In Gent-Wevelgem pakt Peter Sagan eindelijk de winst

De dag van Gent-Wevelgem, die overheerst zou worden door het ongeluk en de dood van Antoine Demoitié, begon voor Peter Sagan in café Chloé's op de Markt in Deinze. De wereldkampioen bestelde tien minuten voor de start een espresso, ging op de foto met een jonge fan, pakte zijn fiets en finishte 242,8 kilometer later als eerste in Wevelgem.

Je kunt van Peter Sagan veel zeggen, maar niet dat hij niet over een opgeruimd en buitengewoon optimistisch karakter beschikt. De Slowaak had sinds zijn wereldtitel in Richmond, in september, niet meer gewonnen. Een ander zou in de stress schieten, Sagan niet. Die zei na afloop: 'Ik wist dat mijn dag een keer zou komen. Nou, die dag was dus vandaag.'

Sinds het WK eindigde Sagan zeven keer op de tweede plaats: in Abu Dhabi, San Luis, Omloop Het Nieuwsblad, Tirreno-Adriatico en E3 Harelbeke. De teller in zijn hele carrière staat inmiddels op zeventig. Je kunt daar lacherig over doen, aan de andere kant: wie altijd voor de aanval kiest, loopt ook vaker de kans om tweede te worden. Waar Sagan aan de start verschijnt, doet hij mee om de prijzen.

In Gent-Wevelgem was het niet anders. In een poging de wedstrijd te laten ontvlammen, had wedstrijdleider Frank Hoste op 30 kilometer voor het einde de steilste kant van de Kemmelberg in het parcours laten opnemen. Normaal gesproken wordt deze helling alleen als afdaling gebruikt, nu kropen de renners, met de ontsnapte Rus Vjatsjeslav Koeznetsov voorop, er tergend langzaam tegenop. Met stukken van 23 procent is er in de Vlaamse Ardennen geen zwaardere helling te vinden. 'Een vies klimmeke', aldus Tom Boonen.

Hoste kreeg waarop hij hoopte: spektakel. Het was, uiteraard, Sagan die op de Kemmelberg de wedstrijd openbrak door het peloton uiteen te scheuren. Alleen Fabian Cancellara, Sep Vanmarcke en later Koeznetsov konden aanhaken. Hoezeer de formatie van Etixx QuickStep ook probeerde het viertal terug te halen, het lukte niet.

Grote verliezer

Daarmee was de Belgische formatie de grote verliezer van de dag. De Belgen beschikken over een van de sterkste ploegen van het peloton, maar slagen er dit voorjaar maar moeilijk in een renner mee te krijgen in de beslissende ontsnapping. Heel Vlaanderen hoopt aanstaande zondag bij de Ronde van Vlaanderen op Tom Boonen. Maar de voormalig wereldkampioen is na zijn val in Abu Dhabi vorig jaar, waarbij hij een schedelbreuk opliep, nooit helemaal de oude geworden. 'Ik miste de kracht om bij te benen', gaf hij na afloop toe.

En zo kon het groepje-Sagan, met daarin dus Vanmarcke van Lotto-Jumbo, alleen richting de Vanackerestraat in Wevelgem rijden. Drie jaar geleden zegevierde Sagan daar ook al. Toen kwam hij solo aan en kon de showman er een wheelie uitgooien; een acrobatenstukje waarbij hij op alleen zijn achterwiel over de finish kwam. Daar was deze keer geen tijd voor.

Om niet weer verrast te worden in de sprint, had Sagan nu eens niet te veel kopwerk gedaan. In de finale koos hij het wiel van de Rus Koeznetsov. Het bleek de juiste keuze te zijn. Zenuwen om niet weer tweede te worden had hij niet gehad, verklaarde hij na afloop. 'Why?', vroeg hij. 'Elke race is er toch één op zich? Waarom dan denken aan wat in het verleden is gebeurd?'

Met zijn zege kreeg Sagan eindelijk een beloning voor al zijn aanvalslust van de afgelopen weken. 'Ik ben geen profrenner geworden omdat ik alleen maar wil winnen', gaf hij in al zijn simpelheid een mooie boodschap mee. 'Ik ben renner omdat ik gepassioneerd ben door deze sport. Dan komt het altijd goed.'