Het donderwolkje boven Ziyechs hoofd is opgelost

Ze bléven zingen, de fans van Willem II, voor hun afwezige Spaanse spits Fran Sol, die twee dagen voor het treffen met Ajax was geopereerd aan een tumor. Overal hingen Spaanse vlaggen met foto's van Sol, Willem II-spelers kwamen met een steunbetuiging op hun shirt het veld op en in de negende minuut stond het hele stadion op voor de Tilburgse nummer 9.

In die geestdriftige setting, die oversloeg op de thuisploeg, moest Ajax een winstreeks van drie zien uit te breiden naar vier om in de competitie niet verder achterop te raken bij koploper PSV. Ajax was zelf het seizoen gestart in een sfeer van emotionele steunbetuigingen door het wegvallen van middenvelder Nouri, die door hartfalen tijdens de voorbereiding zware hersenschade opliep. 'Een mokerslag', blikt middenvelder Hakim Ziyech in Tilburg voor het eerst terug op die periode.

Nouri-drama

Ajax herstelde er langzaam van. Genadeloos waaide er een sportieve crisis over Amsterdam toen de resultaten zwaar tegenvielen. En het vertoonde spel piept en kraakt nog steeds, zeker in de oren van de fans die dit Ajax vergelijken met dat van eind vorig seizoen, toen hun favorieten heroïsche duels uitvochten in de Europa League, waar ze de finale haalden.

Die equipe, die niet alleen het Nouri-drama moest verwerken maar ook kwalitatief werd uitgehold, heeft op kousenvoeten de beste oktobermaand in elf jaar achter de rug, met 12 uit 4 en 15 doelpunten voor en 2 tegen. Bij kampioen Feyenoord won Ajax vorige week terecht (1-4) en ook tegen Willem II, de laatste weken goed in vorm, kwam de Amsterdammers de 1-3-zege toe.

Dat die uitzeges pas in het laatste half uur gestalte kregen, kan ook worden uitgelegd als teken van fysieke en mentale kracht. 'Het kan alleen maar beter worden', stelt Ziyech vast.

De Marokkaanse international vormt steeds meer het hart van de ploeg. Hij voert de eredivisieklassementen aan voor de meeste gecreëerde kansen, de meeste schoten en de meeste assists. Hij heeft de meeste geslaagde dribbels en balcontacten. Door het risico in zijn spel lijdt hij ook het meeste balverlies, maar Ziyech stelt er de meeste balveroveringen tegenover. Over die laatste statistiek: 'Dat had niemand verwacht. Ik ben fysiek sterker, mentaal attenter, ik herken de momenten dat ik moet omschakelen beter. Vroeger spaarde ik juist mijn krachten als we de bal verloren. Maar ik moet een complete middenvelder worden.'

Volgend jaar wil hij Champions Leaguevoetbal spelen, stelt hij. Is het niet met Ajax dan ergens anders. 'Ik wil een stap maken, dat is mijn doel, dat steek ik niet onder stoelen of banken. Maar mijn hoofddoel is het kampioenschap. We zijn nog te slordig, te onrustig, maar er zit een stijgende lijn in. Net als vorig seizoen.'

Vrij, vrolijk en gelukkig voelt Ziyech zich momenteel. 'Ik laat me door niets meer gek maken. Het donderwolkje boven mijn hoofd is weg. Uit negatieve dingen probeer ik nu het positieve te halen.'

Familie

Hij dankt zijn familie, zijn zaakwaarnemer en zijn trainer voor die veranderde mindset. Maar ook Abdelhak Nouri en diens familie. 'Ik ga bij ze langs, probeer hen tot steun te zijn en zij geven mij kracht.'

De zomer is een beproeving geweest voor Ziyech, die Nouri immer omschreef als zijn kleine broertje. 'De eerste maand had ik nergens zin in. Niet in praten, niet in trainen, niet in wedstrijden; niets. Dan loop je achterstand op. De hele groep heeft het zwaar gehad. Mensen beseffen die impact niet, onderschatten het. Het is ook moeilijk voor te stellen. Maar die familie is zo sterk, joh, echt niet normaal. Als ik zie hoeveel kracht zij uitstralen, dan denk ik: waar maak je je nog druk om, Hakim?'

Het hielp hem zelfs een punt te zetten achter eerdere tegenslagen. 'Ik heb zware dingen meegemaakt. Toen mijn vader overleed, zat er een soort woede in me. Een gevoel van onrecht waarom mij dat overkwam. Dat heb ik achter me kunnen laten door de kracht van Appies familie.'

Het is niet zo dat de gedachten aan Nouri zich ineens opdringen bij de hommage aan een andere getroffen speler, zoals zaterdagavond in Tilburg. Want die gedachte is er altijd, zegt Ziyech. 'Wij hebben maar één doel en dat is het 34ste kampioenschap. Voor Appie, die speelde met nummer 34. We dragen hem als team altijd bij ons, zijn kleren en schoenen hangen nog steeds in onze kleedkamer. Alsof hij zo weer kan aansluiten. Ik zit daarnaast. Het is een apart gevoel, niet te beschrijven. Soms word je down, vooral in het begin. Dan win je, kom je in de kleedkamer, zie je dat lege plekkie en denk je: waarom ben ik blij? Maar het lukt steeds beter positief te zijn.'

Er duiken weer filmpjes op van vrolijke Ajacieden. Van een dansende Neres en van Huntelaar die de haren van Ziyech millimetert. 'De sfeer in het team is supergoed, we hebben elkaar erdoorheen getrokken. Er groeit weer iets onoverwinnelijks. We komen eraan.'