Gestopte Krumins heeft ‘zo’n beetje alle blessures gehad, maar ook gepresteerd’

Atlete Susan Krumins neemt een nieuwe afslag in haar carrière: ze wordt talentcoach bij de Atletiekunie. Maar is dat ook haar afscheid als hardloopster? Dat niet. ‘Ik geloof niet in pensioen.’

Toch is het op zijn minst een half pensioen, want nu de 36-jarige Krumins per 1 februari bondscoach Tomasz Lewandowski gaat ondersteunen bij zijn groep langeafstandslopers, stopt ze als baanatleet. ‘Ik zal niet meer proberen om Nederland op baantoernooien te vertegenwoordigen’, zegt ze. ‘Maar ik ben niet helemaal atleet-af. Ik wil wel blijven lopen.’

Ruim tien jaar lang was Krumins een internationale toploopster, al won ze mondiaal nooit een hoofdprijs. Op de 5.000 of 10.000 meter deed ze mee in de top. Dat is geen sinecure. De lange afstanden worden doorgaans gedomineerd door op de Afrikaanse hoogvlakten geboren vrouwen. De ijle lucht op hoogte helpt het duurvermogen. Lagelanders hebben het op de lange afstanden vaak moeilijker.

Het maakte Krumins consistente presteren van 2013 tot en met 2019 extra bijzonder. In die zeven jaar wist ze op mondiale titeltoernooien, vier WK’s en de Spelen van Rio, telkens in de top-8 te eindigen, ondanks de blessures die haar plaagden. Ze behaalde in diezelfde periode de bronzen 5.000-metermedaille op het EK in 2014 en Europees zilver op de 10.000 meter in 2018.

Achillespeesblessure

Die sportieve betrouwbaarheid liep een deuk op bij de Spelen in Tokio, waar ze ondanks een achillespeesblessure toch haar zinnen op de 10.000 meter had gezet. Het was ijdele hoop. Halverwege de race waarin Sifan Hassan haar tweede gouden plak pakte stapte ze uit. ‘Ik ben daar te ver gegaan’, zegt ze terugkijkend. ‘Ik heb er lang last van gehad.’

Anderhalf jaar kwam Krumins niet in actie in wedstrijden. Een aangekondigde rentree bij de Zevenheuvelenloop afgelopen najaar ging op het laatste moment niet door. Ze wilde wat anders, wilde zich weer ‘productief’ voelen. Juist op dat moment informeerde Vincent Kortbeek, de nieuwe technisch directeur van de Atletiekunie, of ze wellicht coach op Papendal zou willen worden. ‘Dat kwam precies op het juiste moment.’

De eerste tijd zal in het teken staan van kennismaken en ‘plannen smeden’. De exacte invulling van haar nieuwe baan moet nog vorm krijgen. Duidelijk is wel dat de benaming ‘talentcoach’ op twee manieren opgevat mag worden. Zij zal zich over jong talent ontfermen, maar geldt zelf in het coachvak ook nog als talent. Want al begeleid ze sinds een tijdje andere atleten officiële trainerspapieren heeft Krumins nog niet.

‘Het is de bedoeling dat ik me samen met Tomasz verder ontwikkel, van hem ga leren’, zegt ze. Leergierig en geïnteresseerd in wat haar trainers deden was ze altijd al, en ze weet dat ze ook zonder diploma’s iets te bieden heeft. ‘Ik heb praktijkervaring. Die is veel waard. Ik heb 12 jaar op topniveau gelopen.’

Vaak kwetsuren

In die 12 jaar had Krumins vaak met kwetsuren te maken. ‘Ik heb zo’n beetje alle blessures gehad die je kunt bedenken. Maar ik heb ook steeds gepresteerd als het moest.’ Telkens wist ze net op tijd terug in vorm te komen. Dat is een fysiek en mentaal zwaar spel dat ze goed beheerst en dat ze op haar toekomstige pupillen wil overbrengen. ‘Ik wil duidelijk maken dat topsport niet alleen smooth sailing is. En dat hoever je komt wordt bepaald door hoe je met tegenslagen omgaat.’

Op Papendal rommelde het de afgelopen maanden. Sprintcoach Bart Bennema werd uit zijn functie ontheven en hoofdbondscoach Charles van Commenée en technisch directeur Ad Roskam vertrokken in een wolk van beschuldigingen over grensoverschrijdend gedrag. Krumins heeft over die kwesties niet veel te zeggen. Zij had immers met Roskams opvolger Kortbeek te maken. ‘Er is daar veel veranderd.’

Positief vindt ze het dat zij als vrouw is aangetrokken om te gaan coachen. Voormalig bondscoach Grete Koens beklaagde zich al eerder over het gebrek aan vrouwelijke trainers. Een terechte kritiek vindt Krumins. ‘Er moeten meer vrouwelijke coaches op Papendal komen. Dat werkt heel goed, omdat je als vrouw vrouwelijke atleten op een andere manier kunt coachen. En mannen kun je natuurlijk ook gewoon begeleiden.’

Geen concrete doelen

Als loopster verlegt ze haar aandacht naar de weg, al heeft ze nog geen concrete doelen. Het belangrijkste is dat ze fysiek weer helemaal fit wordt. ‘Dat gaat al een stuk beter. Ik word niet meer met pijn wakker.’

En als Krumins dan straks weer regelmatig op de 400-meterbaan staat, als coach, zou ze dan niet het liefste meetrainen? ‘Misschien bij de warming-up’, zegt ze. Maar meer niet. Wie een loper goed wil begeleiden moet aandachtig kijken en dat kan niet als je met je eigen vorm bezig bent. ‘Ik wil er voor mijn atleten zijn, niet voor mijn eigen training.’ Krumins zal, net als de meeste recreanten, buiten werktijd aan de slag moeten. Dat kan, daarvan is ze overtuigd. ‘Er zijn veel atleten die fulltime werken en toch nog hard lopen.’