Manchester City wint (weer) de League Cup na enerverende finale

Daags na de heldendaden in Madrid, waar het de Koninklijke had verslagen, moest City zich opladen voor een beker waar het een abonnement op heeft. Afgelopen jaren heeft het Sunderland, Liverpool, Arsenal en Chelsea in de finale om de Carabao Cup (voorheen de League Cup) verslagen. Dit keer was Aston Villa aan de beurt, dat deze bekercompetitie in 1961 voor het eerst won. Dat was toen tegen Rotherham United. Voor de roemrijke club uit Birmingham was het een stukje verstrooiing in een moeizaam Premier League-jaar.

Villa begon de ongelijke strijd uitstekend en na een paar minuten kopte Anwar El Ghazi bijna raak, een bemoedigend begin voor de oud-Ajacied die zijn hele familie had laten overkomen naar het mekka van de voetbalsport. Daarna bepaalde City de wedstrijd, met al de driehoekjes en elegante passes die het team eigen zijn. De bordeauxrode formatie van Dean Smith trok zich diep terug, een tactiek die twintig minuten hoop bood op een wonder.

Maar City weet altijd een opening te vinden in vijandige defensies, zo ook nu. Rodrigo gaf een diepe bal aan de jonge uitblinker Phil Foden, die de bal terug kopte op Sergio Agüero. De Argentijnse doelpuntenmachine faalde niet. Tien minuten later lag de 2-0 erin, al kreeg Manchester City daarbij hulp van scheidsrechter Lee Mason, die per ongeluk een hoekschop gaf in plaats van een doeltrap. Het was Rodrigo die het buitenkansje met het hoofd benutte. De VAR zat te slapen.

Pak slaag

Voor Villa dreigde een pak slaag, net als vijf jaar geleden toen het met 4-0 van Arsenal verloor in de FA Cup-finale, maar Guardiola was zo vriendelijk geweest om Claudio Bravo in het doel te zetten en John Stones in de achterhoede, spelers die altijd garant staan voor een foutje. Vlak voor rust struikelde Stones, waarna El Ghazi vrije doorgang kreeg op links. Hij bediende Mbwana Samatta met een perfecte voorzet en de Tanzaniaan kopte raak.

In de tweede helft ging Villa op jacht naar de gelijkmaker, onder aanvoering van Jack Grealish, de jongensachtige nummer 10 die altijd, wegens bijgeloof, met de scheenbeschermers van een pupil speelt. Het was echter City dat in de counter kans na kans kreeg, maar telkens kozen de hemelsblauwen voor een steekpassje of kapbeweging te veel. De 82.149 toeschouwers zagen een enerverend duel, dat ook de neutralen zal hebben vermaakt.

Een paar minuten voor tijd kreeg Villa eindelijk die ene grote kans, toen de Belg Björn Engels inkopte, maar Bravo wist de bal tegen de paal te duwen. De tienduizenden Villa-fans achter het bewuste doel konden wel in elkaar zakken. Een 2-2 zou de beker dichtbij hebben gebracht, zeker gezien de moeite die spelers van Manchester City dit seizoen hebben om de bal vanaf elf meter in het doel te mikken. Het was tevens de laatste kans.

Voor City is de winst de opmaat naar het winnen van twee grotere bekers: de FA Cup en met name de Champions League. Laatstgenoemde competitie heeft alle prioriteit voor de club die de komende jaren mogelijk zonder Europees voetbal zit. Na afloop zongen de Villa-fans hun moegestreden spelers hartstochtelijk toe. ‘Champions of Europe, you never sing that,’ zongen ze naar de juichende City-fans, een verwijzing naar het gloriejaar 1982 toen Villa de Europa Cup 1 won.

Vanaf morgen wacht Aston Villa weer de harde realiteit, de strijd tegen degradatie.