegelzetbedrijven, grand cafés, sportscholen en heel soms een omroep: RTL of EuroSport.
Maar het mooist van alles is de blik van de vechters. Die kijken stuk voor stuk zoals ze Mohammed Ali, Mike Tyson of een ander icoon eens hebben zien kijken op televisie, bij de persconferentie of de weging voor een titelgevecht: strak, über-cool, en voor de duvel niet bang.
Zo keken ze niet altijd. Lang geleden, de posters werden nog geschilderd, zag je bij Bep van Klaveren (‘Holland’s grootste bokskampioen aller tijden’) nog weleens superieur lachje rondom zijn mond. Die posters waren sowieso veel vriendelijker, door de handgeschreven letters, de achtergrondkleur (lichtblauw of wit) en door de bijna lieflijke beschrijvingen van de boksers. Die werden getypeerd als ‘de fanatieke Rotterdammer’, ‘de populaire klassieke Rotterdamsche welter’, ‘de kundige Amsterdamsche middengewicht’ of ‘de bekende Amsterdamsche knock-outer’.
In die tijd hingen de posters ook nog gewoon op straat, en werd het ‘gewone’ publiek aangesproken: ‘Voorziet u tijdig van plaatsen om teleurstellingen te voorkomen’. Nu maken ze alleen nog boksers en boksliefhebbers attent op een evenement dat waarschijnlijk allang in hun agenda staat.
De plaatselijke verordeningen-makers verdienen een zachte uppercut.
