Nederlandse atleten vallen bijna allen buiten finales

Marko Koers en Gert-Jan Liefers overleefden zaterdag nog wel de eerste ronde op de hele zware 1500 meter. Een plaats in de halve finale was gezien de concurrentie al een prestatie op zich. Koers ging in zijn serie als tijdsnelste door, Liefers liep in een langzamere serie naar de vijfde plaats, voldoende voor een plaats in de halve eindstrijd.

Een dag later liep Koers in de halve finale naar een tiende plaats, niet voldoende voor een plaats in de finale. Liefers, nog misselijk van de eerste race, startte nog wel, maar wist de 1500 meter niet uit te lopen. Tweehonderd meter voor de streep stapte hij ontgoocheld uit. De student economie wilde hoe dan ook in de halve finale starten op zijn eerste mondiale toernooi bij de senioren.

Meteen na afloop van zijn serie zaterdagavond was al duidelijk dat Liefers iets mankeerde. Hij kwam kotsend de catacomben van het Estadio Olimpico binnen en zat minutenlang als een zieke mus onder een witte handdoek. Een medisch begeleider van de Nederlandse equipe was niet ter plekke. Een foutje, zou Bert Paauw technisch-directeur van de KNAU later beamen.

Liefers liep zaterdagavond niet eens zo slecht. Er werd flink geduwd en getrokken, op een gegeven moment ging hij zelfs gearmd met de Spanjaard Reyes Estevez de bocht door, als vijfde liep hij ten slotte over de finish. Daarna ging het mis: 'Ik ging van mijn stokje.'

Marko Koers zag er zaterdag na zijn eerste race, met op de baan ook medaille-kandidaten Noureddine Morceli en Noah Ngeny, een stuk frisser uit. Zondagavond kon hij echter geen partij bieden in het sterke veld. Hij mist duidelijk nog de vorm die hem in 1996 en 1997 tweemaal naar een mondiale finale bracht. In Atlanta was hij finalist op de 1500 meter. Bij de WK in Athene in 1997 eindigde hij als zesde op de 800 meter.

Simon Vroemen stond bij voorbaat voor een kansloze missie. Alleen de eerste twee, plus de zes tijdsnelsten, gingen op de 3000 meter steeple vanuit de serie door naar de finale. De eerste twee in zijn serie waren op voorhand uiteraard de twee Kenianen Bernard Barmasai en Wilson Boit Kipketer. Voor een finaleplaats had Vroemen minstens 8.16 (en dus een Nederlands record) moeten lopen, en dat bleek uiteraard een utopie.

De atleet knalde in de derde ronde eerst met zijn linkerknie tegen een balk, vervolgens ging hij een ronde later met de rechterknie tegen het houtwerk. Met een brancard werd hij afgevoerd.

'Er schoot een pijnscheut door mijn knie, ik schrok me wild, ik kon mezelf niet meer opvangen, ik kon niet meer staan', vertelde hij ruim na afloop van de race, nadat hij eerst lange tijd in het medisch centrum met ijs was behandeld.

De steepleloper vermoedde dat hij overgeconcentreerd aan de race was begonnen. Van de warmte had hij, in tegenstelling tot Liefers, geen last gehad. Vroemen, die eerder dit jaar flinke kritiek leverde op de KNAU-richttijd van 8.16 voor de Olympische Spelen van Sydney, gaf toe dat hij in Sevilla op het WK als 'middenmoter eigenlijk niks te zoeken had. Wil je hier echt meedoen, dan moet je toch wel iets beter zijn.'

Sharon Jaklofsky kwam zaterdag bij het verspringen niet door de kwalificatie. De Nederlandse atlete van Australische afkomst kwam niet verder dan 6.31 meter, ver verwijderd van haar persoonlijk record van 6.75 meter. Haar excuus: 'Dit toernooi komt voor mij te vroeg.'

Discuswerper Pieter van der Kruk, die na een ongekend verre worp van 66.03 meter begin augustus in Leiden, waarna hij van schrik flauw viel, alsnog tot de Nederlandse WK-equipe was toegelaten, kreeg de discus zondagmiddag in zijn eerste ronde niet verder dan 57.65 meter. De kwalificatie-eis voor de finale was 64.50 meter, een afstand die Van der Kruk blijkbaar alleen dicht bij de eigen woonstee kan overbruggen.