Koningskoppel snottert en bibbert na zegetocht

Van onze verslaggever

Bart Jungmann

HEERLEN

Zijn zoontje Mathieu is zaterdagavond naar het ziekenhuis vervoerd met een gezwel achter zijn oor en Van der Poel, al bijna twee decennia een toonbeeld van gedrevenheid in het peloton, is er zondagmiddag nog helemaal ontdaan van.

Zijn benen hadden meegedaan op het parkoers rond sportpark Kaldeborn, maar zijn gedachten waren bij zijn zoon geweest. 'Ik kon me helemaal niet concentreren.' Zelfs toen hij met de Belg Mario de Clerq en Groenendaal op kop reed en een ereplaats gloorde, kon het veldrijden hem gestolen worden. 'Ik heb geen moment aan winnen gedacht. Ik kon alleen maar aan thuis denken.' Hij heeft de laatste woorden nog niet uitgesproken of Van der Poel haast zich naar het ziekenhuis.

Ondertussen klappertandt Richard Groenendaal voor de zoveelste keer zijn verhaal van een seizoen dat nu al niet meer stuk kan. Rillend was hij aan de beslissende wereldbekerwedtrijd begonnen en rillend had hij hem beëindigd. Geen der concurrenten, en ze waren er allemaal in Heerlen, had het bloed sneller doen stromen. Zelfs in tijden van koude en verdriet heerst het koningskoppel, dit seizoen misschien nog wel meer dan het vorige.

Groenendaal zet nu de toon. Hij won drie van de zes WB-wedstrijden en vier van de zeven wedstrijden die tot nu toe voor de Super Prestige zijn verreden. Van der Poel won één Super-Prestigecross. In de wereldbeker reikte hij vier keer tot de tweede plaats.

Het koningskoppel heeft daarmee de rollen omgedraaid. Vorig jaar was Van der Poel in zowel Super Prestige als wereldbeker de beste. Overigens viel de beker hem pas in Heerlen ten deel omdat een lekke band klassementsleider Groenendaal kansloos maakte.

Gisteren kon alleen een veelvoud van pech nog roet in het eten gooien. De voorsprong na vijf van de zes wedstrijden was zo groot dat zelfs de dertiende plaats Groenendaal genoeg punten voor de eindzege had opgeleverd. Maar hij wilde het daarop niet laten aankomen en dat hoefde ook niet, want nog nooit was zijn leven als cyclocrosser zo constant als deze winter.

Eén kwakkelweek rond Nieuwjaar leverde een zestiende en een zeventiende plaats op in veldritten. Voor de rest werd er geen wedstrijdpodium geïnstalleerd dat Groenendaal niet droeg.

Zestien keer stond hij op de hoogste trede. Zaterdag nog won hij een veldrit in Vossem en was daarin voor het eerst Van der Poel te snel af in de eindsprint. Een dag later was er alle tijd voor een triomfantelijke finish. Verkleumd als hij was, ging Groenendaal nog bijna onderuit op de eindstreep.

Op een parkoers dat werd omzoomd door wapperende paraplu's - storm en regen dunden de gelederen snel uit - werd de wedstrijd bepaald door Groenendaal, Van der Poel en de verrassende De Clerq. Op de gedeelten die veel techniek vereisten, legde Groenendaal zijn concurrenten telkens op de pijnbank. Eerst loste De Clerq, daarna Van der Poel. 'Ik had gewoon op de eindzege kunnen mikken, maar ik wilde er ook een leuke wedstrijd van maken voor het publiek.'

Het volgende doel voor Groenendaal is de wereldtitel; over twee weken in Denemarken. 'Met de wereldbeker op zak kan ik daar ontspannen naartoe werken. Mijn seizoen is toch al geslaagd.'

Het WK mag de belangrijkste wedstrijd van het seizoen worden, maar Groenendaal zou de wereldbeker niet zomaar inruilen voor de regenboogtrui. 'Voor het aanzien wel, maar sportief gezien niet. Dit zijn zes wedstrijden over zes verschillende parkoersen geweest. Als je daarin de beste bent, dan ben je ook echt de beste.'