‘Ik zie die blessures als verrijking van mijn leven’

Tien jaar geleden, de Olympische Spelen van Atlanta waren net voorbij, meldde Chaïne Staelens zich bij de Nederlandse volleybalbond. Zij was nog Belgische, maar wilde de nationaliteit van haar moeder overnemen en Nederlandse worden. Ooit wilde ze in haar sport, het volleybal, actief zijn op olympisch niveau.

In tweederangs volleyballand België, zo voorzag het 15-jarige talent, zou het nooit wat worden met die olympische droom. Binnen de kortste keren sloot de flink uit de kluiten gewassen Staelens zich aan bij de Nederlandse ploeg, toen in handen van Bert Goedkoop.

In 1997 mocht ze al mee naar de Europese titelstrijd, in Tsjechië. Een jaar later was ze van de partij op het WK van 1998. Ze was in Japan basisspeelster in het team van bondscoach Pierre Mathieu. ‘Ik stond op de buitenpositie, met Francien Huurman. Het ging heel snel met mij.’

Het sprookje was begonnen, maar werd min of meer een nachtmerrie. Acht jaar, drie operaties en een trits van blessures later is Chaïne Staelens terug in Japan. En het toernooi is pas haar tweede WK, waar het normaliter al haar derde had kunnen zijn. Op de Spelen is ze, mede door mislukte kwalificatietoernooien, nog nooit verschenen.

Ze vloekt hartgrondig in wedstrijden, ze zucht als ze gewisseld wordt. De eerste week is haar zwaar afgegaan, daar windt ze na de nederlagen tegen toplanden VS en Brazilië geen doekjes om. ‘Ik speel als een krant’, zegt ze.

Ze zegt het met een mengeling van leedvermaak en relativeringsvermogen. Ze heeft wel erger beleefd. ‘Ach, als je de pijn hebt moeten doorstaan die ik door de jaren heb beleefd, dan valt daarna alles mee. De jarenlange revalidatie van de kraakbeenschade in mijn linkerknie heeft me gevormd. Ik heb er doorzettingsvermogen van gekregen.

‘Sommigen redeneren bij zo’n zware, carrièrebedreigende blessure: waarom ik? Ik heb het als een verrijking van mijn leven geaccepteerd. Ik ben beproefd en ik ben er sterker uitgekomen.’

Ze is fitter dan ooit. ‘Voor het eerst in zes jaar speel ik geheel pijnvrij. Ik neem, om geen risico te nemen, nog één pijnstiller per wedstrijd. Maar het zou, zo voel ik dat, niet eens meer hoeven.’

Haar verbeterde lichamelijke welzijn komt sinds deze zomer uit een Amerikaans apparaat, de Arp. Staelens, de 1.94 meter grote zus van reservespelverdeelster Kim, ging voor een test naar de Verenigde Staten. Daarna schafte teammanager Lodewijk Severein – zakenman in ruste – vijftien van die Arp-machines aan.

Het draait bij het apparaat om elektrostimulatie. Het geheim is dat de frequentie van de Arp dezelfde is als die van het lichaam. Per behandeling wordt 25 procent van een ontsteking verwijderd. Als de ontstekingen weg zijn, treedt zelfheling in.

‘Ik heb ’m steevast bij me. We hebben hier vier van die machines. Ik kan mijn knie steeds beter buigen. Nog even dan kan ik mijn voet weer tegen mijn kont duwen. Heb ik nooit meer gekund in al die jaren.’

Een fitte Staelens is een kanon zonder weerga. Ook daarom was Nederland in 1996 zo gretig om haar in te lijven. Eind 2004, toen Avital Selinger als bondscoach zijn troepen ging verzamelen voor een fulltimeaanpak, werd de speelster van Reggio Emilia direct gebeld.

Het had een kort gesprek kunnen zijn. ‘Maar je weet hoe Avital is. Bij hem bestaan geen korte gesprekken. ’Haar redenen om ja te zeggen lagen bij de trainingsaanpak van Selinger. ‘Hij houdt de verhouding tussen arbeid en rust goed in de gaten. Dat is belangrijk voor mij. Ik heb veel vertrouwen in hem.

‘Mijn tweede beweegreden is dat ik erg veel geloof heb in deze groep. We investeren enorm in onszelf. Dat moet vruchten afwerpen. Wij trainen zo hard, dat ik ervan overtuigd ben dat het goed komt. Ook als het hier wat minder gaat. Het vertrouwen in de goede afloop is bij mij kaarsrecht overeindgebleven.’

Het achterliggende doel voor de volleybalsters bij het WK in Japan is om punten te verzamelen voor de wereldranglijst. Het moet de olympische kwalificatiekansen voor 2008 vergroten. ‘Een heel goede mogelijkheid hebben we ook door de World Cup te halen via de Europese titelstrijd van volgend jaar in België.

‘Alles wat hier tegenzat, een zware loting, is volgend jaar in ons voordeel. We zitten in de groep met thuisland België. Dat wordt voor mij heel bijzonder.’