Het aparte LoJoLo-trio van koploper PSV
Noem ze vrolijk de LoJoLo-voorhoede, met Lozano, De Jong en Locadia. Het is een apart trio, met buitenspelers die scoren en een centrumspits die afleidt, kansen mist en klappen opvangt.
PSV, bij vlagen uitstekend voetballend in Arnhem tegen Vitesse (2-4), blijft ook na speelronde tien soeverein koploper van de eredivisie, met vijf punten voorsprong op Ajax en tien op de tot subtopper vervallen kampioen Feyenoord. En terwijl het bepaald niet overhoudt met het voetbal van Ajax en Feyenoord, groeit PSV in vorm, zo zag ook de jarige trainer Phillip Cocu in Gelredome, het stadion waar PSV overigens nooit verliest.
Koploper PSV is een wat vreemd elftal, maar tevens een leuke ploeg om te zien. Zeker in uitwedstrijden, waar de ene spectaculaire uitslag de andere opvolgt: 1-4 bij NAC, 1-7 in Utrecht, 2-5 in Venlo, en 2-4 dus zondag in Arnhem bij Vitesse. PSV heeft de zogenoemde omschakeling tot kunst verheven, hoewel het onterecht is om te stellen dat PSV vooral vanuit de defensie speelt.
Lozano, De Jong, Locadia, Pereiro en ook Van Ginkel zijn allemaal vooral aanvallend denkende voetballers. Bijna de helft van het elftal dus. Ze spelen effectief en aantrekkelijk voetbal, mede dankzij de opkomende backs Arias en Brenet, door het stevige middenveld met Van Ginkel, Hendrix en stilist Pereiro, en door Lozano natuurlijk, een paar maanden na zijn entree misschien wel de beste speler van de eredivisie, de topschutter ook. PSV, dat bij de enige nederlaag van de competitie, in Heerenveen, oogde als een haveloos leger zonder ambitie, heeft de scherpschutters inmiddels in de stellingen op de heuvels geposteerd.
'Dit was een van onze beste wedstrijden van het seizoen', oordeelde Cocu, in het begin van deze jaargang nog hevig bekritiseerd, als zou de band tussen hem en de spelers zijn aangetast. Zondag kreeg hij in de kleedkamer een vrolijke verjaarsdouche na zijn overwinningswoorden. Hij wenst zich niet druk te maken om dergelijk commentaar. 'Iedereen roept van alles. Wij blijven gewoon ons ding doen, door bezig te zijn met de individuele ontwikkeling van de spelers en de teamontwikkeling. We speelden goed, compact, vanuit de taak. De ruimte tussen de linies, zoals ze dat zeggen, is goed benut. En we hebben goed verdedigd, met zijn allen.'
Blikvanger Lozano
Lozano is de blikvanger van het elftal. Hij kan eigenlijk alles. Hij scoort, hij is snel, hij rent overal, hij verdedigt zelfs mee. Hij is een gepassioneerde prijsvechter uit Mexico. En dan is daar Jürgen Locadia, de ene keer verguisd omdat hij na de dramatische uitschakeling voor de Europas League sprak van gebrekkige motivatie, of omdat hij handschoenen draagt op 29 oktober. Zondag in Arnhem waren alle aspecten van hem te aanschouwen. Kort voor rust schoot hij de bal een beetje onhandig in eigen doel, voor de onverwachte 1-1. Daarna scoorde hij twee keer schitterend, eerst van afstand, waarbij doelman Pasveer verblind door de zon helemaal niets deed, de andere keer nadat hij Dabo fraai uitkapte en de bal perfect in de verre hoek legde.
De andere treffers waren van Lozano, de ene keer met een krachtdadige schuiver met links, de andere keer met een schot met rechts. Hij is bijna perfect tweebenig. Lozano staat op negen doelpunten, Locadia op acht, Luuk de Jong vreemd genoeg op nul, al was hij in het begin van het seizoen dan meestal reserve. 'Luuk was weer belangrijk voor de ploeg', aldus teamdenker Cocu. De buitenspelers hoeven ook niet op hun positie te blijven. Ze zwerven, wisselen van vleugel of melden zich in het centrum. Lozano, op papier rechtsbuiten, maakte zijn eerste goal links van het centrum. Locadia, op papier linksbuiten, schoot bij 1-2 raak toen hij naar het centrum trok.
Belangrijkste kampioenskandidaat
PSV heeft zich zo in enkele maanden van een ploeg van en met twijfels opgewerkt tot de belangrijkste kampioenskandidaat. De defensie, zeker het centrum met Schwaab en Isimat-Mirin, oogt nog steeds kwetsbaar, maar het elftal maakt zoveel doelpunten dat het vooralsnog weinig uitmaakt. De defensie krijgt de gelegenheid te groeien in zijn rol en weet dat een foutje niet meteen fataal is, door de schotkracht voorin.
Natuurlijk is vergelijken met het buitenland geen reële zaak meer voor Nederlandse clubs, maar 33 treffers in tien duels is meer dan de Spaanse topclubs en meer dan Bayern München. Het is evenveel als Juventus en slechts ietsje minder dan Manchester City, door menigeen beschouwd als het elftal met de beste vorm in het nog redelijk prille seizoen. Lozano is inmiddels een fenomeen met negen treffers. Locadia staat op acht, Van Ginkel op zes en Pereiro op vijf. Dat schiet lekker op, na pas tien wedstrijden.
