Nederlandse medailleoogst teruggebracht tot bescheiden proporties

De selectie van bondscoach Maarten Arens en Marjolein van Unen moest het tot zondagnacht doen met drie bronzen medailles. Dat was een forse devaluatie na de drie wereldtitels en de drie derde plaatsen twee jaar geleden. Destijds ging Nederland na Japan de boeken in als de beste judonatie ter wereld.

Ruben Houkes kon afgelopen nacht nog verandering in de eindscore brengen. Hij haalde de finaleronde in de klasse tot 60 kilogram. Maar zelfs een vierde medaille zal aan de slotanalyse van de bondscoaches weinig veranderen.

Nederland moest na het succes Caïro over de gehele lijn een stap terugdoen. Zo was het ook verwacht. De oogst van destijds zorgde voor een vertekend beeld. Want ook op de tatami is een na-olympisch jaar niet hetzelfde als een pre-olympisch jaar.

In 2005 paste het titeltoernooi perfect in de ontwikkeling van een aantal judoka’s. Edith Bosch en Guillaume Elmont revancheerden zich in Egypte voor hun olympische frustraties in Athene en judoden zich naar de wereldtitel. Dennis van der Geest zinde er op wraak na de vroege uitschakeling in de klasse boven 100 kilogram en liet zich tot de beste van de wereld kronen in de open categorie.

Geen van de wereldkampioenen slaagde er in Brazilië in om zijn of haar titel te prolongeren. Zo vreemd was dat niet. Bosch en Elmont kampten dit seizoen lang met blessures en de oudste Van der Geest worstelt al tijden met zichzelf en het niveau van de wereldtop bij de zwaargewichten. Hij zal alle wereldbekertoernooien moeten aflopen om zich alsnog voor de Spelen van Peking te plaatsen.

Bosch en Elmont hoeven zich daar geen zorgen om te maken. Ze voldeden in Rio wel aan de vereiste kwalificatiecriteria. Elmont maakte vrijdagnacht in de kwartfinale een klein foutje tegen de Brit Burton. ‘Ik stond te snel op en kwam in een verwurging. Ik weet dat hij dat altijd probeert, maar toch trapte ik erin. Ik wilde niet de indruk wekken dat ik tijd aan het rekken was.’

Elmont herstelde zich na de nederlaag en won alsnog brons. Bosch slaagde daar niet in. Ze verloor op een knullige manier de halve finale van de Amerikaanse debutante Ronda Rousey en bleef voor het eerst sinds lange tijd met lege handen bij een WK. Bosch: ‘Ik voelde me hier beter dan twee jaar geleden toen ik wereldkampioen werd. Maar het was niet goed genoeg.’

Bij de vrouwen hoeft Van Unen zich desondanks geen zorgen te maken over het olympische traject. De bronzen medaillewinnaars op de WK, Carola Uilenhoed (+ 78 kg) en Elisabeth Willeboordse (- 63 kg), en Bosch zullen ook in Peking tot de kanshebbers worden gerekend. Daarnaast haakte Deborah Gravenstijn dit seizoen na lang blessureleed aan bij de wereldtop. En voor de tegenvallende Marhinde Verkerk heeft zij Claudia Zwiers achter de hand.

Maarten Arens kan nog lang niet op zijn lauweren rusten. Mark Huizinga en Guillaume Elmont kan hij met rust laten. Huizinga kreeg in Rio precies waarvoor hij was gekomen, olympische kwalificatie en met zijn vijfde plaats de bevestiging dat hij nog met de wereldtop mee kan komen. Maar het WK-optreden van Elco en Dennis van der Geest, Dex Elmont en Bryan van Dijk was weinig overtuigend.