Gezag

W. wekte altijd de indruk zo'n onbezorgde spring-in-het-veld te zijn. Maar op deze reis naar Parijs ontpopt hij zich tot een amokmaker.

Dat begon vorige week al in Limoges. Het reisbureau had ons ondergebracht in Hotel de Paris aan Place Maison de Dieu en het was net zo mooi als het klinkt. Alleen was de echte glorie van Hotel De Paris al een tijdje geleden vergaan en wie daarvan de schoonheid niet ziet, had alle reden zich te ergeren.

'Het slechtste hotel waarin ik ooit heb geslapen', zei J. die in ontzettend veel hotels heeft geslapen, maar ook een mopperpot is.

Tegen middernacht kwamen we 's avonds terug van het eten en op Place Maison de Dieu was het nog een drukte van belang. De volgende ochtend zou daar gestart worden en het plein was er nog allerminst klaar voor. Mopperpot ging voor de zekerheid zijn auto, zo'n hoog geval, even verzetten.

W., toen nog spring-in-'t-veld, sprong voor de gein achterop de bumper. Een politieman riep hem tot de orde en wel zo furieus dat een verstandig mens er meteen het zwijgen toe zou doen. Maar W. riep dat de agent een lul was, dat hij hem moest oppakken als hij het lef had. Het scheelde weinig.

Zo is er elke dag wel een aanvaring tussen het gezag en de Nederlandse wielerjournalistiek. Het gezag ontleent zijn gezag aan zijn pet. De Nederlandse wielerjournalistiek denkt daarboven te staan met de Tourstickers op haar auto's.

En zo staat het gezag elke dag wel eens met een arrogant vingertje een toegang te ontzeggen aan de Nederlandse wielerjournalistiek die woedend naar de stickers op de auto wijst. Komisch gezicht moet dat zijn.

Daarom had ik me in Futuroscope, waar we twee weken geleden aan de Ronde zijn begonnen, voorgenomen elk verbod en gebod te respecteren. Verzet was zonde van de energie. Het is me lange tijd goed afgegaan. In de eerste week was het gezag van Orléans tegen mijn keurig geparkeerde auto aangeknald. Gaf niks, heren. Kon iedereen gebeuren.

Maar zaterdag in Guillestre ging het mis. Auto 548 wilde daar het parkoers opdraaien om de Col d'Izoard zelf te beleven. Kwestie van even het hek opzij zetten op die rotonde. Het eerste gezag voldeed graag aan dat verzoek. Het tweede gezag bij een tweede hek, de eigenlijke oprit naar het parkoers, gebaarde nee met zijn vingertje.

Zoveel domheid kan een mens niet verdragen. Uitgestapt, woedend gewezen naar de stickers, woedend gewezen naar het eerste gezag dat toevallig net de andere kant opkeek. Het hielp allemaal niets, gevangen op een rotonde.

Auto 548 heeft toen in blinde drift een paar rondjes gedraaid, het eerste gezag negerend, het tweede gezag tartend. Parkoers! Pers! Haast!

Uiteindelijk ging het hek een klein stukje opzij, maar niet dan nadat het tweede gezag in een opschrijfboekje zorgvuldig de som 548 had genoteerd. Premier Kok weet nu in elk geval hoe het werkelijk is gegaan, voor het geval dat.