Het magische nummer 34: zo brengen spelers een blijvend eerbetoon aan Nouri

Veel topvoetballers dragen rugnummer 34 als eerbetoon aan Abdelhak Nouri, de Ajacied die bij laag bewustzijn thuis leeft. Zijn hersens raakten in 2017 beschadigd. Hij werd verkeerd behandeld toen hij op een voetbalveld in Oostenrijk door hartfalen in elkaar was gezakt. Vrijdag wordt hij 24 jaar.

Damil Dankerlui (24, FC Groningen)

‘Ik was erbij toen het gebeurde in Oostenrijk. Juist Appie was in de kleedkamer aanwezig in de rust. De eerste helft had het basiselftal gespeeld, de tweede helft kwamen de jonge jongens, wij dus. ‘We gaan laten zien wat we kunnen, we gaan het zelfs beter doen,’ zei hij. We speelden ook echt goed tot Appie neerging. Eerst vermoedde ik niets. Tot ik ineens Klaas-Jan Huntelaar zag schrikken en naar de fysio’s en de dokter riep dat ze snel moesten komen.

‘Dat beeld heb ik lang met me meegedragen. Voetbal stond een poos op nummer 2. Ik heb anderhalve week met Appie op de kamer gelegen toen we voor een jeugdteam van Oranje uitkwamen. Mooie gesprekken met hem gevoerd, mooie dingen meegemaakt.

‘Later die zomer ging ik naar Willem II, ik heb daar twee seizoenen met nummer 34 gespeeld. Ik heb het er verder niet met de familie over gehad, ik wilde me niet opdringen. Met zijn rugnummer spelen, was mijn manier om hem te eren. Na twee seizoenen kwam er een nieuwe trainer die wilde dat we geen nummers meer boven de 30 zouden dragen. Dat heb ik geaccepteerd. Net als Appie maak ik niet snel stennis over iets. Bij FC Groningen was het nummer al bezet. Maar het zal altijd mijn eerste keus blijven.

‘Het is prachtig dat ik nog zo vaak 34 zie op de velden. Op die manier blijft hij aanwezig in het voetbal, misschien niet fysiek, maar wel in gedachten. Met oud-ploeggenoten heb ik het nog over hem. Ook over de lol die we hadden. Bij Ajax hadden we een keer een emmer water op de deur gezet. De eerstvolgende die de kleedkamer binnenkwam zou kletsnat worden. Toevallig was dat Appie. Moest hij zelf ook om lachen. Die lach van hem was goud.’

Terry Lartey Sanniez (24, NEC)

‘34 is een eerbetoon aan mijn broertje Nouri. Hij staat heel dicht bij me, net als onze families bevriend zijn. Ik heb nog veel contact. Facetime en zo. Ze blijven ook positief over de situatie. We hebben veel samen gespeeld in de jeugd, voelden elkaar blindelings aan.

‘Buiten het veld trokken we veel op. Bij elkaar eten. Nooit was de familie te betrappen op negativiteit naar anderen. Altijd lief en behulpzaam. Vader gaf je het hele brood als je zin had in eten.

‘Ik was aan het joggen toen ik het nieuws hoorde en kon het niet geloven, tot ik de beelden zag op televisie. In alles wat ik deed stond ik een tijdje stil. Toen ik binnenkwam bij NEC, wisten ze alles over mijn gevoelens voor Appie.

‘Het was heel normaal dat ik 34 koos. Elke ochtend denk ik aan Appie, ook omdat op de achtergrond van mijn telefoon een foto van hem staat. Ik ben heel vaak bij ze thuis en ik zie soms vooruitgang in de situatie. Ik zie en merk dat hij zich iets bewuster is van zijn omgeving.

‘Ik weet nog dat hij buiten de wedstrijdselectie was gelaten voor de finale van de Europa League tegen Manchester United, dat hij van de tribune moest toekijken. We spraken elkaar via Facetime. Ik zei: ‘Wees blij dat je daar zit, dat je dit meemaakt.’ Daar reageerde hij zo fijn op, dat het ook mij weer een goed gevoel gaf.’

Joël Veltman (29, Brighton)

‘Ik kon kiezen, als nieuweling bij Brighton. Mijn nummer bij Ajax, 3, was vrij. Ik twijfelde tussen 3 en 34, en dacht: nieuw hoofdstuk, speciaal gevoel. Wie wilde weten waarom ik zo’n hoog nummer koos, heb ik het uitgelegd.

‘Ik dacht veel aan die laatste training in Oostenrijk, toen Klaas-Jan Huntelaar alleen op de keeper afging. Appie was meegelopen en riep: ‘Naast je, naast je’. Klaas speelde, maar Appie hoorde bij de andere partij. We hebben zo vreselijk gelachen. Dat was Appie. Geniaal als voetballer, maar vooral een allemansvriend. Sociaal en lief.

‘Elke keer als ik mijn shirt aantrek, denk ik aan hem, dankbaar om te mogen voetballen. Ik zat op de bank toen het gebeurde in Oostenrijk. De helikopter die hem naar het ziekenhuis vervoerde, landde 20 meter bij ons vandaan.

‘Later waren we met de selectie bij zijn ouders huis, toen het plein volliep en zijn vader Mohammed in die open auto stond. Allemaal supporters bij elkaar: donker, wit, PSV, Ajax, Feyenoord. Precies zoals Nouri was. Verbindend.’

Tarik Tissoudali (27, AA Gent)

‘Als ik met 34 speel, heb ik het gevoel dat ik Appie ‘represent’. Ik kende hem van het pleintje in Geuzenveld. Op vakantie in Marokko troffen we elkaar, kort voor de voorbereiding waarin alles mis ging voor hem. Beetje hooghouden, beetje dollen.

‘We wisten dat we snel tegen elkaar zouden spelen, hij bij Ajax, ik bij VVV. Hij had de hoop dat hij meer aan spelen zou toekomen. Het is er nooit van gekomen, helaas. Ik denk nog vaak aan dat laatste gesprek.

‘Ik speelde eerder een keer tegen hem, met Telstar tegen Jong Ajax. Hij had een contract bij Nike en gaf mij zijn schoenen. Ik scoorde er een wereldgoal mee. ‘Jij moet echt hogerop, hoor’, zei hij na afloop. Die schoenen mocht ik houden. Ik heb ze altijd bewaard.’

Ricardo van Rhijn (29, FC Emmen)

‘Twee, drie maanden voordat het gebeurde was Appie naar Leiden gereden met twee vrienden. Ik heb daar een foundation en had Ajax-spelers gevraagd langs te komen bij de afsluitende activiteit. Voor hem geen probleem, hij was vrolijk als altijd.

‘Ik was toen al een seizoen weg bij Ajax, voor hem zou het eindelijk gaan beginnen. Dat schiet onbewust nog steeds door mijn hoofd als ik 34 zie. Voor mij is het sowieso een bijzonder nummer. Ik droeg ook nummer 34 toen ik debuteerde. En net als Appie maakte ik mijn eerste minuten op 21 september, maar dan vijf jaar eerder.

‘Daarom vind ik het fijn daarmee te spelen. Maar het is vooral een teken vanuit mezelf naar Appie en zijn familie.’

Sofyan Amrabat (24, Fiorentina)

‘Ik kende hem van de KNVB-elftallen onder 12 en onder 13. We hadden meteen een goede band. Hij is een lieve, nette jongen die verschrikkelijk goed kon voetballen en altijd met een grote glimlach rondliep. Daarna heb ik vaak tegen hem gespeeld en aten we soms samen. We hadden een gezamenlijke vriend, die helaas is overleden.

‘Als het mogelijk is, wil ik de rest van mijn carrière met 34 blijven spelen. Ik denk dat kracht en energie altijd uit jezelf moeten komen, maar door nummer 34 te dragen besef ik elke keer hoe dankbaar ik moet zijn dat ik gezond ben en elke dag kan doen wat ik leuk vind. Dat ik het maximale eruit moet proberen te halen, maar vooral ook moet genieten.’

Kevin Diks (24, Aarhus)

‘Teamgenoten van mijn Deense club vragen soms waarom ik met 34 speel. Als ik zeg: ‘dat was Abdelhak Nouri’s nummer’, hoor je direct: ‘ah, dat is mooi, man.’

‘Ik zat bij Appie in het Nederlands elftal onder 19, 20 en 21 jaar. Naast zijn geweldige voetbalkwaliteiten vielen zijn kwaliteiten als persoon op, als verbinder. Je hebt altijd groepjes in een selectie, maar hij veranderde de teamgeest. Hij zorgde ervoor dat we allemaal vrienden werden. Ik ken niemand zoals Appie.

‘Ik sprak hem nog twee maanden voordat het gebeurde. Zo wil ik me hem herinneren. Maar ik sluit mijn ogen niet. Ik heb veel gebeld met Donny van de Beek. Dan moet je huilen bij zijn verhalen.’

Anwar El Ghazi (25, Aston Villa)

‘Mijn nummer is altijd 21 of 7 geweest. Ik heb overwogen rugnummer 34 te nemen, maar ik houd het bij het speciale ondershirt dat ik door Nike heb laten maken. Dat draag ik alleen bij speciale gelegenheden. Ik heb het nu twee keer aan gehad. En beide keren gescoord, waardoor ik het kon tonen. De eerste keer trok ik het aan toen het net was gebeurd. Ik speelde bij Lille. De tweede keer was de promotiewedstrijd van Aston Villa, gigantisch belangrijk voor de club.

‘Zijn vader en broertje stuurden me berichtjes nadat ik dat shirt had getoond. Ze vonden het hartverwarmend en dat gaf mij weer kippenvel. Zo kun je even uit iets supersombers toch iets moois halen.

‘Het shirt geeft me kracht, maar ik vind het vooral mooi om Nouri weer bij mensen onder de aandacht te brengen. Omdat hij gewoon een geweldige jongen is die voor iedereen klaarstond. Dat moeten wij nu voor hem doen. Ik vind het heel belangrijk dat mensen hem niet vergeten.

‘Ik ben een aantal keer langs geweest, de eerste keer was er weinig contact. Maar de tweede keer reageerde Appie wel toen zijn vader en broer zeiden dat Anwar er was. Het is best heftig, maar als ik daar ben, let ik niet zozeer op mijn eigen emoties. Ik wil positiviteit en hoop uitstralen.

‘Het shirt is me dierbaar. Ik was het niet, ook al zitten er biervlekken in door het promotiefeestje. Ik laat het voorzichtig stomen door mijn vrouw.’

Segun Owobowale (24, VV Noordwijk)

‘Ik wist dat ik 34 nog eens zou dragen, ook al speel ik nu bij de amateurs. Ik speelde met Appie bij nationale jeugdteams. Ik kwam als enige van ADO, hij was het toptalent van Ajax. Echt de allerbeste, hij werd hoger aangeschreven dan Frenkie de Jong.

‘Hij trok me de groep in. Hoe? Door op mijn deur te kloppen en me uit te nodigen voor een spelletje of iets anders. Ik klaag niet meer snel als dingen tegenzitten. Ik scheurde twee, drie dagen voordat ik een profcontract zou tekenen mijn kruisbanden. Maar ik tel mijn zegeningen elke dag.’

Hoe moeilijk de situatie rondom Nouri ook is, de familie voelt zich vereerd door de keuze van zo veel spelers om met nummer 34 te spelen. Vader Mohammed: ‘Al die namen, al die vrienden. Iedereen houdt van Appie. Het eerbetoon geeft ons kracht om zijn leven te vieren, hoe emotioneel het ook is. Soms kom ik op straat iemand tegen die zegt: ‘Meneer Nouri, kijk, ik heb een tatoeage van Appie op mijn rug’. Of ze dragen een shirt met zijn naam. Wat hem is overkomen, is een zware beproeving voor ons, maar Allah en alle steunbetuigingen geven kracht.’