Met twee aanvallen maakt Roglic een eind aan de twijfels over zijn vorm, maar Thomas blijft in het roze

Daar is hij dan toch, Primoz Roglic, kopman van Jumbo-Visma in de Giro d’Italia. Donderdag in de achttiende etappe, met nog ruim 7 kilometer te gaan, blijkt het geloof in eigen kunnen bepaald niet aangetast.

Op 2,5 kilometer van de voorlaatste top, de Coi, een stiekemerd waarop in de laatste fase zich stijgingspercentages met dubbele cijfers aandienen, vertrekt ploeggenoot Sepp Kuss volgens afspraak uit het peloton met de favorieten en de Sloveen duikt in het wiel. Even later demarreert hij zelf, op het kenmerkende kleine verzetje, diep gebogen over het stuur. Zie je wel, hij is nog in orde. De rits van het shirt gaat voor het eerst naar beneden, het is zowaar eens een keer lekker zonnig in de ronde.

Tot een opschudding van het klassement komt het andermaal niet – de ontknoping in deze Giro blijft een secondenspel. Rozetruidrager Geraint Thomas uit Wales is in staat Roglic tot aan de finish in Val di Zoldo te volgen en houdt zijn belager in het algemeen klassement op 29 seconden.

De Portugees João Almeida, dinsdag nog de aanstichter van een eerste tik aan de Sloveen, moet wel wat terrein prijsgeven. Hij zakt van de tweede naar de derde plek, zijn voorsprong van 11 seconden is omgebogen in een achterstand van 10 seconden op de nieuwe nummer twee in het geel-zwart.

Voor de ritzege komen Roglic en Thomas te laat: de Italiaanse kampioen Filippo Zana klopte 1.56 minuut eerder Thibaut Pinot in een onderlinge sprint. De Fransman, in zijn laatste optreden in Italië veelvuldig in het initiatief zonder zichzelf te belonen, mag wel de leiderstrui in het bergklassement aantrekken.

Luchthartig

Er waren twijfels geweest over de vorm van Roglic. Dat hij dinsdag op de Monte Bondone moest passen toen Almeida en Thomas aanvielen, was binnen de ploeg niet voorzien. Zelf deed hij er nogal luchthartig over. Hij was nog aan het herstellen van twee eerdere valpartijen, het kon alleen maar de goede kant opgaan. ‘Ik ben er nog steeds, ik ben blij.’

Maar ook donderdag zijn er al snel vraagtekens. Met nog ruim 120 van de 162 af te leggen kilometers te gaan, bevindt Roglic zich op de Passo dello Crosetta in de achterste gelederen van het peloton, terwijl ploeggenoten voorin het tempo dicteren. Voelt hij zich soms niet goed? Speelt hij een spelletje?

Als de renners uit zijn team zich ineens laten terugzakken om hem te omringen, is dat voor Ineos Grenadiers, de ploeg van Thomas, het sein om met Laurens De Plus en Thymen Arensman de snelheid duchtig op te voeren. Even testen hoe de concurrentie er echt aan toe is. Ook bij de volgende klim, als het jakkeren alweer voorbij is, mijden Roglic en Jumbo-Visma de voorste rijen, Kuss reikt hem onderweg nog een ijszakje voor in de nek aan. Heeft hij het dan al zo warm?

Klim voor klim

Pas als Pinot – met Zana in een kopgroep die een voorsprong van zo’n zes minuten bij elkaar fietst – virtueel de roze trui nadert, geeft Ineos weer gas en verschijnen ook ploeggenoten van Almeida aan kop. Dan verstopt Roglic zich niet langer en trekt met Kuss ten aanval. Ploeggenoot Koen Bouwman vertelt na de finish dat de ploeg altijd het geloof in hem heeft behouden. ‘Hij is nooit weggeweest. Hij is nog steeds een van de favorieten voor de eindzege.’

Geraint Thomas, die donderdag 37 jaar is geworden en de oudste Giro-winnaar in de geschiedenis kan worden, is na afloop blij dat hij geen tijd verloor. ‘In de laatste bochten perste Primoz er nog alles uit, maar ik hield de controle.’

Helemaal gerust is hij er nog niet op. ‘Primoz heeft een mindere dag gehad, nu Almeida. Ik moet scherp blijven. Ik bekijk het dag voor dag, klim voor klim.’ Er zijn er nog zes te gaan: vijf bergen in de koninginnerit op vrijdag en de laatste op zaterdag in de vermoedelijk allesbeslissende klimtijdrit op de Monte Lussari.