Giri wacht nu zwaardere klus

Anish Giri heeft zijn nieuwe status als eliteschaker bevestigd door de Univé-tweekamp tegen Alexei Sjirov met overmacht te winnen: 4,5-1,5. De nummer zeven van de wereldranglijst bleek veel te sterk voor de Letse topspeler van weleer. Giri won de eerste twee partijen, hield de volgende drie in balans en gaf zijn succes extra glans met een eclatante overwinning op de slotdag.

Het is een resultaat dat gezien mag worden, al was Giri de eerste die een kanttekening plaatste. 'Zes partijen controleren tegen een opponent die matig in vorm steekt is iets anders dan een plusscore behalen in een toernooi van de hoogste categorie. Ik weet dat mij de komende weken een zwaardere opdracht wacht in het Grand Prix toernooi in Tasjkent.'

Alles verkeerd

Met zijn constatering dat Sjirov niet op dreef was, zei Giri niets te veel. De man die in zijn toptijd de opvolger van Michail Tal of de tweede Tovenaar van Riga werd genoemd deed alles verkeerd wat een matchspeler verkeerd kan doen. Het leek alsof Sjirov Giri's sterke en zwakke punten niet had geanalyseerd en geen aandacht had besteed aan een passende theoretische voorbereiding. Hij zocht zijn met een fenomenaal geheugen gezegende tegenstander op in ultrascherpe openingsvarianten en kreeg keer op keer het lid op de neus.

Een dieptepunt beleefde Sjirov in de zesde partij, waarin hij geconfronteerd werd met een staaltje openingsvoorbereiding à la Gari Kasparov. Machteloos moest hij toezien hoe Giri de thuis door hem zorgvuldig geanalyseerde eerste 27 zetten min of meer à tempo uitvoerde, waarna hij rustig uitrekende op welke manier hij de beslissende klap zou uitdelen.

Afstraffing

In de andere tweekamp in Hoogeveen kopieerde de Georgiër Baadur Jobava Giri's resultaat door Jan Timman met 4,5-1,5 te verslaan. In de eerste vier partijen zag het er niet naar uit dat het voormalige boegbeeld van het Nederlandse schaken een afstraffing te wachten stond. Timman verloor de tweede partij wat ongelukkig na vele wederzijdse fouten, maar had in de andere drie het beste van het spel. Een 2-2 tussenstand zou een goede afspiegeling van de krachtsverhoudingen zijn geweest.

Maar in de twee laatste partijen bleek het vuur bij Timman gedoofd. Een prima stand in de vijfde partij bedierf hij binnen enkele zetten zo ernstig dat hij zijn toevlucht moest nemen tot een kansloos wanhoopsoffensief. Op de slotdag kwam hij er niet aan te pas in een van begin tot eind door zijn tegenstander gedomineerde partij.