Jeugd heeft andere plannen met Huizinga

Grol vloekte niet. Hij baalde niet. Hij had er eigenlijk geen gevoelens bij gehad toen hij op teletekst las dat de drievoudige olympische medaillewinnaar het plan had opgevat om in 2008 nog te judoën. Huizinga: 'Ik wil in Peking een vierde medaille, dat is nog nooit iemand gelukt. Dat zal de uitdaging zijn.'

Hoewel ze in de zelfde gewichtsklasse (tot 90 kg) uitkomen, heeft Grol niets met de ambitie van zijn tegenstander te maken, vindt de negentienjarige. Net zoals Huizinga er weinig over te vertellen heeft dat Grol naar Peking wil. Grol: 'Het is ieder voor zich en op een gegeven moment zit je elkaar in de weg. Zo werkt dat toch?'

Aan zelfvertrouwen geen gebrek bij de judoka van Kenamju, hoewel hij nog geen tien minuten eerder in de finale van de NK op zijn tekortkomingen is gewezen door de routinier. Een armoverstrekking hield Grol van een sensatie.

'Ik had in zijn andere partijen gezien dat hij moeite had met de overgang van staand judo naar grondjudo', onthulde Huizinga zijn tactische plan.

De kritiek werd door Grol van tafel geveegd. 'Het was een kinderlijke fout', oordeelde de judoka die op basis van zijn prestaties bij de EK en WK junioren - waar hij brons won - aan de deelnemerslijst van de NK was toegevoegd. 'Nee, ik had niet te veel ontzag. Waarom zou ik? Dan moet ik niet meedoen. Ik ga niet dood als ik verlies.'

Het wordt de komende jaren een boeiend gevecht tussen de oudgediende - die weet dat hij niet meer beter zal worden en die op basis van zijn ervaring en techniek moet overleven - en het talent, dat krachtig en ongeduldig is én beter zal worden.

Vaak wordt de strijd in het voordeel van de jeugd, die onbevangen is en niet nadenkt als het even tegenzit, beslist. Voor Huizinga kan elk toernooi de komende vier jaar het laatste zijn. In Peking is hij voor judobegrippen met zijn 35 jaar naar eigen zeggen 'bejaard'.

Voor Grol brengt elk toernooi hem dichter bij de judoka die hij uiteindelijk wil worden. 'Mark is een fantastische judoka. Maar hij is over zijn top heen, ik groei daar nog naar toe.'

'Hij heeft alles. Wacht maar af', waarschuwde zijn coach Maarten Arens. Hetzelfde zei Chris de Korte precies tien jaar geleden over het 'supertalent' Huizinga. 'Hij ziet er niet uit als een killer, maar hij kan echt scoren. Omdat hij de beste wil zijn.'

In zijn eerste jaar als senior baarde Huizinga onmiddellijk opzien door de Dutch Open te winnen en won hij brons bij de EK in Gdansk. Grol heeft voor zichzelf volgend jaar, als hij de overstap maakt naar de senioren, iets vergelijkbaars in gedachten.

'Nu gaat het pas echt beginnen. Natuurlijk is Huizinga ook te bevechten, iedereen is te bevechten. Ik denk dat ik wel weet hoe ik van hem moet winnen.'

Het is boeiend om te zien hoeveel parallellen er zijn tussen de twee finalisten van de NK, die bij de nationale trainingen regelmatig sparren.

Huizinga leerde met vier jaar judoën en vertrok op zijn vijftiende naar een club die hem naar de wereldtop kon helpen, Grol begon een jaar later en stapte met zestien over naar Kenamju.

Er zijn ook verschillen. Huizinga is een technische judoka, Grol beschikt op jonge leeftijd vooral over veel kracht. De een is ook beduidend introverter dan de ander. 'Voor mijn gevoel ben ik nog niet goed genoeg om olympisch goud te winnen. Tenminste, dat denk ik nu. Maar ik ga er alles aan doen om zover te komen', zei Huizinga tien jaar geleden.

Grol zegt dat hij in het judo 'gewoon alles wil winnen'. De vraag wat de sport in zijn leven betekent, is in zijn ogen dan ook dom en overbodig. 'Beweren dat je overal goud wilt winnen, kan alleen maar als je er echt alles aan doet. Judo is mijn leven. Ik weet dat ik dit echt wil.'