Met 140 km per uur afdalen van een verticale ijsbaan

Over twee weken is het mondiale skicircus in Zwitserland, om op de bergen van Sankt Moritz elkaar de wereldtitels te betwisten. De wedstrijd van het jaar heeft dan al plaats gevonden. Die was zaterdag in Oostenrijk, in de Kitzbüheler Alpen, de supersteile afdaling van de Streif, beker bekend als de Hahnenkamm. De Italiaan Dominik Paris, een heavymetalfan van 100 kilo uit Süd-Tirol, mag zich daarom sinds dit weekeinde reeds de man van deze skiwinter noemen.

Paris bedwong als snelste de ijzingwekkende Streif, 3.312 meter ijs en sneeuw tussen starthuis en finishterrein, met gemiddeld 27 procent dalingspercentage. Paris was de enige skiër die op het laatste rechte stuk naar de verlossende eindstreep zijn latten boven de 140 kilometer per uur wist te sturen. Niemand deed dat de Italiaan na.

Twee laat gestarte Fransen, Valentin Giraud Moine (startnummer 24) en Johan Clarey (nr 20), kwamen met hun tussentijden in zijn buurt, maar ze misten in het slotstuk de snelheid om hun aanval succesvol af te ronden. Giraud Moine haalde 136,5 kilometer per uur. Clarey, met 36 jaar een veteraan die voor de achtste keer de Streif skiede, kwam aan een topsnelheid van 135,8 kilometers per uur.

Paris (26), een krachtbonk die in zijn jeugd dertig kilo gewicht verloor door twee zomers koeien te weiden in de bergen, won door zijn wonderlijke beheersing van het voorlaatste traject, de Hausberg Traverse. Daar, bij het plotseling horizontale traject dat na vele verticale stukken volgt, moet met uiterste krachtsinspanning de hoge kant van de helling worden gehouden. Het is daar grotendeels ijs, blauw en bruin in de krochten van de berg, als die niet meer geprepareerd wordt.

Paris bedwong als beste de Traverse. Hij had greep op de witte massa en dook volgens de scherpste lijn naar beneden, voor de ultieme sprint. Het leverde hem zijn tweede titel in Kitzbühel op. In 2013, tot de zonnige zaterdag van dit weekeinde de laatste keer dat de afdaling over de volledige lengte gehouden kon worden, was Paris ook de beste op de Hahnenkamm, de HKR. Een paar weken later moest hij, bij de WK in Schladming, de Noor Svindal voor laten. Hij zal er geen traan om hebben gelaten.

De Hahnenkamm winnen is geschiedenis schrijven. Tweemaal op de Streif winnen is een entree tot de groten van de alpinesport. Toni Sailer, de Oostenrijkse legende, en diens landgenoot Stephan Eberharter deden dat. De Canadees Podborski, de Duitser Ferstl, de Zwitsers Colombin, Zurbriggen en Heinzer evenzo.

De Oostenrijkers Karl Schranz en Franz Klammer en de Zwitser Didier Cuche deden het nog beter. Zij wonnen alle drie liefst viermaal de afdaling naar het mondaine Kitzbühel, waar ook deze keer vermaarde Oostenrijkers als Niki Lauda en Arnold Schwarzenegger zich in de zon koesterden en even het podium op mochten om jongeman Paris een gelukwensende hand te geven.

Paris, in 2015 ook al eens winnaar van de Super-G in Kitzbühel, zei dat hij deze dag geluk had gehad. 'Ik heb het gehaald', is meestal de eerste zin die een afdaler na zijn finish in deze Oostenrijkse klassieker, van 1937, uitspreekt. Na de drie zware ongevallen van 2016, de Noor Svindal en de Oostenrijker Streitberger en Reichelt moesten met zware verwondingen naar het ziekenhuis, was er aan het parkoers gesleuteld.

De Hausbergkante, het stuk waar het brokkentrio vorig jaar kapotte kruisbanden en botkneuzingen opliep, was vlakker gemaakt. Er was bovendien een extra poort geplaatst, waarmee het bruuske karakter was afgetopt. Het scheelde daar 12 kilometers topsnelheid. Ook waren er minder dwarse blauwe strepen geschilderd op dat deel van de piste. Het zou de skiërs in de weg hebben gezeten. Als derde maatregel was er op schaduwrijke plekken kunstlicht geplaatst.

De zon scheen zaterdag evenwel uitbundiger dan de laatste jaren, toen de derde zaterdag in januari, een feestdag in de Alpen, zich telkens in grauwe bewolking en dikke mist had gehuld. De organisatie had de bovenste sectie van het traject echter ijziger gemaakt dan velen lief was. 'Dit leek op een ijshockeybaan', klaagde de Amerikaan Ganong.

De afdaling naar de Mausfalle, in vijf seconden naar 100 kilometer per uur om te vervolgen met een sprong van tachtig meter, was ook deze keer een waagstuk. Hannes Reichelt, de winnaar van 2014, verloor in het vervolg, de Karussell, al zijn uitzicht op de overwinning die hij met zijn topvorm had kunnen binnenhalen. Zijn landgenoot Max Franz, een andere man in vorm, verloor er zijn rechterski en redde zich in een soort van pirouette van een klap in de netten.

De Zwitser Beat Feuz leek uiteindelijk de man die Paris van diens succes en 70 duizend prijzengeld kon houden. Hij nam liefst 0,72 seconden voorsprong op de laatste tussentijdmeting. Feuz eindigde op de Hausberg Traverse in de netten. De berg wierp hem af, als een stier de toreador op de horens neemt.

Voor Paris, Giraud Moine en Clarey wachtte een traditionele taak. De topdrie moet in de avond bardienst draaien in een befaamde après-skiclub . Daar wordt hen het shirt van het lijf gescheurd, waarna er met ontbloot bovenlijf bier geserveerd dient te worden. Het is een traditie van 1937 die in 2017 nog leeft.