Kelderman, Hindley en Hart sturen aan op ongekende ontknoping van de Giro

Wilco Kelderman (29), drager van de roze trui

Nu Wilco Kelderman eindelijk de roze trui heeft, zal hij hem niet snel opgeven. Hij mag verlegen ogen, fragiel zelfs, maar hij is uit hardhout gesneden. ‘Misschien lijkt het soms of ik mijn kop laat hangen, maar dat is nooit zo’, zei hij vrijdag bij de NOS. ‘Ik zal nooit breken.’

Het is die instelling waarmee hij alle jaren van pech, blessures en botbreuken is doorgekomen. Bijna elke keer als hij leek te bewijzen dat hij de ronderenners is die zoveel wielerkenners in hem zien, ging het mis. Dan eindigde de koers weer eens op het asfalt en met gebroken ledematen. Hij kwam nooit verder dan de vierde plaats in de Ronde van Spanje in 2017.

Zijn kansen om nu eindelijk wel eens te winnen zijn nog altijd groot, ondanks zijn tijdverlies in de rit van donderdag. Het parcours van de bergrit van zaterdag is in zijn voordeel aangepast. Omdat het Giro-peloton vanwege coronamaatregelen niet door Frankrijk mag zijn de loodzware Colle dell’Agnello en Col d’Izoard geschrapt.

In plaats daarvan moeten ze na een vlakke aanloop van 100 kilometer driemaal omhoog naar Sestriere. Die beklimmingen zijn ook niet eenvoudig, maar de stijgingspercentages zijn er vriendelijker en maken het gemakkelijker om zijn positie te verdedigen. Zeker als hij hulp krijgt van Hindley.

Mocht hij zaterdag tijd vermorsen, dan heeft Kelderman de tijdrit van zondag nog als troef achter de hand. Van de drie is hij het snelst tegen de klok. En al is de slottijdrit slechts 15,7 kilometer lang, de uitslag van de tijdrit van vorige week zaterdag zal hem hoop geven. Toen was hij over 34 kilometer 37 seconden sneller dan Geoghegan Hart. Hindley verloor zelfs 1 minuut en 52 seconden.

Zijn laatste overwinning, de nationale titel tijdrijden, dateert van meer dan 5 jaar geleden. Desondanks - of misschien juist daarom - zullen zijn belagers een taaie aan hem hebben. Hij wil zo graag weer eens winnen.

Jai Hindley (24), 2de op 12 seconden

Jai Hindley is de beste man in koers, zei tweevoudig Giro-winnaar Vincenzo Nibali afgelopen woensdag in La Gazzetta dello Sport. ‘Als de Australiër gas geeft, lost hij iedereen. Zelfs zijn kopman.’

Jai (spreek uit: Djai) Hindley, groeide op in het verre westen van Australië, in Perth. Als 6-jarige al begon hij met fietsen. De wielerbaan van de Midland Cycle Club werd zijn tweede huis, maar meer dan talent voor het baanwielrennen bleek hij over aanleg voor de weg te beschikken. Vooral als die weg omhoog liep.

Hij is de jongste van de drie mannen die om de zege strijden en degene met de minste ervaring in grote rondes. Hij heeft wel de meeste overwinningen achter zijn naam: zes. Vier daarvan boekte hij dit jaar. Drie in februari toen hij in eigen land twee etappes en het eindklassement in de Herald Sun Tour won.

Die vierde zege volgde donderdag. Nibali had het goed gezien dat Hindley bergop de beste benen had. Al was het niet Hindley zelf die Kelderman eraf reed, hij ging wel zonder hem verder toen zijn kopman overboord ging. Zonder ook maar een spoortje van vermoeidheid op zijn gezicht boekte zijn eerste zege op World Tour-niveau.

In de etappes ervoor baarde hij opzien met zijn uitstekende knechtenwerk voor Kelderman. Zo was het Hindley die in de rit naar Piancavallo het tempo zo hoog opvoerde dat er bijna niemand mee kon. Hij manoeuvreerde Kelderman in perfecte uitgangspositie voor het roze.

Hoe zal dat zaterdag gaan? Het lijkt onwaarschijnlijk dat Hindley zelf in de aanval zal mogen. Dat is spelen met vuur. De sleutel ligt bij Kelderman. Als hij weer breekt, dan zal Hindley alle registers moeten en mogen opentrekken om Geoghegan Hart op achterstand te zetten.

Want hij mag dan de beste klimmer van de ronde zijn, zijn tijdrit is mager. Hij zal alle marge kunnen gebruiken.

Tao Geoghegan Hart (25), 3de op 15 seconden

Tao Geoghegan Hart is een doorzetter. ‘Als je er psychoanalytisch naar zou willen kijken: mijn ouders gingen uit elkaar toen ik nog vrij jong was. Ik ben gewend om voor mezelf te zorgen’, zei hij in 2017 tegen het Britse wielerblad Cyclist.

Voordat hij ging wielrennen zwom hij als 13-jarig lid van een estafettezwemploeg het Kanaal over. Een flinke uitdaging is hem niet vreemd. Eenmaal verliefd op de fiets verhuisde hij als 18-jarige naar Girona om daar zijn wielerdroom na te streven.

Deze Ronde van Italië zou hij knechten voor Geraint Thomas, maar diens rol was na een val over een bidon in de derde etappe al uitgespeeld. Plots was Geoghegan Hart kopman. Hij moest er even aan wennen. Naarmate de ronde vorderde groeide hij in zijn nieuwe rol, met als hoogtepunt zijn etappezege in Piancavallo vorig weekend.

Zijn naam verraadt Ierse wortels, maar hij is geboren en opgegroeid in Londen, als zoon van een bouwvakker, ook een harde werker. Zijn naam is niet zo’n tongbreker als het lijkt. Spreek ‘Theo Gegen Hart’ op zijn Duits uit en je zit goed.

Hij is in het peloton gemakkelijk te herkennen. Aan zijn melkflessen die spierwit afsteken tegen de gebronsde kuiten van zijn concurrenten. Maar ook aan de manier waarop hij zijn helm draagt. Die lijkt te klein en toont een flink stuk van zijn voorhoofd. Hij kan er de lol wel van inzien. ‘De eerste die iets over mijn helm zegt, krijgt een prijs’, schreef hij twee weken geleden bij een Instagram-post.

Een veelwinnaar is hij niet. Maar vorig jaar bewees hij zijn klimtalent met twee ritzeges in de Ronde van de Alpen. Hij zal de etappe van zaterdag aangrijpen om te proberen Kelderman uit de trui te fietsen. Hij kan daarbij steunen op het keurkorps van Ineos, dat met 5 etappezeges in totaal de best scorende ploeg in de Giro is.