Geen training, geen kwalificatie. Hoe sporters de moed erin houden

Joris van Gool

Sprinter

Sprinter Joris van Gool, Nederlands recordhouder 60 meter indoor, hoorde donderdag dat de trainingsstage naar Florida begin april niet doorgaat. Een alternatief trainingskamp elders komt er niet. ‘We gaan de risico’s niet opzoeken. Straks ben jij degene die niet naar de Spelen kan, omdat je ziek bent. Dat wil niemand.’

Op weg naar Tokio zijn het onzekere tijden. ‘Misschien vinden ze iets waarmee ze het virus kunnen afremmen’, hoopt hij. ‘Aan de andere kant: ik durf nergens meer mijn hand voor in het vuur te steken, ook niet of de Spelen überhaupt nog doorgaan.’

Zijn remedie om alle twijfel de kop in te drukken? Zichzelf een beetje voor de gek houden, doen alsof alle wedstrijden dit seizoen ‘gewoon’ doorgaan. ‘Je moet zorgen dat je ready bent en niet dat je jezelf nog ready moet maken als onverhoopt toch wedstrijden doorgaan. Liever in topvorm teleurgesteld worden dan straks jezelf voor je kop slaan omdat je er niet klaar voor bent.’

En uiteraard, zegt hij, zorgen dat je zelf gezond en fit blijft. ‘Mijn ouders komen uit Brabant. Heel simpel: die zie ik voorlopig niet. Ik ga Arnhem niet uit.’

Tafeltennisster
Britt Eerland

Britt Eerland, de Nederlandse nummer één in het vrouwentafeltennis, zou eind maart meedoen aan het WK voor landenteams in Zuid-Korea, maar dat toernooi is vanwege het coronavirus verplaatst naar eind juni. Erg rouwig is ze daar niet om. Sterker nog: het komt haar gewoon goed uit. ‘Vorig jaar heb ik goed gepresteerd op het WK. Het zou nagenoeg onmogelijk zijn om die prestatie te evenaren. Dan had ik alleen maar punten kwijtgeraakt. Nu behoud ik die. ’

Eerland staat nu 18de op een opgeschoonde wereldranglijst. Om zich voor de Spelen te plaatsen moet ze bij de eerste zestien komen. Het is maar de vraag of het olympisch kwalificatietoernooi, over twee weken in Moskou, wel doorgaat. ‘De internationale tafeltennisfederatie is vandaag in vergadering bijeen, hoorde ik. Geen idee wat het betekent als dat toernooi niet doorgaat. Ik reken er op dat het dan op één of andere manier alsnog goed komt.’

In voorbereiding op het olympisch kwalificatietoernooi zou ze in Nederland trainen met een Roemeense sparringpartner. Die verblijft nu nog in Frankrijk. ‘Hij wilde eerst via Roemenië naar Nederland komen, maar dan zou hij in quarantaine moeten. Nu komt hij maar rechtstreeks naar Nederland.’

De onzekerheid knaagt aan haar. ‘Het is een lang en slopend seizoen geweest. Ik zou best rust willen nemen. Maar dat durf ik niet te doen. Je weet nooit hoe alles nu gaat lopen.’

Beachvolleyballer
Christiaan Varenhorst

Over twee weken begint de World Tour in het Mexicaanse Cancun, maar beachvolleyballer Christiaan Varenhorst heeft geen idee of het doorgaat. En als het doorgaat, is het nog maar de vraag of hij thuis kan komen, want zijn terugvlucht gaat via Atlanta en Amerika heeft een inreisverbod voor Europeanen afgekondigd. Kortom, onzekerheid alom.

Gelukkig beschikt Varenhorst van nature een bepaalde gemakzuchtigheid, waardoor hij zich niet snel druk maakt. ‘Daar zijn al veel grapjes over gemaakt door mijn teamgenoten. Dan heb ik bijvoorbeeld geen idee wanneer ons vliegtuig eigenlijk vertrekt. Maar dit keer heb ik profijt van die karaktereigenschap. Ik ga me niet al te druk over maken over corona Eerst lekker trainen deze week.’

Het wel of niet doorgaan van de World Tour in Mexico heeft nogal wat consequenties voor Varenhorst, die samen met Steven van de Velde een duo vormt. De twee moeten nog punten verdienen om in aanmerking te komen voor een ticket naar de Spelen van Tokio. Geen toernooien betekent geen punten en dus ook geen Olympische Spelen. Een laatste strohalm zou het olympisch kwalificatietoernooi kunnen zijn, eind juni. Varenhorst: ‘Maar ja, dat wordt in Eindhoven gespeeld. Ook dat is nog maar afwachten of het doorgaat.’

Vooralsnog zijn z’n koffers gepakt voor het toernooi in Mexico. De bond is al druk bezig zijn terugreis, via Amerika, om te boeken, zodat hij daarmee in elk geval geen risico loopt. Hij neemt de gebruikelijke voorzorgsmaatregelen, zoals goed handen wassen, reizen met een mondkapje en uit de buurt blijven van kuchende mensen.

Mocht hij toch ergens in quarantaine moeten, dan neemt hij dat voor lief. ‘Kijk, iemand als Alexander Brouwer heeft een kindje thuis. Voor hem ligt de situatie anders. Ik heb alleen een vriendin. Zij is wel gewend om me een paar weken te missen. Voor mij is het dan ook simpel: ik ga gewoon naar Mexico. Als er anders wordt besloten, hoor ik dat wel.’