Feyenoord stelt alleen zijn trainer gerust

Want was het nu werkelijk zo fantastisch wat Feyenoord zijn aanhang voorschotelde? Was het niet Twente-spits Cavens die negen minuten voor tijd dé kans op 3-3 miste, zodat een sof uitbleef voor de Rotterdammers? Bracht het gegroepeerd spelende Twente zijn opponent niet bij vlagen in verlegenheid? En was het niet te danken aan individuele acties van Kalou, Van Hooijdonk en Van Persie dat een blamage uitbleef?

De supporters uit Enschede zongen niet voor niets minutenlang 'alles of niets'. Dergelijk gezang hoor je niet uit kelen van gedesillusioneerde fans. Zij grepen zich vast aan aarzelingen in de Feyenoord-defensie, die zich zal moeten herpakken voor de klassieker van zondag tegen Ajax. Wat dat betreft lijkt AGOVV, dat woensdag op bezoek komt voor een bekerduel, de ideale boksbal waarop de frustraties kunnen worden botgevierd.

Aanvankelijk maakte het weerzien met de Tukkers nostalgische gevoelens los bij het legioen, dat met mooie herinneringen terugdacht aan zaterdagavond 14 september, toen Twente met 5-1 werd weggespeeld. In Enschede vulde Feyenoord de harten van de aanhang met hoop en verwachting, zo imponerend was het spel.

Het was pas de vierde wedstrijd van het seizoen, maar Feyenoord leek klaar voor een nieuwe, succesvolle voetbaljaargang. Buffel brak door, Pardo paste zich moeiteloos aan en de goede samenwerking tussen de nieuwe tandem aan de rechterkant, Emerton/Song, betekende een bonus voor de UEFA Cup-winnaar.

Maar dat was toen. Op 2 februari 2003 is Feyenoord een andere, deels gerenoveerde ploeg die stilletjes hoopt het gat met de naaste concurrenten PSV (negen punten) en Ajax (zeven punten) te dichten. Zelfvertrouwen heeft plaats gemaakt voor aarzeling en het soepel combinerende collectief is veranderd in een elftal, dat moet wennen aan de nieuwe samenstelling van de defensie.

Van Wonderen en De Nooijer vormen het centrum, waardoor Paauwe zich tevreden moet stellen met de linksback-positie. Getuige zijn weinig geïnspireerde optreden tegen Twente lijkt hij nog niet de ideale pion voor de plek in de defensie die Feyenoord al zo lang zorgen baart.

Emerton bezet de andere vleugel, zodat met Gyan en Rzasa voorlopig de zwakste schakels uit de verdediging zijn verdwenen. Doelman Lodewijks kreeg tegen Twente de voorkeur boven Zoetebier, die weer fit is maar wedstrijdritme mist, omdat hij drie maanden uit de roulatie is geweest.

Positief is de opleving van het 19-jarige enfant terrible Van Persie, die opbloeide tijdens het trainingskamp in Gran Canaria en tegen Twente een sterke invalbeurt bekroonde met een doelpunt. Hij hoeft zich niet louter te focussen op de linkerflank, maar kan ook als stand-in van Buffel naast Van Hooijdonk spelen.

Tevreden stelde Van Marwijk vast dat hij eindelijk weer wat te kiezen heeft. Maar zelfverzekerd is zijn ploeg nog geenszins. Zelfs nadat Buffel in de 3-1 scoorde en de winst veilig leek, verkrampte Feyenoord en gaf het knullig een tegentreffer weg. Cziommer kon uit een vrije trap van Van de Paar ongehinderd inkoppen.

Twente bespeurde de twijfel en leek de eerdere vernedering vergeten te zijn, maar verzuimde door te bijten. Dat mocht vooral Cavens zich aantrekken. De Belg maaide in de 81ste minuut - het was toen nog 3-2 - vrij voor Lodewijks over de bal heen. Niet verwonderlijk dus dat trainer Vandereycken naderhand juist dat moment uitlichtte.

Van Marwijk ging hier aan voorbij, prees zijn team omstandig en riep dat de uitslag veel hoger had moeten uitvallen na de 3-1 van Buffel. Van defensieve wanorde wilde hij niets weten. Van een gebrek aan vertrouwen evenmin. Nee, zo goed als tegen Twente had Van Marwijk Feyenoord in tijden niet zien spelen. Dat was wat overdreven.