Krajicek gedijt op 'n achterafbaantje
Ook Grandslamtennis is niet louter glamour, luxe en hoogtij. Aan de achterkant van het juist voor zestig miljoen gulden verbouwde Court Central van Roland Garros ligt een baan als Nummer Acht, een plek met een rij linden, waar je je waarlijk in de provincie waant....
Richard Krajicek speelde gisteravond zijn eerste partij uit de Open Franse in dat achterbuurtje van het toptennis. De baan, waar hij in drie sets en zonder enige kniepijn de zwakke Tsjech Zyb onder het gravel stampte, is uiterst krap gesitueerd.
Het ligt achter een stel gestapelde, groene containers, met daarvoor een petieterige tribune die nog geen vijfhonderd mensen plaats biedt. Roland Garros heeft nog kleinere accommodaties trouwens, zoals de banen 5, 6 en 7, met 280 zitplaatsen.
Bij baan 8 hingen de mensen gisteren als steilewandrijders aan de stalen zijkanten van de tribune. Anderen rekten de nekken bij de ingang, waar stevige Franse body-guards de stroom toeschouwers probeerden te reguleren. Het is een bekend verschijnsel op de eerste dag van de Open Franse, wanneer een kleine dertigduizend mensen het park aan de Avenue de la Porte d'Auteuil overspoelen.
Onder hen waren, zoals altijd, opvallend veel Nederlanders. Slechts weinigen dossen zich uit als de voetbalsupporters. Dat is meer voor de exoten of corpsballen die de Australian Open of Davis Cups bezoeken. Vier vrouwen in oranje, met een bouwmarktkreet 'Dat zeg ik, hup', met witte hullen en opblaasklompen op het hoofd trokken aller aandacht.
Anderen houden zich stiller. Het zijn de gemiddelde clubspelers die nergens dichter bij huis het beste tennis kunnen zien dan in het noordwesten van Parijs. 'Die Zyb is niet beter dan een B1-speler bij ons', poneerde de achterbuurman. 'Krajicek is klassen beter', probeerde de chauvinist naast hem.
Er is niet veel reden voor Nederlandse fans om zich in Parijs uitbundig te gedragen. Hun favoriete spelers vallen de laatste jaren telkens in rap tempo uit het toernooischema. Vorig jaar was Schalken de enige van tien Nederlanders die de derde ronde haalde. De tweede week was er geen 'batave' meer te ontdekken.
Dit jaar spelen slechts zeven Nederlanders in Parijs. De veteranen Haarhuis, Siemerink en Schultz zijn er om uiteenlopende redenen in de 21ste eeuw niet meer bij. Gisteren bereikten twee oude getrouwen, Richard Krajicek en Miriam Oremans, de tweede ronde.
Seda Noorlander en Kristie Boogert namen volgens twijfelachtige traditie direct al afscheid van het enkelspel. De uitschakeling van Boogert was van een triest niveau. De paar duizend Nederlanders die je op het park mocht vermoeden, hadden de moeite niet genomen een duur kaartje voor Court Suzanne Lenglen - capaciteit 10.068 - aan te schaffen. Er viel bij de partij maar één keer een aanmoedigingskreet met het luid en duidelijk uitgesproken 'Kristie' te beluisteren.
De als zevende geplaatste Nathalie Tauziat, de Franse topvrouw, stond met haar lelijke spel Boogert uit te nodigen voor het uitwerken van een stevige stunt. De Nederlandse weigerde toe te slaan en mocht na afloop weer het ontmoedigende verhaal vertellen over lichte 'restklachtjes' van een blessure en de wind die haar verhinderden haar beste spel te spelen.
Seda Noorlander strandde op Sandrine Testud. Ze vertelde de trieste story van een carrière die in de knop lijkt te eindigen, wegens een gebrek aan financiële middelen, maar treuren deed ze geen moment. Ze had heerlijk gespeeld, met al die belangstellende Nederlanders op de tribune.
Het maandagse kaartje was het meest waard op het fabuleus verbouwde Court Central, nu met 15.166 plaatsen. Daar speelden de Sampras en Philippoussis een heroische vijfsetter die eindigde met een anticlimax. Sampras sloeg een dubbele fout op matchpoint voor de Australiër.
