Krajicek ziet nog geen einde aan vormcrisis

Uit zijn zege in de eerste ronde kon Krajicek geen sporen van herstel destilleren, domweg omdat van een serieuze test geen sprake was. De pas zeventienjarige Phillip King werd eerder deze zomer Amerikaans junioren-kampioen, ontving als beloning een wild card voor de US Open en leerde aldaar dat de weg naar de top nog lang is. In drie sets (6-1, 6-4, 6-0) zette Krajicek hem buiten de poort.

Elke opponent met iets meer routine en klasse zou hem vermoedelijk in problemen hebben gebracht, erkende Krajicek. 'Mijn service is normaal de basis voor mijn spel, maar momenteel kan ik daar niet echt op vertrouwen. Vandaag zitten er toch weer een paar games tussen waarin ik twee of drie dubbelfouten sla. Deze jongen profiteert daar niet van, daarvoor kon hij te weinig. Maar tegen een iets betere tegenstander kan ik me dat niet permitteren.'

Dat bleek de voorbije weken in Montreal en Long Island waar Krajicek achtereenvolgens werd uitgeschakeld door Lareau en Ulihrach, twee tegenstanders die hem doorgaans geen schrik aanjagen. In Cincinatti had hij de kans om met alle malaise af te rekenen, maar een handvol breekpunten tegen Sampras waren niet aan hem besteed. Bijna vertwijfeld kwam Krajicek gisteren tot de conclusie dat hij ten prooi lijkt aan een domino-effect. 'De ene tegenslag lokt de andere uit.'

Met coach Rohan Goetzke heeft Krajicek eindeloos geanalyseerd waar de manco's uit voortkomen, maar een sluitend antwoord bleek onvindbaar. Over zijn ambitie kan 'geen twijfel' bestaan, de toewijding waarmee hij zich dagelijks aan de trainingen wijdt is 'gewoon groot' en fysiek vergaat het hem 'duidelijk beter' dan vorig jaar. Maar tijdens wedstrijden stelt hij keer op keer vast dat zijn spel technisch niet harmonieert.

Om de crisis te bezweren wenst Krajicek zich de komende weken louter met persoonlijke zaken te belasten, met als gevolg dat hij zich heeft afgemeld voor de Daviscup-wedstrijd eind volgende maand in Ecuador. Die beslissing reduceert de Nederlandse kansen aanzienlijk en ontlokte daarom zijn teamgenoten (Siemerink, Schalken en Haarhuis) bijtende kritiek. In april nog, na de nederlaag tegen Frankrijk, liet Krajicek weten zich verantwoordelijk te voelen voor de ploeg en bezwoer in Ecuador van de partij te zijn.

De wrevel onder zijn ploeggenoten kon Krajicek zich indenken, maar in tijden van nood is egoïsme in topsport een onmisbare eigenschap. 'Het is logisch en terecht dat ze teleurgesteld zijn. Ik heb gezegd dat ik mee zou gaan en toch ga ik niet. Ik wil proberen nog iets van dit jaar te maken. Een wedstrijd op gravel in Ecuador past daar niet in. Ik voel me verantwoordelijk voor de ploeg, maar meer nog voor mezelf. En laten we eerlijk zijn, in deze vorm zou ik toch ook niet echt van waarde zijn voor de ploeg.'

Die vormcrisis kwelt Krajicek al enige maanden, sinds zijn toernooizege in Key Biscayne om precies te zijn. Dankzij zeventien zeges in negentien wedstrijden was hij op dat moment opgerukt naar de vierde plaats op de wereldranglijst, maar in het zicht van de nummer-1-positie traden vervolgens stagnaties op. Van alle wedstrijden die Krajicek in de maanden daarop speelde, won hij amper vijftig procent. Zijn ranking, 13de, illustreert het verval.

Het dieptepunt was Wimbledon waar Krajicek in de derde ronde werd geëlimineerd door de Zwitserse figurant Lorenzo Manta. Die nederlaag was een fikse aanslag geweest op zijn zelfvertrouwen. 'Niet zozeer omdat ik door een onbekende speler werd verslagen, maar vooral omdat het al in de derde ronde gebeurde.' Een plaats in de kwartfinale in New York zou de deceptie nog enigszins kunnen wegnemen, zei Krajicek gisteren. 'En dat is dan wel het minimale.'

Om daar te geraken dient Krajicek morgen in de tweede ronde af te rekenen met zijn kwelgeest van Wimbledon, Manta. De Zwitser schakelde gisteren Sjeng Schalken uit: 6-3, 6-4, 6-3. Evenals in juli op het Londense gras imponeerde Manta gisteren op het Amerikaanse hardcourt met zijn spetterende service.

Een hernieuwde ontmoeting met Manta is een uitgelezen mogelijkheid om zijn moreel weer enigszins te sterken, erkende Krajicek, maar gelijkertijd besefte hij dat al te veel bravoure momenteel ongepast is. 'Ik sta soms versteld van mijn eigen spel. Van het aantal fouten wel te vestaan. Ik moet het hier maar wedstrijd voor wedstrijd bekijken en niet te veel vooruit kijken.'