Fortuna-man in hart en nieren beëindigt korfbalcarrière met het winnen van de landstitel

Vier seconden voor het eindsignaal komt Thomas Reijgersberg het veld bij Fortuna weer in. De 31-jarige korfballer en clublieveling krijgt een grote bos bloemen in de handen gedrukt. Het staat zaterdag 22-21 in de strijd om de landstitel. De kans dat PKC nog langszij komt in Reijgersbergs laatste wedstrijd is nihil en dus mag hij zijn afscheid al een beetje vieren.

De laatste seconden tikken weg. Nog drie, nog twee, nog één. Dan smijt de breedgeschouderde Reijgersberg zijn boeket naar het uitzinnige publiek in Ahoy, naar de hoek waar de Fortuna-fans zitten. Zij zijn kampioen. Hij is kampioen. Luttele momenten later wordt hij op de schouders gehesen en door het stadion gedragen.

Reijgersberg is een echte Fortuna-man. In 1983 was vader Aad een van de uitblinkers toen de Delftse club voor het eerst een landstitel veroverde. ‘Ik kom er vanaf mijn geboorte over de vloer. Mijn ouders, iedereen in mijn familie is Fortuna’, zegt Reijgersberg, schor van het juichen.

Een hele schare familieleden

En hij is niet de enige. Ook Daan Preuninger, met zeven doelpunten de topscorer in de finale van de Korfbal League, komt uit een echt Fortuna-nest. Zijn ouders, Arno en Arjon, speelden voor de club, net als een hele schare andere familieleden. En er komt nog meer aan. ‘Ik heb een nichtje in de A1, in de B1 en ook familie in de lagere jeugdteams.’

Volgens Reijgersberg zijn zulke familiebanden belangrijk voor een club. Al was het maar om het publiek dat naar de finale komt kijken. ‘Je ziet dat veel van Fortuna op de tribune zit. Als je vreemdelingenlegioen hebt, dan haken de fans soms af. Nu komen ze toch en dat helpt.’

Ook binnen de ploeg is het nodig om spelers te hebben die een diepe band met hun club voelen. ‘Dat er cultuurbewakers zijn in de selectie, die de club kennen. En die weten wat de rode draad is’, zegt Reijgersberg.

Slordig in de afwerking

Met zo’n 6.000 toeschouwers op de tribunes was de rode draad in Ahoy de aanvalslust van Fortuna. De Delftenaren namen vanaf het startsignaal de leiding en lieten de titelverdediger PKC nooit verder dan langszij komen. De club uit Papendrecht creëerde wel kansen, maar was slordig in de afwerking. Keer op keer stuitte de bal op de korf terug.

Opvallend was het verschil tussen het scorend vermogen van de mannen en de vrouwen van beide ploegen. Bij PKC waren het de vrouwen die het deden, net als vorig jaar toen zij de landstitel binnen sleepten, met 13 van de 21 doelpunten. Met name Zita Schröder was trefzeker met zes keer raak. Bij Fortuna was het andersom. Daar scoorden de mannen 15 van de 22 treffers.

Preuninger denkt niet dat de familiebanden een doorslaggevende rol speelden in de finale. ‘Uiteindelijk ben ik de enige Preuninger die hier op het veld staat’, zegt hij. ‘En ook de spelers die van buiten komen willen, als ze hier staan, winnen.’

Aan de top blijven

Voor de toekomst zou het wel een factor kunnen zijn, vermoedt de 26-jarige Preuninger. ‘Misschien pakken spelers die van buiten Fortuna komen iets sneller hun spullen als het tegenzit. Daarom moeten we een plan maken hoe we de komende zes jaar aan de top kunnen blijven.’

Bij Fortuna weten ze hoe het is om af te glijden. Na landstitels in 1983, 1990, 2003 en 2004, verloor de club de aansluiting met de top van het Nederlandse korfbal. Preuninger: ‘Toen speelden we in de onderkant van de Korfbal League.’

Er werd een route uitgestippeld om de terugkeer naar boven te bewerkstelligen. In diezelfde tijd keerde Reijgersberg terug. Hij had een paar jaar op een lager niveau gespeeld. Een aantal keer in zijn carrière had hij moeite om gemotiveerd te blijven. ‘Kronkels’ zoals hij het zelf noemt. Om diezelfde reden bedankte hij al vroeg in zijn loopbaan, na twee interlands, voor de nationale ploeg.

Vriendengroep

‘Sinds Thomas terug is hebben we elk jaar de finale gehaald’, stelt Preuninger vast. In 2019 pakte Fortuna ook al de titel. Welke rol hij daarin speelt vindt Reijgersberg lastig om te zeggen. ‘Ik praat niet graag over mezelf, maar mijn sterkste punt is om de boel bij elkaar te houden.’ Hij smeedde een vriendengroep uit de selectie van Fortuna.

Nu stopt Reijgersberg met korfbal. Hij heeft te veel last van een onwillige heup. ‘Ik heb soms zoveel pijn en ik ben 31. Het is mooi geweest.’ Wellicht dat er in de toekomst weer een Reijgersberg in Fortuna-tenue aantreedt. Hij heeft een dochtertje van 3 en een zoontje op komst. ‘En als ze willen korfballen gaan ze lekker naar Fortuna.’

Dat is voor later. Eerst mag hij het kampioensfeest met Preuninger vieren. ‘Dat is magistraal’, zegt Reijgersberg. ‘Mooi samen met Daantje, samen Fortunezen.’